Het is weekend. We zijn allemaal een beetje prins.

er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd
Prettig weekend. En be nice.

Gelukkig kan de prijs voor de aller aller aller aller aller domste hot take over Halbe Zijlstra, die wij ongelezen naar de NRC-redactie hadden gestuurd, bij de receptie worden opgehaald door columnist Frits Abrahams.

Die heeft namelijk een column (spiegel) geschreven waarin hij ten strijde trekt tegen een van de grootste misstanden van deze tijd. Woordgrapjes over Halbe Zijlstra. "‘Halbe Faalstra’. ‘Halve Zoolstra’. ‘Halbe Liegstra’. ‘Joop Klepzeiker’. Fotocollages met het hoofd van Halbe Zijlstra tussen met napalm gebombardeerde Vietnamese kinderen, in de auto van de net vermoorde president Kennedy, bij de invasie in Normandië, naast Hitler. #Halbewaserbij. Lachen!" Mag dus allemaal niet van Frits. Weten we dat ook weer. 

Maar ja, zo'n column moet vol, dus Frits heeft zelf Halbe ook ergens mee vergeleken. En waar kun je Halbe Faalstra/Halve Zoolstra/Halbe Liegstra dan beter mee om de oren slaan dan met een held uit de Nederlandse cultuur, die volgens iedereen en zijn subsidievreter door Zijlstra kapot (kapot, hoort u? Kapot!) is gemaakt? Nee precies. Laten we Halbe Zijlstra, die we niet meer mogen pesten, met Lucebert vergelijken! "Lucebert ontweek het onderwerp in interviews, Zijlstra verborg zich voor de pers, in dit geval de Volkskrant. Dat was onhandig, stom en laakbaar, maar ook nogal menselijk. Bij de een stond een artistieke carrière op het spel, bij de ander een politieke. Velen gingen hun in dit opzicht voor, met politicus Willem Aantjes als bekendste voorbeeld. Ze verdienen terechtwijzing, dat beseffen ze zelf ook wel, zoals blijkt uit de beslissing van Zijlstra om af te treden." Lekker dan.

Het aardige van de vergelijking is dat het de totale leegte van het morele spiegelpaleis van de Fritsen Abrahamsen toont. Want van de alleszins verdedigbare stelling dat je best van kunst van moreel verwerpelijke kunstenaars kunt genieten, maakt Abrahams ineens dat het maken van kunst je een vrijbrief geeft om je te misdragen. Hopen dat de Germaansche volkeren zich verenigen tegen de Jood, later verbergen dat je dat ooit gehoopt hebt maar wel een grote moralistische broek aantrekken over van alles en nog wat wordt dan ineens "onhandig, stom en laakbaar". Lucebert zou "zelf ook wel" beseffen dat hij terechtwijzing zou verdienen. Nou Frits Abrahams dat is wel bijzonder dat hij dat besefte want hij heeft er tot zijn dood zijn muil over gehouden. En hoezeer wij ook vinden dat Halbe een trap na verdient, een nazi was hij niet.

Het is weekend. Er is vlak voor de carnaval een masker afgevallen.

Ik ben geen lieflijke dichter
Ik ben de schielijke oplichter
Der liefde, zie onder haar de haat
En daarop een kaaklende daad.

Lyriek is de moeder der politiek,
Ik ben niets dan omroeper van oproer
En mijn mystiek is het bedorven voer
Van leugen waarmee de deugd zich uitziekt.

Ik bericht, dat de dichters van fluweel
Schuw en humanistisch dood gaan.
Voortaan zal de hete ijzeren keel
Der ontroerde beulen muzikaal opengaan.

Nog ik, die in deze bundel woon
Als een rat in de val, snak naar het riool
Van revolutie en roep: rijmratten, hoon,
Hoon nog deze veel te schone poëzieschool.
Prettig weekend. En be nice.

Pull up a chair vriendjes en vriendinnetjes want het wordt een lange dag discussiëren over de vraag of je het werk van een kunstenaar los mag zien van zijn polletieke overtuigingen. Het is namelijk zo dat leeslijstfavoriet en huisdichter des vaderlands van de 20e eeuw Lucebert tijdens zijn jonge jaren een NAZI was. Ja, dat leest u goed! Luceberdt ging vrijwillig bommen maken voor de moffen en schreef aan zijn vriendinnetje destijds (Tiny Koppijn, wat een geweldige naam voor een petite amie) het volgende: 'Vlak voordat ik vertrok, een dag daarvoor ben ik het huis uit geschopt en om welke reden? Omdat ik m'n boeken aan jullie geschonken heb. Ik mocht er nooit meer komen en de oude lui zelfs niet schrijven. Nu, dat vergemakkelijkt mijn leven hier, heimwee hoef ik dan tenminste niet te hebben en in deze omstandigheden is Duitsland nog meer mijn Wahlheimat. Dat ik veel boeken meegenomen heb is een waar geluk, 't is hier erg stil en dat doet de werken van zulke groten als Nietzsche en Goethe nog beter verstaan. Ik hoop dat hier veel lieve kleine kinderen zijn, daar houd ik zo van. Beloof je me te allen tijde stand te houden, nooit af te laten het goede en àl het schone te zoeken. Wij zijn heidenen, wij zijn daarom verplicht in schoonheid te leven! Vergeet 't niet! Wat ik onderweg al niet heb moeten horen over de Duitsers en over Hitler onze Führer! Doch niets kan mij erschüttern. Sieg Heil und Heil Hitler!' Ook was Lucebert niet bijzonder aardig voor het Oude Volk: * 'Eerst wanneer alle Germaansche stammen verenigd zijn zal de Jood geen gelegenheid meer hebben bloed tegen gelijk bloed op te zetten.'* und: 'De gehele Joodse leer der erfzonde en boetedoening is één grote groteske. Als vrouw heb jij, en als kunstenaar heb ik, de plicht de geest te verdiepen en ook daarnaast het lichaam te zuiveren.' Nouja, die zien we dus niet meer terug in de gesaniteerde deuglessen van Meester Bart. Goed, het is misschien maar beter om eerst als Nazi te mislukken en dan een grote schilder te worden dan andersom.