Waar hebben die lui het over?

De Universiteit Leiden was ooit een gerenommeerd instituut waar grote geesten zoals Multatuli, Plato, Paul Cliteur, Vincent van Gogh, Onze Zentgraaff (vzmh) en Jokertje van Oh Oh Cherso van gedachten wisselden over de belangrijke vragen van deze tijd, maar nu zijn ze daar helemaal gek geworden. Na de nationale ophef over Het Schilderij Van De Rokende Mannen Dat Wij Inmiddels Zo Goed Kennen heeft het bestuur een bericht op de site geplaatst (Schilderij van de muur tijdens spontane actie: 'We gaan in gesprek en nemen daarna een besluit') waaruit maar weer eens blijkt dat je in Nederland maar één ding hoeft te kunnen om aan 'de top' te komen: geen mening hebben, geen besluiten nemen, en een commissie instellen (okee sorry dit zijn drie dingen, red.). 

Echt hoor, iedereen die ze alle 24 in het kratje heeft zou gewoon zeggen 'we hangen dat schilderij terug en daarmee basta', maar zelfs als het bestuur had gezegd DE FIK IN DIE VIEZE WITTE MANNEN MET DIE VIEZE KANKERSTOKKEN dan was dat dapperder geweest dan dit totale gebrek aan leiderschap, visie, historisch besef, bestuurlijke daadkracht, menselijkheid, kunsthistorisch inzicht, gevoel, verstand, nuchterheid en klasse. Bizarre quote van voorzitter Annetje Ottow die bizar is: "Niet iedereen voelt zich door dit beeldbepalende werk gerepresenteerd. Zoals het nu hangt ontbreekt de context ook." In welke context moet ieder schilderij alle kijkers het gevoel geven erdoor gerepresenteerd te worden en hoe schopt iemand die zulke teksten uitbraakt het in 's hemelsnaam tot voorzitter van een college van bestuur van een wetenschappelijke instelling? Haal gewoon die hele universiteit van de muur joh.

Oeh. Mail van een Statenlid!

Ik ben al sinds het begin der tijden een trouw lezer van jullie weblog en blijf nog steeds dagelijks jullie artikelen lezen. N.a.v. jullie artikel over de Tong van Lucifer hier een bericht vanuit de loopgraven van Flevoland.

Ik ben als Statenlid namens Forum voor Democratie (jullie wel bekend) werkzaam in de Provinciale Staten van Flevoland. Sinds wij in maart 2019 mee gingen draaien in de provincie is ons hoofddoel vooral geweest om transparantie te brengen in alles wat er politiek gezien speelt in onze provincie. Ondanks dat menig Nederlander uitroept 'dat hij nog niet dood gevonden wil worden in Flevoland' gebeurt er genoeg in deze mooie provincie.

We hebben de Oostvaardersplassen (beetje teveel grote grazers), Luchthaven Lelystad (bijna open), veel landbouwgrond (lang leve de boeren), datacentra (stroomvreters) en heel heel heel veel windmolens (wij wensen de rest van Nederland veel sterkte m.b.t. de windmolengekte, bij ons begon het al 20 jaar geleden).

En nu dus de Tong van Lucifer...

Dit is dus waarom het internet bestaat he: mensen die in de meest alledaagse dingen de inspiratie vinden voor prachtige shitposts. LOTR, de post, Pol Pleepot, alles zit er in. Eet dit, Carmiggelt, dit is écht het rauwe leven van alledag. Blijf pimpen, internet. (via)

Pull up a chair vriendjes en vriendinnetjes want het wordt een lange dag discussiëren over de vraag of je het werk van een kunstenaar los mag zien van zijn polletieke overtuigingen. Het is namelijk zo dat leeslijstfavoriet en huisdichter des vaderlands van de 20e eeuw Lucebert tijdens zijn jonge jaren een NAZI was. Ja, dat leest u goed! Luceberdt ging vrijwillig bommen maken voor de moffen en schreef aan zijn vriendinnetje destijds (Tiny Koppijn, wat een geweldige naam voor een petite amie) het volgende: 'Vlak voordat ik vertrok, een dag daarvoor ben ik het huis uit geschopt en om welke reden? Omdat ik m'n boeken aan jullie geschonken heb. Ik mocht er nooit meer komen en de oude lui zelfs niet schrijven. Nu, dat vergemakkelijkt mijn leven hier, heimwee hoef ik dan tenminste niet te hebben en in deze omstandigheden is Duitsland nog meer mijn Wahlheimat. Dat ik veel boeken meegenomen heb is een waar geluk, 't is hier erg stil en dat doet de werken van zulke groten als Nietzsche en Goethe nog beter verstaan. Ik hoop dat hier veel lieve kleine kinderen zijn, daar houd ik zo van. Beloof je me te allen tijde stand te houden, nooit af te laten het goede en àl het schone te zoeken. Wij zijn heidenen, wij zijn daarom verplicht in schoonheid te leven! Vergeet 't niet! Wat ik onderweg al niet heb moeten horen over de Duitsers en over Hitler onze Führer! Doch niets kan mij erschüttern. Sieg Heil und Heil Hitler!' Ook was Lucebert niet bijzonder aardig voor het Oude Volk: * 'Eerst wanneer alle Germaansche stammen verenigd zijn zal de Jood geen gelegenheid meer hebben bloed tegen gelijk bloed op te zetten.'* und: 'De gehele Joodse leer der erfzonde en boetedoening is één grote groteske. Als vrouw heb jij, en als kunstenaar heb ik, de plicht de geest te verdiepen en ook daarnaast het lichaam te zuiveren.' Nouja, die zien we dus niet meer terug in de gesaniteerde deuglessen van Meester Bart. Goed, het is misschien maar beter om eerst als Nazi te mislukken en dan een grote schilder te worden dan andersom.

Zucht. Weet je wat het allerergst is van de SJW-beweging in de academische wereld en de schone kunsten? Dat allerlei minderwaardige knurften zonder scheppend vermogen tóch een plekje in "het wereldje" proberen te verwerven door moraliserende kritiekjes te tikken. Minderwaardige historici roepen om het slopen van standbeelden, minderwaardige kunstschilders c.q. gefaalde aquarellisten en zure kutten met een diplomaatje kunstgeschiedenis, roepen om het verwijderen van "the male gaze" uit de musea want stom, kwetsend en fout. 

Léon Hanssen is een man van over de zestig die niemand kent en wiens leven mislukt is: op een provinciale universiteit slijt hij zijn dagen buiten het voetlicht. Dan komt er ineens een #MeToo-rage en ziet hij, als boze blanke man (oh ironie) zijn kans om op de treurige puriteinse bandwagon te springen. In een treinongeluk van een opiniestuk legt hij de geschiedenis langs de hysterische moraal van de tijd en natuurlijk komt daar uit dat we voortaan alleen nog maar naar meisjes in boerka's mogen kijken op schilderijen want jeugd, seks en schoonheid is allemaal veel te eng voor de droogstoppels. De Trouw is een postprotestantse schuldkrant dus plaatsen ze dit soort wormvormig jankproza instemmend, want je moet toch wat je richtingsloze erfzonde.

Goed. Gaan we schrappen. Rembrandt moet dood omdat zijn Joodse bruidje aangerand wordt en iedereen weet natuurlijk dat de Joden Palestina verdrukken dus jammer meneer Van Rhijn, u mag niet meer. Vincent van Gogh moet kapot omdat zijn zonnebloemen een onrealistisch beeld geven van zonnebloemen en andere zonnebloemen met minder mooie blaadjes zich daarom kut voelen. Mondriaan moet ook kapot want iedereen weet dat contrast polarisatie is, en polarisatie moet dood. Zullen we als samenleving voortaan dit soort kleine rancuneuze krabbelaartjes maar gewoon negeren? Van dit neopuritaanse haatproza wordt werkelijk niemand gelukkig.

Geinige Klikbonus: Vrouwen re-enacten al een tijdje het gewraakte schilderij Thérèse Dreaming van Balthus uit 1933.

\

Dingen waar we het hartgrondig mee eens zijn en die weinig toelichting verdienen: dit pleidooi van sick fuck in chief alsook cineast Tom Six om het Filmfonds af te schaffen. Dood moet het! Weg met het institutioneel ondersteunen van middelmatige jokers, kleedkamerpijpers en politiek correcte onbenullen en hoera voor de vrije kunst. Zegt het Tom, zeg het tegen die schijtvretende, aan elkaar getapete mond/anuscombinaties van subsidieslurpende nono's die in Nederland de kunst, de teevee en de radio beheersen! 

Volgende week dinsdag draait mijn geniale Human Centipede-trilogie voor de eerste keer, en tevens de laatste keer, in een Amsterdamse bioscoop. Een uitzondering. Ze draaien overal ter wereld maar Nederland heb ik bewust overgeslagen. Mijn Human Centipede-films passen hier gewoonweg niet. Als outsider, ‘verschrikkelijk kind’ en maker van deze internationaal populairste Nederlandse films aller tijden zal ik dit even uitleggen.

De Nederlandse film is van een verschrikkelijke middelmaat. Hier in Nederland maakt men films volgens het poldermodel. Een filmscript moet langs zoveel loketten en allemaal fondsen en omroepen pissen er overheen. Ieder poppetje wil zichzelf belangrijk voelen en iets toevoegen. Als alles is gladgestreken en alle unieke scenes eruit zijn gekrast, blijft er niks anders over dan boring middelmaat. Films maken is verdomme een dictatuur, geen democratie. Het is een ‘one artists vision‘, net als het maken van een schilderij.

## Controversiële filmmakers

Producenten rennen met een willekeurig succesvol boek naar het filmfonds, hopend op hun 15% van het budget omdat dit een succesvol recept is gebleken. Niets is zo vreselijk als filmmakers zonder kloten die lopen te klagen dat ze maar eens in de zes jaar een film ‘mogen’ maken. Voor een echte filmmaker is het een absolute must om te filmen, desnoods op klittenband en alles moet ervoor wijken. Geld of niet.

Een goede film is opzienbarend, schuurt, stinkt, randt je aan en nestelt zich voorgoed in je brein. In Denemarken, België en Duitsland worden controversiële filmmakers omarmt, in Nederland worden ze angstvallig verbannen. Populaire talkshows en zelfs het Nederlandse filmfestival vinden de Human Centipede-films te ver gaan, terwijl ik in het preutse Amerika en Groot-Brittannië menig show steel.

## Schaf het Filmfonds af

Geen Nederlandse film is wereldwijd zo populair als The Human Centipede. Van South Park tot Hollywood-films als Rough Night, met fans van Quentin Tarantino tot Alec Baldwin, zijn mijn films verankerd in de wereldwijde popcultuur. Als ik het Human Centipede-script had ingeleverd bij het Nederlandse filmfonds was het direct afgewezen met het telefoonnummer van een psychiater. In Nederland maakt men liever Liever verliefd, Weg van jou en Pak van mijn hart. Films die achterlijk saai en voorspelbaar zijn. In het buitenland is de Nederlandse film een niet serieus te nemen lachertje.

Mijn idee: schaf het Filmfonds gewoon af. Geef dat belastinggeld aan de oudjes in verzorgingstehuizen en laat de filmmakers in Nederland zwemmen of verzuipen. Zo blijven enkel diehards zoals ik over en binnen een paar jaar staat de Nederlandse film internationaal op de kaart met originele en gewaagde producties.

Ik krijg veel oneerbare voorstellen uit Hollywood die ik stuk voor stuk afwijs. Ik sta erop dat ik enkel originele films maak. Het leven is te kort om andermans middelmaat te maken. Ik wil enkel mijn eigen unieke scripts verfilmen zonder concessies of restricties.

## 31 oktober aanstaande vanaf 21:00 uur

Wil je echt eens iets origineels zien, films met ballen, ga dan in de nacht van Halloween naar filmtheater De Uitkijk in Amsterdam. Je krijgt dan zelfs de kans mij je vragen te stellen tijdens de Q&Avoorafgaand aan de films.

\

Is dat niet eventjes geinig voor aan de muur van uw plantershuis: een portret van multimediaal talent/politieke blindganger Sylvana Simons. In Whiteface. Want Zwarte Piet is racisme want stigmatiserend huidskleuren nadoen, maar Sylvana die "acting white" doet met behulp van een pak pannekoekenmix is natuurlijk heel wat anders. Bieden kan nog acht dagen bij Catawiki.

Jan Marijnissen (Oss, 8 oktober 1952) wordt binnenkort 65 en mag dus door linkse drammerigheid afgedwongen pensioen. Zulks mag natuurlijk niet ongemerkt voorbijgaan, maar wat geef je aan de man die alles heeft het hebben van dingen in het algemeen diefstal vindt? Dan maar een mooi revolutionair cadeau dat permanent herinnert aan de immer voortschrijdende klassenoorlog van het worstenproletariaat tegen de Haagse bourgeoisie: een prachtig beeld van Grote Roerganger van de Sosjalistiese Partij, Mao. Uit de tijd dat roken nog gezond was en men geloofde dat iedereen in werkkampen pleuren goed was voor de sociale gelijkheid. Hankiepankie Sjanghai, Jan! Kijken en meebieden bij de grofkapitalistiese veiling (richtprijs € 100-200 kapitalistensjekels) kan hierrrrrr.

'Toen ik als kunstenaar begon was het eigenlijk een eis dat je kunst weerstand opriep, dat het schuurde, anders was het niks', vertelt ze in haar atelier in de Groninger binnenstad. 'Dat is de afgelopen twintig jaar helemaal veranderd. Het is nu uitgegroeid tot een sector met opleidingen, kunstmanagement, kunstambtenaren, beleidsmakers. Daardoor is de sfeer veranderd. Alles moet tegenwoordig publieksvriendelijk zijn, anders is er niemand die je werk nog wil tentoonstellen.'

Ja, dat is kunst in Nederland. Gesubsidieerd deugen want kunst moet voornamelijk de linkse heilstaat dienen waar het model van de burger gebaseerd is op een eenbenige zwarte moslesbiënne die er nog geen minuut van haar leven aan gedacht heeft om zelf een originele gedachte te ontwikkelen of inkomen uit arbeid te vergaren. Net als de literatuur, de opera en het theater is de beeldende kunst gekaapt door politiek correcte linksmiechels die sociaal-realistische kitsch maken met geld van andere mensen. SAD! Harma Heikens maakt toffe beelden met dildo's en kopvodkleuters met bomgordels en dat mag niet van de Nomenklatoera in de Nederlandse kunstwereld. Nee, die fapt liever op Mondriaan want niks is zo verbindend als een genderneutrale rechte lijn tussen vakkies met verschillende kleurtjes. De beelden van Heikes verbindend enzo jegens de Mekkaanse moraalgijzelaars enzo.  Meer toffe beeldjes die u van de policormaffia niet mag zien kijken kan hierrrrr.

Vandaag in de serie mensen met wie het niet zo lekker gaat: Peter Klashorst. Peter Klashorst neukte jarenlang alles wat op zeven werelddelen los en vast zat en schilderde de mevrouwen vervolgens in allerlei felle tinten. Ging lang goed, maar uiteindelijk kreeg de kunstenaar toch AIDS van al dat horizontaal bobrossen. Nu gaat het niet al te best met Klashorst en vlogt hij over zijn naderende einde, sociaal darwinisme en het obsessief tekenen van Kuifje vanuit zijn Cambodjaans ziekbed. Lijden, de dood, kunst en dat zonder moeilijke stukken in margetijdschriften. Mooi man, internet.