Geenstijl

Zucht. Weet je wat het allerergst is van de SJW-beweging in de academische wereld en de schone kunsten? Dat allerlei minderwaardige knurften zonder scheppend vermogen tóch een plekje in "het wereldje" proberen te verwerven door moraliserende kritiekjes te tikken. Minderwaardige historici roepen om het slopen van standbeelden, minderwaardige kunstschilders c.q. gefaalde aquarellisten en zure kutten met een diplomaatje kunstgeschiedenis, roepen om het verwijderen van "the male gaze" uit de musea want stom, kwetsend en fout. 

Léon Hanssen is een man van over de zestig die niemand kent en wiens leven mislukt is: op een provinciale universiteit slijt hij zijn dagen buiten het voetlicht. Dan komt er ineens een #MeToo-rage en ziet hij, als boze blanke man (oh ironie) zijn kans om op de treurige puriteinse bandwagon te springen. In een treinongeluk van een opiniestuk legt hij de geschiedenis langs de hysterische moraal van de tijd en natuurlijk komt daar uit dat we voortaan alleen nog maar naar meisjes in boerka's mogen kijken op schilderijen want jeugd, seks en schoonheid is allemaal veel te eng voor de droogstoppels. De Trouw is een postprotestantse schuldkrant dus plaatsen ze dit soort wormvormig jankproza instemmend, want je moet toch wat je richtingsloze erfzonde.

Goed. Gaan we schrappen. Rembrandt moet dood omdat zijn Joodse bruidje aangerand wordt en iedereen weet natuurlijk dat de Joden Palestina verdrukken dus jammer meneer Van Rhijn, u mag niet meer. Vincent van Gogh moet kapot omdat zijn zonnebloemen een onrealistisch beeld geven van zonnebloemen en andere zonnebloemen met minder mooie blaadjes zich daarom kut voelen. Mondriaan moet ook kapot want iedereen weet dat contrast polarisatie is, en polarisatie moet dood. Zullen we als samenleving voortaan dit soort kleine rancuneuze krabbelaartjes maar gewoon negeren? Van dit neopuritaanse haatproza wordt werkelijk niemand gelukkig.

Geinige Klikbonus: Vrouwen re-enacten al een tijdje het gewraakte schilderij Thérèse Dreaming van Balthus uit 1933.

\