Geenstijl

Kent u Manon al? Manon is het meiske dingetje dat Tom Staal zo divers in elkaar aan het tyften was op het GSTV-filmpje over de Rotterdam Pride. Ze zegt dat zij en haar "kids" werden aangevallen door de Dutch Gayservatives. Deden ze helemaal niet, want ze liepen gewoon met een vlag netjes mee, keurig in de pas. Als roze conservatieven, want hosmosensualiteit komt voor van groenlinksgroen tot nazibruin. Mag niet, want in de wondere wereld van aktivisties links zijn er 96 genders, maar mag er maar één politieke overtuiging bestaan. Mevrouw deelde zelf alle klappen uit (als enige), maar is toch van mening dat de hele wereld tegen haar is. Omdat de politie haar agressieve groepje op afstand hield zijn ze uiteraard ook allemaal deel van het witte islamofobe complot tegen het enige progressieve ware gelijk. Nu eist ze op hoge poten (HAHAH WOORDGRAP) het vertrek van het bestuur van de Pride, omdat er volgens haar nooit meer dit soort racisten en seksisten mee mogen lopen. Really. Ook nadat het bestuur na weken drammen gewoon heeft gezegd dat ook de Gayservatives hosmo en een mening mogen hebben. Grappig toch hoe debiel links met de bek vol diversiteit totaal niet kan dealen met politieke diversiteit. Nee, de professionele klaagsukkels zijn nog steeds niet over het feit heen dat de meest succesvolle politiek angehauchte nicht van ons land, Professor Pim (vrede zij met hem) niets op had met politiek correcte weekdiertjes en naïeve zwakzinnigen die menen dat de schaamteculturische massamigratie en de emancipatie van allerlei andersneukenden verenigbare bewegingen zijn. Helemaal schitterend is het comment op het schotschrift van de Amsterdam Pride-organisator die even duidelijk maakt dat een Pride vaneigens een hoop diverse groepen vertegenwoordigt. De reactie van Manon spreekt boekdelen: "dit is geen opiniestuk, maar een geleefde ervaring. respectvoller zou zijn als je mijn ervaringen erkent en me steun betuigt, ongeacht welke verschillen in opinie erachter schuilen". Dit is modern links in een notendop: gewoon zo verstrikt raken in je eigen slachtoffercomplex dat je jezelf buiten het democratisch debat plaatst door je rare fringe-mening als hyperwaardevolle "ervaring" te klassificeren en maar gewoon als een heel groot klein kind jengelen, drenzen en zeuren tot alle andere mensen ook mee gaan in deze zinsbegoogcheling. Zo niet, dan wordt er gewoon gemept, want het heilige gelijk van de progressieve nachtmerrie gaat altijd voor. Manon, je bent af!