Geenstijl

Lekken. Soms mag het wel bij de politie. Als korpschef Akerboom er zijn eigen straatje mee schoon kan vegen bijvoorbeeld.

Frank Giltay, de penningmeester van COR, de ondernemingsraad van de politie, was een fraudeur, een graaier en een zelfverrijker en de korpsleiding wil hem strafontslag geven. NRC beschikt over de brief van Akerboom waarin Giltay dat strafontslag wordt aangezegd. In de brief staat ook gedetailleerd omschreven wat hij allemaal misdaan zou hebben: valsheid in geschrifte, oplichting, verduistering en ambtelijke omkoping. Zo'n brief komt niet zomaar bij de krant terecht, want alleen een handjevol hooggeplaatsten weten van zo'n brief. Akerboom liet die brief dus misschien/mogelijk/waarschijnlijk zelf lekken, want dat is wel lekker om de aandacht af te leiden van de eigen rol en die van onlangs overleden voorganger Bouman in het wegkijken bij fraude en feesten op kosten van de politiepot. Bouman bevorderde Giltay (die echt hele opzichtige uitgaven deed) namelijk vlak voor zijn vertrek in 2016 zelfs nog van schaal 9 naar 11 wegens 'bijzondere verdiensten'. In de Volkskrant suggereert Akerboom dat Giltay de ontslagbrief zelf liet lekken, wat dus alleen maar sterker het idee geeft dat Akerboom het zélf heeft gedaan. We vermoeden bovendien ook nog handjeklap met de afdeling politievoorlichting, want NSB Handelsblad kreeg vrijdag die ontslagbrief doorgespeeld uit de politietop en op zaterdag hadden ze een lang, eenzijdig en door voorlichters voorgekauwd damage control-verhaal over de suikerspiegelsprinter op het stationsplein, waarin geen enkele getuige aan het woord kwam, geen enkele kritische vraag aan de politie werd gesteld, en de politie ruim baan kreeg om met drogredeneringen het eigen tegenstrijdige handelen te repareren. Gevalletje voor wat, hoort wat, of zo smaakt het althans. Dus dat is duidelijk. Vanavond in RTL Boulevard gaat John van den Heuvel aan Gert Ysebaert (niet die van Samsom) vragen of dat walgelijke NRC in de verkoop mag. En niemand die ondertussen aan Akerboom vraagt hoe de korpsleiding jarenlang wegkeek bij de zelfverrijking van de penningmeester van de politiepot. Maar dat is wel wat er van dit verhaal het meest blijft plakken: het is intern een enorme teringzooi bij de Nationale Politie.