Geenstijl

Het spook van de jaren negentig is terug van nooit helemaal weggeweest. We worden weer politiek correct met ons allen. Politiek correct (policor, voor vijanden) zat in het verdomhoekje nadat deze gevaarlijke denktrant culmineerde in de moorden op Fortuyn en Van Gogh. Maar policor is terug, heeft hernieuwd zelfvertrouwen en begint zelfs van zich af te bijten. Wat is politiek correct en waarom is het erg? Leggen we graag even uit. Policor neemt om te beginnen een loopje met de feiten. Feiten dienen selectief benoemd te worden. Bijvoorbeeld: de Marokkaanse afkomst van een crimineel benoemen is niet politiek correct, want de afkomst doet er niet toe. Maar als een Marokkaanse acteur een Gouden Kalf wint, dan dient die afkomst juist zeer benadrukt te worden want dan is hij een positief rolmodel. Dan zijn er nog de woorden waarméé dingen eventueel benoemd mogen worden. Dit is een arsenaal aan eufemismen en verwrongen nieuwspraak, bedoeld om feiten die echt niet vermeden kunnen worden zo zacht omhuld mogelijk de hersenpan van de toehoorder of lezer binnen te laten glijden. Bekende voorbeelden zijn natuurlijk de medelanders, de kansenjongeren en de interculturele medemensen. Wat wel en niet benoemd mag worden en met welke woorden beslist de policormens zelf, en wie zich er niet aan houdt is automatisch fout.

Wat ons brengt op het volgende punt: policor is niet zozeer een mening, want het palet aan opiniemeningen kan ons niet rijk genoeg geschakeerd zijn, maar een denkraam. Wie meent dat de grotere criminaliteit onder jonge marokkanen veroorzaakt wordt door armoede en cultuurverschillen is een beetje een mallerd, maar hee, vrij land, ieder zijn mening. Wat policor echter doet in een fatsoensmensenhoofd is niet een gedachtengang of mening baseren op feiten, nee, het selecteert en mutileert de feiten om in zijn policor wereldbeeld te passen en vormt dán een mening. Geschiedvervalsing over onwelgevallige zaken is daar ook een deel van, zie bijvoorbeeld het gedoe met het slavernijverleden en het ten onrechte benadrukken van de rol van vrouwen in de wereldgeschiedenis. En daar wordt het link want Homo Policorrectus beschouwt andersdenkenden niet als mensen met een andere mening maar als Fout. Op basis van een subjectief, door hemzelf bepaald waardeoordeel en een onvolledige selectie van feiten. Wie het niet eens is met een politiek correct mens hééft het niet fout, nee, hij IS fout. En dit rechtvaardigt onder andere (lijst is niet volledig) negeren, uitlachen, belasteren, stalken, haten, demoniseren, godwinnen, bespugen, doodvermoorden, kapotmaken, adverteerder- en werkgeverbellen en/of bedreigen.

Nee met een gawegkoekje erbij
Daarom was het wel zo prettig dat policor een beetje lam in de touwen hing de afgelopen jaren. Het kost twee levens maar dan word je als concept ook wel vrij duchtig uitgekotst, maatschappijbreed. Natuurlijk was er veel gesputter over 'polarisatie' omdat mensen eindelijk eens voor hun mening durfden uit te komen. En gemauw over 'de toon van het debat', want ja, als je inhoudelijk wordt weggevaagd kun je het maar beter over De Toon gaan hebben. Maar de vrijheid van meningsuiting, ook een slachtoffer van policor, werd in ieder geval flink in ere hersteld. Niet dat die vrijheid er voorheen niet was, maar mensen durfden er geen gebruik van te maken uit angst te worden versleten voor 'fout' met alle hierboven genoemde gevolgen van dien. Ha, dat luchtte op. Kritiek, benoemen, discussie, opkomen voor de eigen cultuur, normen en waarden, het werd allemaal wat meer gemeengoed. Ondanks de verschrikte behoudendheid van oude media, oude politiek en oude babyboomers.

En nu? Wij weten ook niet waar het opeens vandaan komt maar policor is weer aan een opmars bezig. We zien het aan de ZwartePietdiscussie, waarin Nederlanders door nieuwkomers en enkele cultuurrelativisten wordt gevraagd hun tradities op te geven. Wat dacht u van een grote mok warme NEE. Met een gawegkoekje erbij. Ga eerst maar eens integreren en de tradities van een gastland respecteren, alvorens te willen meepraten over de viering van die tradities. We zien het aan de terugkeer van de Godwin, een discussietactiek die achter een cordon sanitaire vertoefde maar nu weer kwistig in stelling wordt gebracht tegen met name de PVV. Die, denk aan het politiek-correcte taalgebruik, meestal omfloerst wordt aangeduid als 'bepaalde politici/politieke partijen'. Jaja, Policor nieuwe stijl is nog steeds even laf als voorheen.

Mekkerfeministen
We zien het aan het oplevende gemekker van feministen, die zich druk maken over neukbaarheid, roze speelgoed, sekspillen, feminisme in films, sletvrees en stratenvernoemingen naar vrouwen. Vrij, welgesteld en progressief zijn ze. En ze schoppen tegen hun zelfbedachte grote boosdoener: de witte man. Wel zo veilig, want de echte gevaren waar vrouwen anno 2013 aan blootgesteld worden komen uit de islam en moslimmannen loop je beter niet voor de voeten. Daar zitten lange tenen aan namelijk en de gevolgen zijn dan heel wat vervelender dan meesmuilend uitgelachen worden bij Pauw en Witteman. Deze zelf opgelegde politiek correctheid is natuurlijk ingegeven door ijdelheid en, wederom, lafheid en zeer gevaarlijk. Waarom? Omdat hun narcistische gezanik ertoe leidt dat emancipatie als voltooid wordt beschouwd, als iets van kibbelende vrouwtjes onderling, als lachwekkend gemiep over non-issues. Hoe veel witte mannen, die tot onderdrukker worden gebombardeerd vanwege een speelgoedfolder, zullen nog zin hebben om zich serieus te buigen over de problemen van daadwerkelijk onderdrukte vrouwen? Mens ga koken. Het feminisme is door policor vrouwtjes gekaapt en kapotgemaakt om een podium voor hun eigen munttheeprobleempjes te scheppen en daarmee trappen ze verdrukte moslima's voorgoed terug in hun cultureel-religieuze isolement.

We merken het aan het elitaire dédain voor 'de waan van de dag', alsof alledaagse discussie over onderwerpen die de gewone man aan het hart gaan een waan is in plaats van een realiteit. We merken het aan het terugeisen van het begrip 'politiek correct', alsof policor niet een bewezen schadelijke opiniedoodmaker is maar een Geuzennaam. We merken het aan de Kristallnachtherdenking dit weekend, gekaapt door antifa-clubjes van immigranten en wegmetonzers om 'de opkomst van racisme en fascisme in Europa' aan de kaak te stellen in plaats van de aandacht te vestigen op wat er gebeurde in een dictatuur zonder vrijheid van meningsuiting. Oh hee, zeiden wij Europa? Die zingen ook mee in het vrijheidshatende PoliKoor.

Correctheid is geen mening
Houd een sop, maatschappij. We willen niet terug onder de fatsoensdeken. We willen geen rekening hoeven houden met kwetsgevoelens als we feiten constateren. We willen geen gesuikerde woordjes gebruiken om in watten gewikkelde eufemismen via een scherp afgesteld respectweegschaaltje de wereld in te fluisteren. We willen geen zelfcensuur meer plegen op onze meningen uit angst om te worden verketterd door oogklepdragende moraalterroristen. Correctheid is geen mening, geen argument, geen lovenswaardig streven in het publieke debat. Politieke correctheid is de fles waar de geest van de vrijheid van meningsuiting veel te lang in gevangen heeft gezeten. En die mag er nooit meer in terug.