Leuk hoor, dertig kinderen in twintig niveaus in de klas. De ene heeft het boek in vijf minuten uit, de ander doet het niet open.

Het ergste wat je kan doen met iemand met een roeping, is de kans ontnemen hun werk goed te doen. Die bevlogen personen zullen als zombies ronddwalen zonder voldoening. Zonder mentale beloning. Die bereikt nooit het punt dat het werk af is, het punt waar iemand zichzelf in de spiegel kan kijken. Dat is de echte reden waarom de zorg en het onderwijs leeglopen.

Dit gaat niet om uurtjes of euro's. Docenten kijken hun leerlingen aan, verplegers hun patiënten. Ze zien iedere keer een behoefte, waarin niet wordt voorzien. Ze zien kwetsbare mensen door hun vingers glippen. Ze staan vooraan, en zien iedere dag vanaf de eerste rij de zwakkeren als slachtoffers van het systeem.

Zulke werknemers staan iedere dag voor een duivels dilemma. Zet ik een stapje meer? Of kies ik voor mijn gezondheid? Het zijn niet voor niets sectoren met hoge uitstroom, uitval en ziekteverzuim. Het moeilijkste deel van de lerarenopleiding is de vraag: Wanneer ben je tevreden? Wanneer laat je het los? Wanneer laat je, terwijl je het aankijkt, dat kind toch vallen? Wanneer is het genoeg?

Hartenkreet van verpleegkundige met hart voor de zorg. Lees en huiver.

Eind jaren zeventig ging ik als jonge knul de gezondheidszorg in. Een tijd waarin je ’s morgens eerst met waskommen de zalen opliep om mensen te wassen. Na de opleiding een specialisatie gevolgd en gewerkt als leidinggevende om uiteindelijk weer terug te komen bij mijn eerste specialisatie. In dat vakgebied heb ik de zorg met grote stappen zien veranderen. Van de verpleegkundige die eerst naar de patiënten toe ging zie ik nu mijn collega’s eerst een tijd achter de computer zitten zodat ze duidelijk krijgen wat ze bij welke patiënt moeten doen. Scorelijsten bijhouden, toe te dienen infusen en/of andere medicatie enz. Het wassen van de patiënt wordt niet meer gedaan, of je moet de natte doekjes die je opwarmt in een magnetron waarmee de patiënt opgefrist wordt wassen willen noemen.

Werkdruk neemt hand over hand toe waarbij we steeds minder tijd hebben voor patiënten, er moet productie gedraaid worden. De tijd waarin een patiënt opgenomen is, moet verkort en resterende zorg moet overgenomen worden door of huisartsen of thuiszorg die op hun beurt het ook niet meer kunnen bijbenen. Van veel verpleegkundigen wordt verwacht dat ze lid zijn van werkgroepen op de afdeling waar zij werken. Dingen die er allemaal maar bij horen, er staat geen compensatie in wat voor zin dan ook tegenover. Ik zie mijn jonge collega’s opbranden en doe maar een paar stappen meer om al het werk gedaan te krijgen maar eerlijk gezegd, ik hou het op de manier waarop het nu gaat ook niet meer vol. Ik kijk om me heen wetend dat als ik óók de pijp aan Maarten geef de collega’s die wél blijven nóg harder moeten lopen. Kortom, de zorg zit in een spagaat.

Zorgverzekeraars sluiten contracten af met zorgverleners, er mag zo en zoveel zorg worden verleend tegenover zus en zoveel geld. Maar ziekenhuizen hebben hun zorgplicht. Meer verleende zorg dan overeengekomen met de zorgverzekeraar moet uit eigen middelen worden betaald. De ziekenhuizen zitten in een spagaat.

Daar kun je 10% van het klimaat mee redden!

Niet alleen de friet en de energie zijn vorig jaar duurder geworden, ook de zorg. In totaal kostte die in Nederland volgens de 'brede definitie' (die echt wel heel erg breed is, red.) een dikke vette 100 miljard. 100 miljard gek. Dat is 5805 euro per persoon. Weet u wel hoeveel pakjes sigaretten je daarvoor kunt kopen? Zonde geld dus eigenlijk. De uitgaven voor kinderopvang stegen met maar liefst 10 procent (het TU Eindhoven effect) en we kunnen een bloemetje naar Syrië sturen want vanwege de verminderde asielinstroom daalden de kosten van 'maatschappelijke opvang' met maar liefst 14,5 procent. En nu maar hopen dat er dit jaar genoeg geld overblijft om aan lager wal geraakte GroenLinks-wethouders er weer bovenop te helpen.

Lekker blijven wrijven in 70+ levervlek!

Corinne Ellemeet (GroenLinks) neemt geen woord terug van haar onhandige uitspraken in EenVandaag inzake de medische zorg voor 70-plussers. Sterker nog, ze doet vingers in haar oren, roept heel hard LALALA, en al die bezorgde bejaarden moeten niet zeuren over de ophef. Allemaal de schuld van enge rechtse media en gemene twitteraars, die aan de haal gaan met haar plannen voor een duurzame samenleving. Een samenleving dus, die geld overhoudt voor Klimaatakkoord en Migratiepact, dát is de toekomst. Niet bang zijn, beste bejaarden! Beter zoekt u alvast een fijn mopje uitvaartmuziek uit en een bijbehorend bloemstuk. Bedankt voor alles & vaarwel!

Binnenkort in de GroenLinks Webshop!

Welja. Iedereen boven de 70 gewoon laten kreperen

Dag oma. Dag opa. Dag Henk Krol. Dag Ouderenpartij. Vaarwel Jan Terlouw. Het ga je goed Max van Weezel. Helaas Pindakaas Paul Witteman. Bij GroenLinks hebben ze De Eindoplossing voor de BV Nederland. Gewoon iedereen die dit land heeft opgebouwd selecteren aan de Poort van het Ziekenhuis. Wie 70+ is, doet niet meer mee, en mag rechtstreeks naar het Verzorgingshuis - oh nee, die was ook al wegbezuinigd. Wellicht dat al die lastige hulpbehoevende senioren naar een soort van koekjesfabriek kunnen. En dan niet als FTE, maar als koekje. Met de groetjes van GroenLinks en de marcherende spijbelscholieren.

Maar verder alles prima in de zorg.

Kom er maar in, liberalen en overige mensen met een hobbyportefeuille aan aandelenkapitaal, en roep maar dat het logisch is dat 'onrendabele' ziekenhuizen moeten sluiten. Maar wij zijn slechts simpele boerenbloggers en wij kunnen er met onze 1 +1 = geen -2 breintjes niet bij dat een ziekenhuis in dichtbevolkt gebied moet sluiten omdat het niet rond komt. Het Bronovo is bovendien een historisch hospitaal (je denkt, BroNoVo is afkorting, maar het is de naam van een verpleegster) dat sinds 1865 bestaat maar in 2017 nog een nieuwe spoedeisende hulp bij bouwde. De 112-route wordt echter iets verlegd, evenals de spoedeisende verloskunde en nou ja, alle andere zorgtaken. Te beginnen met een weekendsluiting vanaf 1 juli. Het personeel weet er van - sinds vanmorgen... Het voelt niet lekker, dit soort verhalen.

Dat er überhaupt iemand zin had om de bevolking van Flevoland in leven te houden wekt misschien nog wel het meeste verbazing.

Maar nu niet meer dus. De rechter heeft de IJsselmeerziekenhuizen failliet verklaard, wat betekent dat de ziekenhuizen in Lelystad, Emmeloord en Dronten geen centjes meer hebben. Ook het MC Slotervaart in Amsterdam, dat van dezelfde eigenaar is, staat op omvallen. Een ideaal moment voor iedereen om SCHULD VAN DE MARKTWERKING IN DE ZORG te schreeuwen. Maar hee. Dat ondernemers op een markt failliet kunnen gaan lijkt ons juist het hele principe van marktwerking in de zorg. Al heb je daar verder niks aan als je op de IC ligt en de elektriciteit wordt afgesloten. Weet u trouwens wat er ook ziek is. Dit land.

Afgelopen week zag ik ergens op twitter weer wat voorbij komen waar mijn nekharen recht van overeind gingen staan. Naar mijn bescheiden mening is dit dan ook precies wat er mis is met onze maatschappij. Alles wordt kapotstuk geregeld en er is nergens meer sprake van een stukje menselijkheid of rekening houden met een jas op maat. Alles moet tot op detail langs de meetlat van de standaard confectiematen.

Nu maak ik mij als moeder van een negenjarige al langer druk om het huidige onderwijsklimaat in Nederland (grote klassen, gestresste juffen, gebrek aan leerkrachten en extra ongeplande vrije dagen), maar het kan gewoon nog bekrompener. Jaren geleden werd het bijzonder onderwijs zo ver als dat mogelijk was uitgekleed en afgeschaft. Alleen de allergrootste uitzonderingen krijgen bijzonder onderwijs, maar voor de rest wordt van elke school onderwijs op maat verwacht. Kijk wat een kind nodig heeft, geef het een naam, verbind daar een bedrag aan en regel het maar. Of je er nu personeel voor hebt of niet. Nu zijn er natuurlijk altijd kinderen die om de een of andere reden niet gedijen in een klassikale omgeving. Vroeger had je dan nog de mogelijkheid tot het volgen van thuisonderwijs, maar dat kan en mag al een aantal jaar niet meer. Natuurlijk kunnen kinderen beter onder leeftijdsgenootjes zijn om ook van elkaar te kunnen leren in plaats van alleen van je ouders en thuisjuf, maar niet elk kind is daarvoor in de wieg gelegd.

Op sommige momenten valt het mij best wel zwaar om een mooi GS waardig onderwerp te bedenken voor mijn zondagstuk. Over het algemeen kies ik iets uit het nieuws of wat mij anderszins aan het hart gaat. Meestal met een achterliggende boodschap. Afgelopen weken bestonden uit zo'n moment, voornamelijk nadat Willie Dille besloot het tijdelijke met het eeuwige te verruilen. Nu ben ik zo'n tiepje dat zich veel te veel aantrekt van andere mensen en hun emoties of welbevinden, maar in dit geval lijkt me dat niet zo heel raar. Dus deze ronde een nadenkertje over een lastig onderwerp en vaak een taboe: zelfmoord.

Willie werd - hoe je het ook wendt of keert - compleet in de steek gelaten door onze maatschappij. En zij was niet de enige, want het aantal jaarlijkse zelfdodingen in Nederland vertoont een stijgende lijn. 1871 mensen gooiden het bijltje er letterlijk bij neer in 2015. In 2016 kozen 1894 mensen voor hun eigen uitzichtloze einde. In 2017 waren dat er 1917, 23 meer dan het jaar ervoor. Nu lijkt 23 niet zo heel veel, maar dat zijn er toch bijna 2 per maand extra. Om de week eentje meer. En wat mij betreft nog erger: die stijging bestaat uit voornamelijk jongeren tussen de 10 en de 20 jaar oud. Ergens in Nederland plegen gemiddeld ruim 5 mensen per dag zelfmoord. Waarom?

Nou, SCHOKKENDE cijfers weer. Wel jammer dat het NRC-artikel enkel uitweidt over de leraren en de zorg, want over de oorzaken achter het agenten- en militairen-tekort hadden we onze geest ook best wel bij willen slijpstenen.

Maar goed, interessant wel hoe dat lerarentekort tot stand is gekomen. Samengevat: in 2007 voorspelde de ‘commissie Leraren’ een "zeer hoog tekort aan gekwalificeerde leraren" omdat een grote groep vergrijzende leraren tegelijk met pensioen zou gaan. Vervolgens kregen Pabostudenten die in 2013 afstudeerden ineens toch heel moeilijk een baan, omdat DE OVERHEID ondertussen de AOW-leeftijd voor die vergrijsde leraren omhoog had gegooid, waardoor ze nog niet met pensioen konden. Dit schrok nieuwe studenten af voor de pabo te kiezen, waardoor het uiteindelijke lerarentekort nóg hoger uitviel. Hoe het ook zij, de oplossing voor de vergrijzende overheids-arbeidsmarkt lijkt ons evident. Die 17.000 agenten worden gewoon cops uit Kabul, die 5.500 soldaten worden gewoon militairen uit Mosul, voor de klas komen gewoon leraren uit Libanon en in de zorg gewoon eerste hulp uit Eritrea. Geen gezeik, iedereen rijk.