Het is weekend. Wij hebben geen spullen en ook geen centen.

Er staat in de kamer geen tafel.
Ik moet liggende liggen eten,
staande staan te herkauwen.

Ik zou een paard willen zijn,
Er mochten dan honderden vliegen
overal zomaar gaan zitten.

Wanneer ik dat paard zou zijn,
zou ik geen staart willen hebben
en mij trainen in gevoelloosheid.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Dus het is bijna tijd voor die twee dagen in de talkshowoorlog dat ze niet schieten.

The age demanded that we sing
And cut away our tongue. 

The age demanded that we flow
And hammered in the bung. 

The age demanded that we dance
And jammed us into iron pants. 

And in the end the age was handed
The sort of shit that it demanded.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ook in Iran.

Laat ik dit zeer duidelijk stellen:
ik ben niets anders
dan de absolute reinheid
die zichzelf, heel onverwachts,
als een feniks uit het niets heeft geschapen,
adembenemend mooi
en uiteraard volkomen autonoom. 

Met klem waarschuw ik dan ook iedereen
dat er geen enkele dichter is
die met zijn poten
aan mijn lijf mag komen. 

Zo niet sla ik hem
op zijn smoel.
Prettig weekend. En be nice.

Aantreden!

Koningin Elizabeth zei het al: 2019 was een jaar met veel hobbels. Grote hobbels, iets minder grote hobbels, kleine hobbels, ronde hobbels, ovale hobbels, peervormige hobbels, zachte hobbels, harde hobbels, natuurlijke hobbels, kunstmatige hobbels, hobbels die een beetje verborgen zijn en hobbels die je niet kunt missen. Hobbels. Maar altijd na de breek. Heel veel hobbels. Hobbeldebobbel. Hobbel hobbel hobbel.

Het is weekend. Game on.

The darts were faithful like hawks.
The picture of them on the box was faithful
to what lay inside. Three new darts with orange flights
in velveted plastic grooves.

Their perfect grips, each tiny steel bubble firm,
each indentation clean, asked for your fingers.
You'd splay the single fronds along your cheek,
then smooth them back.

The moment when you took them lightly
and raised them to your ear, contained the moment
when your eye and wrist would drive them home.
                                                                A pledge.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ergens aan de Maas en overal.

Aan de Maas gezeten
turend in het zwerk
het stadsgeraas geweken
ontstijgt men aan zichzelf

Op hoger plan gekomen
wiekend door de lucht
de zwaartekracht te boven
vindt men een ander terug

O vogel van verlangen
wiegend op de wind
verlos ons van elkander
en van elkaars gewicht
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. We zijn gisteren niet vergeten.

Toevallig zag ik gisteren op
de bodem van een vijver het bleke
gezicht van mijn grootvader liggen.
Hoe het kwam weet ik nog niet.

Vissen zwommen er keurig omheen.
Het was of hij zijn bril maar weer
had op gezet: dwars door zijn gesloten
oogleden keek hij naar de wolken.

en naar mij. Al was hij toch al bijna
5 jaar dood, hij was nog niets veranderd,
vond ik.

Toen hij 84 was raapte hij staande
op zijn handen met zijn mond
een muntstuk op van de grond.

Nu ligt hij eronder. De hemel zit
vol wortels en wormen.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Buiten en binnen.

Vanmiddag gaf je je kat een kopje en likte haar
Staart schoon, toen ze plotseling naar je opkeek,
Zoals je daar op je knieën zat, en merkbaar
Aangedaan zei ze: 'Jongen, wat zie je bleek.'

Ze merkte niet meer hoe je naar haar terugkeek,
Want ze kneep haar ogen toe, en legde haar kop
Plat over haar voorpoten heen. Even streek
Je haar huid nog glad en hield toen verslagen op.

Tuberculeuze muziek dreef door het huis en
Je voelde je kleiner worden – onverwacht
Werden haar poten zo groot als leidingbuizen
En lag je verschrompeld tegen haar vacht.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Komen we goed weg.

Als ik een doek van Chagall zie,
zie ik terstond een juffrouw met knotjeshaar
die zegt jongens en meisjes dit is dus
wat de schilder als het ware droomt met zijn geestesoog
zoals het uit die viool die speelt opstijgt
en werkelijkheid wordt: de innerlijke
belevingswereld zoals de kunstenaar die ervaart
want dat paard dat vliegt niet echt door de lucht
dat begrijpen jullie wel.
Maar als ik ook iets zeggen mag,
of dat paard echt door de lucht vliegt of niet:
liever helemaal geen kunst dan Marc Chagall.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Vroem. Vroem.

After a hundred years
Nobody knows the place,--
Agony, that enacted there,
Motionless as peace.

Weeds triumphant ranged,
Strangers strolled and spelled
At the lone orthography
Of the elder dead.

Winds of summer fields
Recollect the way,--
Instinct picking up the key
Dropped by memory.
Prettig weekend. En be nice.