De VrijMiBo verliest wel zijn haren
Wie het hevigst verlangt naar de ochtend
raakt als eerste verstrikt in de nacht.
Tot in het holst van de kast loert nageslacht.
Zeker eerst vertederd toezien hoe de kindren
elkaar op een lentebriesje blazend zich
vermakend tussen omgekeerde hoge houten stoelen
voortplanten, dan je aangesproken
voelen bij het noemen van je naam
en ook nog eens als een geparkeerd station
luisterrijk te kijk staan
terwijl je zit te eten met andermans mond
omdat je de jouwe wil sparen
voor woorden die je nooit zult spreken.
VrijMiBo door je tepel
Passing the American graveyard, for my birthday
the crosses stuttering, white on tropical green,
the years’ quick focus of faces I do not remember...
The palm trees stalking like deliberate giants
for my birthday, and all the hot adolescent memories
seen through a screen of water...
For my birthday thrust into the adult and actual:
expected to perform the action, not to ponder
the reality beyond the fact,
the man standing upright in the dream.
Prettig weekend. En be nice enzo.
Veni Vidi VrijMiBo
Nu wij leven in het licht,
Nu we hier leven dicht bij het licht,
En nu het licht onze lichamen omspoelt,
Onze lichamen omsluit
In een halo van vreugde,
Nu we hier zijn met de rivier in zicht,
In middagen die nooit verkoelen
Nu we het licht rondom onze lichamen voelen,
Nu we op onze bestemming zijn aangekomen
En van de wereld van het isolement afscheid hebben genomen,
De innerlijke wereld van het isolement,
Om te baden in de onveranderlijke, vruchtbare vreugde
Van een nieuwe wet,
Nu,
Voor het eerst,
Kunnen we het einde van de oude heerschappij beschrijven
Prettig weekend. En be nice.
De VrijMiBo is er helemaal klaar mee
VrijMiBo op anderhalve meter
Terwijl het regent tussen u en mij
is elke afstand bezig te vermind'ren.
Ieder figuur aanschouwt zijn overzij
zonder zich door de stof te laten hind'ren.
En vage sluiers nemen omtrek aan.
Een omgekeerde orde is op handen.
Ik zie uw ogen in de regen branden.
Om mijn gelaat liggen uw natte handen.
Ga niet meer heen. Of laat mij medegaan.
Prettig weekend. En be nice.
Ongeslagen VrijMiBo
Out of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find, me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
Prettig weekend. En be nice.
Niks mooiers as de VrijMiBo
Mijn as wordt begraven op het kerkhof te Greonterp.
De mensen die komen kijken, krijgen met onbekrompen maat te drinken,
de kinderen ook, dat staat geschreven.
Er komt een houten kruis, waarom te lezen valt:
GOD IS LIEFDE, verder niks.
Dan komt de harmonie, en speelt een lied,
langzaam en vroom, met veel koper.
Als er wel wolken maar geen wind is wordt de hemel
een sluier van stilte,
en daalt iets neer dat veel lijkt op geluk.
Prettig weekend. En be nice.
Veur altied VrijMiBo
The mask that burns like a violin, the mask
that sings only dead languages, that loves
the destruction of being put on. The mask
that sighs like a woman even though
a woman wears it. The mask beaded with
freshwater pearls, with seeds. The plumed mask,
the mask with a sutured mouth, a moonface,
with a healed gash that means harvest. A glower
that hides wanting. A grotesque pucker. Here's
a beaked mask, a braided mask, here's a mask
without eyes, a mask that looks like a mask
but isn't—please don't try to unribbon it.
The mask that snows coins, the mask full of wasps.
Lace mask to net escaping thoughts. Pass me
the rouged mask, the one made of sheet music.
Or the jackal mask, the hide-bound mask
that renders lovers identical with night.
Prettig weekend. En be nice.
Valentijn van VrijMiBo
Th' expense of spirit in a waste of shame
Is lust in action, and till action, lust
Is perjured, murd'rous, bloody, full of blame,
Savage, extreme, rude, cruel, not to trust,
Enjoyed no sooner but despisèd straight,
Past reason hunted, and no sooner had,
Past reason hated as a swallowed bait
On purpose laid to make the taker mad;
Mad in pursuit, and in possession so,
Had, having, and in quest to have, extreme;
A bliss in proof, and proved, a very woe;
Before, a joy proposed; behind, a dream.
All this the world well knows, yet none knows well
To shun the heaven that leads men to this hell.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo met een mondkapje
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -
Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"
Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."
Prettig weekend. En be nice.