Soep van de Week in Het StamCafé

De aanleiding voor mijn boek Brussel: Eurabia was de Belgische Muriel Degauque. Deze juffrouw, een promiscue, alcoholische junk uit de krochten van Wallonie die zich bekeerde tot de islam, ging de geschiedenis in als de eerste blanke Europese martelares van al-Qaida: op 9 november 2005 blies ze zich op naast een groep politieagenten ten noorden van Bagdad. Zelf stierf ze onmiddellijk, slechts een militair raakte gewond.

Eigenlijk een klassieke Belgenmop dus, van het kaliber: ‘Belgische terrorist brandde zijn mond aan de uitlaat tijdens het opblazen van een bus.’ Of: 'Belg kaapt trein. Eerste eis: gijzelaars en wapens.’

Na de totaal mislukte aanslag vonden  Amerikaanse veiligheidstroepen een Belgisch paspoort. Uit de stempels in de pas bleek dat Degauque met haar echtgenoot Issam Goris ( ze was twee keer eerder met een vrome mohammedaan getrouwd) per auto via Turkije en Syrië naar Irak was gereden. Kort na de aanslag schoten Amerikaanse mariniers Goris dood; hij stond op het punt een zelfmoordaanslag te plegen.

Niet lang na de aanslagen werd in Brussel Pascal Cruypenninck gearresteerd, die zich na een criminele carrière in de gevangenis tot de islam had bekeerd. Cruypenninck werd beschouwd als de leider van de Brusselse cel die zelfmoordcommando’s voor Irak had geronseld, onder wie Muriel Degauque.

Toen ik het minuscule berichtje over de dood van Degauque toevallig las, ergens weggemoffeld in een Belgische krant, moest ik denken aan Truman Capote en zijn schitterende In Cold Blood. Capote kwam de viervoudige moord op het spoor door een onopvallend nieuws berichtje in The New York Times. Hij besloot naar Kansas af te reizen om daar, nog voordat de daders Richard "Dick" Hickock en Perry Smith gepakt werden, over de moorden te schrijven.

Het piepkleine berichtje over Degauqe was voor mij de aanleiding om mij te verdiepen in mensen die zich bekeren tot de salafistische islam. Ik nam mij voor om moslim te worden in Brussel.

we're so back

De views lopen sinds gisteren in de MILJOENEN, plus nog eens duizenden commentaren in de replies en Quote Tweets. Kortom, het heeft even geduurd maar 's lands voornaamste exportproduct wordt eindelijk geëxporteerd. De consensus is dat niemand weet of ze nou naar een parodie kijken of niet. En dat zal zo blijven want dat weet Dries zelf ook niet - en dat is fantastico. Meer vertier en duidingspogingen na de breek.

EEN MILIEUDELICT

Dus Dave Boeldrink pleurt al zijn zooi van die 'escape the ordinary'-troep van Richmond op straat. Iedereen helemaal over de kook natuurlijk, want in Amsterdam heeft iedereen ladingen zand in de milieupoes. Paar van die doosjes van die arme jongen, laat 'm toch. MAAR DAN! Zegt-ie: "In Amsterdam leg je op donderdagavond je vuilnis op straat." De onderzoeksredactie van GeenStijl dat helemaal uitzoeken. Bellen met allemaal afdelingen. Overleggen met managers. Een beurs aanvragen voor het onderzoek. Subsidie lospeuteren. U kent het allemaal wel. Blijkt de stelling...

Glamorama is niet dood, Glamorama leeft nog een klein beetje voort in onze hartjes.

Vooral als er zo'n totale C-list nono al Dave Roelvink in het spel is. Dave was bezopen en ging rijden. Dave is een enorme lul want automobilisten zijn de Al Qaidaas van de wegbeleving. Dave reed 180, Dave kleefde bumper en Dave grootlichterde midden in de grote stad.  De helden van de pliesie hebben Dave wel in de kraag gevat en zijn rijbewijs afgenomen, dus jeej voor gerechtigheid en brute spartelfilmpjes.

Een soort Gordon van de vvd, maar dan Dries van de SGP.

En bedankt Dries! Alle vrouwen in Nederland zijn je dankbaar.

Lekker bezig NPO.

Over een jaar of drieënveertig, als de Barbaren hebben gewonnen, zullen we nog wel eens terugverlangen naar Paasdagen zoals de tweede april van 2018. Toen Dries Roelvink op de radio was en uitlegde hoe het zit met dat hele Paasverhaal. Zodat u nooit meer kunt zeggen dat u het niet geweten hebt, van Getsemane, een hoop geharrewar, Pontius Pilatus en Golgotha. "En weg was ie. Toen hoorden ze toevallig van een paar engelen, dat Jezus was opgestaan uit de dood. En dat Sven, heb ik daarna nooit meer iemand zien doen." Amen.