Kijk aan

Zo dan. Eerder deze week schreven wij alhier over een game die te downloaden is via Steam waarvan de inhoud onze wenkbrauwen nogal deed fronsen. Third-person-shooter Fursan al-Aqsa: The Knights of the Al-Aqsa Mosque is een Hamas-verheerlijkend spel waarin je als "Palestijnse vrijheidsstrijder" op bloederige wijze Israëli's moet afknallen, waarvan de meest recente update bovendien letterlijk is gebaseerd op de gruwelijkheden van 7 oktober. De game is in het Verenigd Koninkrijk verboden en ook in Australië en Duitsland niet te krijgen, maar in de Nederlandse online Steam-schappen was het nog gewoon te krijgen. WAS, inderdaad. Op dit moment duikt het spel nog wel op bij zoekresultaten, maar verschijnt na de klik de boodschap "dit item is op dit moment niet beschikbaar in jouw regio".

Minister van Justitie en Veiligheid David van Weel kondigde gisteravond aan zich over het spel en de verspreiding ervan te gaan buigen, nadat de T. er ook over schreef (en ons netjes credits gaf waarvoor dank xx, red.). Het verdwijnen van de game betekent ofwel dat het balletje snel is gaan rollen door handelen van de minister, of dat Steam zelf besloot het grote gezeik voor te zijn en de game in de ban te doen. Wie zich écht graag op de fictieve jihad wil storten kan toevlucht zoeken bij een andere (GRATIS) game: Toofan Al-aqsa.

Nederland bekent kleur

Dit topic had kunnen gaan over dat Rachida Azough (tevens columnist) zich in De Groene Amsterdammer wel opwindt over hoe die ene video met Maccabi-supporters werd getoond als zouden het Jodenjagers zijn, maar zwijgt over video van een 'in elkaar geslagen taxichauffeur' die een video waarin taxichauffeurs een Israëli aanvielen bleek te zijn. Dit topic had kunnen gaan over hoe Rachida Azough het in De Groene Amsterdammer wel erg vindt dat het woord 'Jodenjacht' is gebruikt door autoriteiten, maar niet door de daders (zie: deze app die al vóór donderdagnacht op GeenStijl.nl stond). Dit topic had kunnen gaan over hoe Rachida Azough in De Groene Amsterdammer het feit negeert dat er van tevoren wel degelijk aandacht was voor de hooligans van Maccabi Tel Aviv, maar dat hun misdragingen in het niet vielen bij de afschuwelijke 'reactie' daarop. Dit topic had kunnen gaan over dat Rachida Azough zich in De Groene Amsterdammer voegt bij al die onafhankelijk scherpe unieke denkers die na smerig en angstaanjagend geweld doen alsof de reactie op smerig en angstaanjagend geweld pas echt gevaarlijk is. Maar, daar gaat dit topic even niet over. Dit topic gaat over twee alinea's tegen het einde van het artikel van Rachida Azough, dat gewoon wordt afgedrukt door De Groene Amsterdammer, tijdschrift voor de 'doorsnee' witte intellectueel die zich zorgen maakt over de polarisatie in Nederland. En in die twee alinea's, daar staat dit:

Alsof er niet gruweldaden genoeg zijn die wel op beeld zijn vastgelegd. Alsof er niet nog steeds meer dan honderd gijzelaars gevangen zijn. Alsof er niet meer dan duizend mensen zijn vermoord. Alsof 7 oktober een verzinsel was van 'de media'. Jazeker, er zijn in de nasleep van de afschuwelijke aanval op 7 oktober verhalen verspreid, die achteraf niet bleken te kloppen, en het is goed dat die verhalen zijn hersteld. Maar de grove schande van 7 oktober zijn niet die verhalen. De grove schande van 7 oktober is wat er wel gebeurd is. En in de nasleep daarvan deze kleine schande: die grove schande proberen goed te praten door een kulverhaal op te hangen over propaganda. Je wordt tegenwoordig voor minder in Vrij Nederland voor Eichmann onfris uitgemaakt.

Het wordt vanzelf weer 4 mei

7 oktober 2023, zoals er ook 7 oktober 2022 was, en 7 oktober 2021 en al die andere 7 oktobers, met vorig jaar op 7 oktober: raketaanval op Israël, Hamas-terroristen over de grens. Omdat we hier op GS onomwonden waar- en werkelijkheid (en videobeelden) laten zien val je met de neus in de boter, in de gruwelijkheden, in de ellende en de waanzin, met vrouwen die bebloed en met omgeknakte benen in pick-ups worden gesmeten, omaatjes die in golfkarretjes door het spookhuis worden geparadeerd, geliefden die uit elkaar worden getrokken en door lachengierenbrullende beesten naar de hel worden vervoerd, raketwerpers door voorruiten van nietsvermoedende automobilisten, kinderen die overhoop worden geschoten, feestgangers die zo erg worden toegetakeld dat het vluchthok wel lijkt op een pan pastasaus, doodsbange mensen die in en uit Dixi's worden geschoten, smekende meiden die in koelen bloede worden geëxecuteerd en dat zijn dan nog maar de 'normale' verhalen. Vrouwen verkracht en verminkt, onthoofdingen, brandstichtingen met vernietigend resultaat, een kwispelende hond (!) die zonder pardon wordt afgeknald, jubelende en Allah prijzende terroristen sleurend en sjorrend met soldatenlichamen, alsof het vuilniszakken zijn.

En nu, een jaar verder, gaan de volgevreten natuurwijngrieten aangespoord door Antifa-engbekken en andersoortig gajes de stationnetjes in vóór Hamas. Figuren die zijn opgegroeid in Amsterdam-Zuid, of daar in ieder geval wonen, lekker veilig, en géén idee hebben hoe het is om te wonen tussen landen met milities waarbij een van de belangrijkste doelen toch is: joden afmaken. 80 jaar lang knikten we plechtig Nie Wieder, en nu zitten we in deze maffe maatschappijcultus waarin UvA-studentjes liedjes zingen over joden, deze joden zich hartstikke onveilig voelen in eigen stad, allerlei randfiguren op pleinen en stations staan te toeteren dat 7 oktober helemaal niet zo erg was én in het allerduisterste hoekje van de hel zit klimaatactivistisch LHBTI-links From the River to the Sea salonfähig te maken, steeds ietsje meer en steeds ietsje verder, als het even kan in een column in de Volkskrant - grappig genoeg zijn dat precies de lui die in die islamitische doodscultus als eerste van het dak gestraald worden. 

7 oktober, de reacties. Hebben we nog een beetje fatsoen hiero? Nou, we hebben de lijder van Hezbollah Nederland, Stephan van Baarle, die heel dapper (reacties uit) schrijft: "Vandaag hekel ik het wegkijken van de Israëlische oorlogsmisdaden in de politiek." Nee lul, niet vandaag. We hebben Frans Timmermans, die twee tweetjes normaal doet en dan drie tweetjes decorum verliest: JA MAARRRRRR ISRAËL IS OOK WEL ÉRG STOM. Rob Jetten, die in een door zijn mediateam zorgvuldig uitgedacht stukje politieke prietpraat zieltjes probeert te winnen op LinkedIn (!). We zijn een beschaafde maatschappij, een gaaf land, goed volk en weldenkende mensen, maar het vernislaagje is (zelfs vandaag) wel heel erg dun - van de UvA-grietjes, tot deze politici, tot cartoonisten, tot media, tot de stad, tot de wijk, tot "mensenrechtenorganisaties", tot burgemeesters, tot wandelaars, tot televisiesterren. Want ja. "De joden hebben er wel een beetje om gevraagd."

jaar later

Het begon in Liveblog I op zaterdag 7 oktober om 06:55. In welke het eindigt? Wie zal het zeggen. Hamas' gehele door Iran betaalde orgie van geweld ziet u hier. En sindsdien lijkt het leven daar voor niemand - Israeli en Palestijn - nog op 6 oktober. Ook voor joden in het Westen niet. Maar laten we, zelfs vandaag, ook niet blind zijn voor het soms ondraaglijke leed aan Palestijnse zijde. Is die laatste zin een makkelijke boodschap? Nee, en daarom staat-ie er, met specifiek die hyperlink.

Het is wel wat het is

Je moet natuurlijk een flinke plaat voor je kop hebben als je het in je bolle harses haalt om uitgerekend op 7 oktober tegen Israël te gaan demonstreren - of je hebt thuis naast je op de bank een of andere totaaldrol die je geen enkele morele en ethische weerstand geeft waardoor je denkt dat je vecht voor de goede zaak, of je zit zó met je kop vast in het konijnenhol dat er geen uitgang meer is, of je bent gewoon knettergek. 8 oktober, weer een dag enzo. Pure provocatie van totale clowns: voor een deel beroepsquerulanten, rare extreemlinkse figuren, krakers, ongedouchte Spanjolen en voor een deel UvA-grieten die tussen het drinken van natuurwijn door iets te veel geloven in de flyers van GroenLinks. Havermelk-antisemitisme. Er is ook NIKS te winnen, maar alles te verliezen: sympathie, begrip. Het doet niemand goed, behalve de egootjes van de schreeuwers zelf: goh nou kijk eens ons dapper deugen. Applaus hoor. Enfin, nu moet DILAN YESILGÖZ van de vvd (!) ons gaan uitleggen waaróm die schrale lui uitgerekend op 7 oktober in die stationsgebouwen gaan blèren. Antisemitisme. "Het is wel wat het is. Laten we eerlijk zijn." En de NS stond erbij. En de NS keek ernaar. En de trein vertrok naar het oosten.

Een interview in Het StamCafé

Mijn onvoorwaardelijke liefde voor Tel Aviv, waar ik woonde toen het nog een zonnige oostblokdump was met een krankzinnige inflatie, gore koffie, vies eten en heel veel mooie meisjes, heb ik al vaak luidruchtig verkondigd: hier, hier, hier en hier. Maar deze Soep gaat voor de verandering eens niet over mij maar over onze man in Tel Aviv: fotograaf-chroniqueur Thomas Schlijper (48), die als een hedendaagse Ed van der Elsken het dagelijks leven in de Israëlische metropool vastlegt, met opvallend veel kiekjes van beeldschone, bevallige en aanstootgevende meisjes. Waarvoor hulde!

Gezellig

Hoe zit het eigenlijk met die 'nationale staking' op 7 oktober? Nou, die lijkt niet echt van de grond te komen. De grootste aankondiging op Instagram kreeg een magere 2400 likes en wij vragen ons ten zeerste af hoeveel van die 2400 daadwerkelijk een werkgever hebben. Nee, ze gooien het over een andere boeg! Ze laten 7 oktober lekker voor wat het is gaan weer eens de stations bezetten. Op zeker 13 Nederlandse stations wordt een sit-in gehouden tegen "een jaar genocide" en vooral tegen het bestaan van Israël. Omstreeks 18:00, een jaar nadat ze in Israël zo ongeveer toekwamen aan het tellen van de door Hamas verminkte lichamen. Uiteraard is Asha ten Broeke, de grootmoefti van regressief links, ook van de partij. Die is trouwens nijdig over de pro-Israël-demo die op 7 oktober op de Dam wordt gehouden (en waardoor de pro-pallies naar de stations moeten uitwijken), en lijkt nog even te willen benadrukken dat de 1200 Israëlische doden echt een stuk minder erg zijn. Deelnemers aan de Israëldemo die na 18:00 de trein naar huis willen pakken, kunnen op Amsterdam Centraal direct geconfronteerd worden met de intifadajugend. In Amsterdam begint de sit-in namelijk speciaal een half uurtje later. Dat kan alleen maar goed gaan.

Hele normale eis

Bijna een jaar geleden werden 364 nietsvermoedende festivalgangers op de Supernova  Sukkot Gathering bij Re'im afgeslacht door Hamas. De paraglidende terroristen werden aanvankelijk aangezien voor een stunt van de organisatie van het evenement. Tot de kogels begonnen te vliegen. Vrouwen werden verkracht en geëxecuteerd. Nog eens 40 bezoekers van het festival werden gegijzeld. Ter nagedachtenis aan de verschrikkelijke gebeurtenissen is de documentaire We Will Dance Again gemaakt, deze wordt onder andere uitgezonden bij de BBC. Om de docu aan de Britten te verkopen moest er wel aan een bizarre voorwaarde worden voldaan: de paraglidende aanstichters van de slachtpartij mogen in de film niet worden aangeduid als 'terroristen' (originele interview daarrr).

Hier kunnen we heel veel woorden aan vuil maken. Maar de voornaamste gedachte is: wie de FUCK kijkt met droge ogen naar deze film, een minute-by-minute reconstructie van de massamoord vol afschuwelijke beelden gemaakt door ooggetuigen én GoPro-beelden van Hamas, en durft dan deze eis te stellen? Of we alsjeblieft wel even willen onthouden dat het hier gaat om onderdrukte vrijheidsstrijders. Waanzin. Aan de eis is door de makers voldaan, want dat leek ze beter dan de film helemaal niet te laten vertonen bij de BBC.

Of de film binnenkort ook in Nederland te zien is, is nog niet bekend.

Sterk

De meeste podcasters die in het vorige decennium uitgroeiden tot (semi-)sterren transformeerden sindsdien tot knettergekke konijnenholbewoners, maar één van hen biedt moedig weerstand. Als er een WK Redeneren was zou Sam Harris 'm ongetwijfeld winnen, dus wanneer hij zijn mond opentrekt, luisteren we graag. Vandaag is hij te gast in de Call me Back podcast, waar Douglas Murray vorige week terugblikte op het (bijna) jaar na 7 oktober. Vanuit een iets ander perspectief doet Harris deze week hetzelfde. Over een ongemakkelijk asymmetrie: 

"Als de Palestijnen hun wapens hadden neergelegd en zich vreedzaam hadden opgesteld, was er decennia geleden al een tweestatenoplossing geweest. Als de Israëli’s hun wapens hadden neergelegd en zich vreedzaam hadden opgesteld, had er een genocide plaatsgevonden."

Hele gesprek hieronder (verplicht huiswerk).

Want wat was er ook alweer op die dag...

Lege stoeltjes in de collegezaal voor de opleidingen genderstudies op 7 oktober. Op sociale media wordt namelijk opgeroepen tot een nationale staking. Een mooi initiatief om de Israelische slachtoffers van Ham... OH NEE. Het is een protestactie tegen 'een jaar genocide' door ISRAHELL. 7 oktober betekent voor de pro-Palestijnse jongeren het begin van de Israëlische militaire operaties in Gaza, uiteraard wordt er in de aankondiging met geen woord gerept over wat er nog meer gebeurde op die dag. Overigens wordt in de comments door ene 'Anouk' een interessante vraag gesteld over de protestacties. "Ik vraag me wel serieus af of we deze demonstraties niet eenn tandje moeten intensiveren. We protesteren al bijna een jaar en precies niks is veranderd. Moeten we niet gewoon alle ruiten van Israel-sympathising bedrijven ingooien ofzo?"

Verder roept het bericht op tot "geen consumptie" op 7 oktober. Dat wordt dus een dag van tegenvallende verkoopcijfers voor Monster Energy. Of de consumptie van Hamas-progaganda op de bewuste dag ook wordt gestopt, is onduidelijk.