Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 25, vandaag deel 26. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

Woensdag 25 mei 2016  

Freek heeft me vanochtend via de telefoon verteld dat hij diverse bezoeken heeft gebracht aan de muziekstudio van mijn oud-klasgenoot Thijs. Ze hebben een klik en werken aan een reeks beats.

Om mij te danken voor mijn introductie bij Thijs, heeft hij me bij hem thuis uitgenodigd. Dat wil zeggen: bij het huis van zijn ouders. Ik heb gezegd dat ik kom en sta ik bij de voordeur van de villa. Volgens Freek hebben we het rijk alleen. Zijn ouders zijn enkele dagen naar de Veluwe waar ze gaan jagen op allerlei dieren.  

Pas na drie keer bellen gaat de deur open. Terwijl hij een koptelefoon van zijn hoofd trekt, verontschuldigt Freek zich. “Sorry,” zegt hij. “Ik zat naar wat beats te luisteren. Hoeveel keer heb je aangebeld?”

“Zes keer,” overdrijf ik.

Via een imposante hal waarin een enorme lamp hangt die bestaat uit tientallen kristallen bollen, lopen we naar de moderne keuken waar Freek uit de koelkast een fles champagne pakt. Via de huiskamer lopen we naar twee openstaande terrasdeuren die toegang geven tot de indrukwekkende achtertuin van het pand. Als we naar buiten stappen vraag ik Freek hoe het loopt met zijn sollicitaties.  

“Niet goed,” zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt. “Ik reageer af en toe op een vacature. Maar het leidt tot niets. En echt rouwig ben ik daar niet om. Klinkt misschien heel idioot, maar ik ben elke keer blij als ik word afgewezen.”

Join the club denk ik.

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 24, vandaag deel 25. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

Maandag 23 mei 2016  

In de brievenbus vind ik een brief van de gemeente. Mijn standaard begin van de week. Terwijl ik in de lift sta scheur ik de envelop open en haal het enkele A4-tje eruit. Het betreft een bericht over het verrichten van een tegenprestatie.

Uw tegenprestatie

Zoals u wellicht weet, dient u als uitkeringsgerechtigde te voldoen aan een reeks plichten om uw uitkering te kunnen behouden. Daarbij gaat het onder meer om de tegenprestatieplicht. U bent verplicht om een tegenprestatie naar vermogen te verrichten als de gemeente dat van u vraagt. Dit werk hoeft niet bij te dragen aan uw re-integratie en kan derhalve ook nooit geweigerd worden.

Sinds dit jaar bieden wij uitkeringsgerechtigden de mogelijkheid om te kiezen uit een tegenprestatie. Als u geen keuze maakt, zullen wij voor u een passende keuze maken. Wij verzoeken u om de mogelijkheden hierna door te nemen en per e-mail te laten weten welke tegenprestatie u wenst te verrichten. Indien u niet beschikt over e-mail, kunt u uw keuze ook telefonisch doorgeven.

Voor de volledigheid: u ontvangt geen vergoeding voor het verrichten van de werkzaamheden, maar behoudt wel uw volledige uitkering. Indien u de tegenprestatie niet naar behoren uitvoert, heeft de gemeente het recht om handhavingsmaatregelen op te leggen.

Ingezonden stuk door de echte theoloog des Vaderlands.

Voor de Notre-Dame is op het moment van schrijven al ongeveer een miljard euro opgehaald, en waarschijnlijk stijgt dat bedrag nog. Toen de gotische kathedraal in brand stond, gebeurde er iets in geheel Europa. Ook al is het continent God met rasse schreden achter zich aan het laten - dood is ‘ie al een tijdje, maar de begrafenis liet lang op zich wachten - voelden veel mensen intuïtief dat hier, ook al gaan de meeste van hen niet meer naar de kerk, iets tragisch gebeurde. Nu wil men het herbouwen. Al gauw klonk er kritiek: dat geld kan toch beter naar de gele hesjes gaan? Of naar arme mensen op een ander continent? Dat geld moet praktisch besteed worden om de wereld beter te maken. 

Volgens mij is het eerst nodig om te begrijpen waarom mensen zo geraakt zijn door de brand in de kathedraal. 

Is het de schaduw van een religieus bewustzijn die dan in het licht komt te staan? Of is het de realisatie dat we ondanks decennia aan horizontaal liberalisme waarin geprobeerd is om de Europeaan los te maken van zijn 'gruwelijke' geschiedenis, we toch een geschiedenis met ons meedragen. In onszelf. Dat we weten ergens vandaan te komen, een weg afgelegd hebben, een weg die waardevol, complex en bijzonder is. Van de vroege (romaanse) middeleeuwen naar de late (gotische), naar de Renaissance, de verlichting, de romantiek, tot aan nu. En dat innerlijke gevoel daarbij is steeds fragieler geworden, door de nadruk op de geschiedenisloosheid van de Europeaan. En als hij al geschiedenis heeft, is die vooral donker, gruwelijk en overheersend geweest.

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 23, vandaag deel 24. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

Maandag 16 mei 2016  

De dag begint slecht. Cor, eigenaar van het bedrijf dat handelt in beveiligers, heeft me gemaild. Zijn bericht begint met een excuus – hij had me al veel eerder willen mailen, maar er was wat gedoe geweest op kantoor waardoor de zaken vertraging hadden opgelopen – en gaat dan over in een aanbod. Cor wil dat ik zo snel mogelijk bij hem aan de slag ga. Hij heeft al diverse locaties waar ik per direct inzetbaar ben. Met mooie uren. Veel toeslag.

Cor heeft gelijk. Het is een mooi aanbod. Goed basissalaris met een prima toeslag voor uren die buiten de normale werktijden vallen. Maar het werk speelt zich grotendeels ’s avonds en ’s nachts af. En het werk brengt de nodige risico’s met zich mee. Maar dat is geen probleem, staat in het voorstel, want het bedrijf heeft “uitgebreide verzekeringen met uitgebreide dekking” waarvan de premie netjes door Cor worden betaald.  

Ik ben een waardeloze werkloze. Mijn inspanningsperiode is nog geen week voorbij, en ik heb alweer een baan. Althans, als ik dat zou willen. En dat wil ik niet. Ik wil werkloos blijven. Vrije tijd hebben. Een half jaar genieten van een welverdiende uitkering. Naar Turkije. Twee of drie keer. De hadj volbrengen. Tijd doorbrengen met Simone. Uitslapen. Laat naar bed gaan.

We zitten al de hele week aan de drank en taart en worstenbrood maar nu krijgen jullie ook iets. Namelijk: een filmpje. OVER ONS, MOEHAHA.

We zijn namelijk blij. Niet met onszelf, per se. Maar gewoon, dat we er zijn. Dat we bestaan, dat we nog steeds de 'kan' in 'omdat het kan' kunnen stoppen, dat de weg naar het onredelijke midden met magenta tegels is gelegd en dat die tegels net los genoeg liggen om ze af en toe keihard bij iemand door de ruiten te keilen. Digitaal dan hè, want in het echt zijn we poeslief alsook lief voor poesjes. En vandaag zijn we dus jarig, zitten we met een roze kroontje op en tellen we af naar het moment dat we bekend maken welke goede doelen kans maken op een deel van onze verjaardagspoet (spelregels, voor wie het gemist/geskipt heeft). 

Verjaardagsgeld van vandaag telt ook nog mee als goeiedoelengeld dus vragen we schaamteloos om MOAARRR MONNIEZ want het is leuk dat we bestaan maar zonder biertje d'r bij is er geen lol aan. Dus hup hup, feliciteer ons bij voorkeur financieel, of kom gewoon gelijk bij de club, dan zetten we dat geld zelf wel om in 100 gratis topics per week en een fris pilsje bij de vrijmibo. Welkom op het roze glitter & glam fest, neem een stuk kroontjestaart (opklikken voor nog grotere punten) en *plop* want NIX18 is een stomme mood killer voor missionarisneuquende gristenuniestemmerts.

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 22, vandaag deel 23. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

Zaterdag 7 mei 2016  

We treffen elkaar in restaurant Gimbrère. Franse keuken. Tournedos op de kaart. En die neem ik. Niks geen witlof of ander konijnenvoer.

Tijdens het dessert vraagt ze me in hoeverre ik praktiserend moslim ben. “Medium rare”, antwoord ik. “Net als de tournedos die ik net heb gegeten.”

Ze glimlacht, maar wil dan toch echt weten wat dat dan precies betekent. “Ik hou me aan de voorschriften, zoveel mogelijk,” zeg ik, “maar wel binnen het normale.”

Dan vertel ik haar dat ik dit jaar de hadj wil volbrengen. Ze vindt het mooi. Mensen moeten doelen hebben in hun leven, zegt ze. Ze zou wel mee willen, maar dat kan niet, weet ze.

Als ik naar huis fiets, realiseer ik me dat ik iets begin te voelen voor Simone. Een Nederlandse vrouw die mij helemaal mezelf laat zijn. Die mij een stuk vlees laat eten zonder één onvertogen woord. Die mij aanmoedigt om aan de hadj mee te doen. Die ook nog eens niet blond is en geen blauwe ogen heeft.

Het mooie van jarig zijn is dat je gratis geld krijgt zonder dat je het hoeft te vragen...

Ouder dan Gmail. Ouder dan YouTube. Ouder dan de iPhone. Ouder dan de meeste vloggers. De tiefus wat zijn we al oud. En wat hebben we al veel meegemaakt hè. Ministers omgeduwd, omroepen opgericht, internetachtige constructies gebouwd, continentale crises veroorzaakt en een mainstream moordaanslag overleefd. En dat allemaal nog voordat we ons rijbewijs hebben gehaald. Zestien jaar worden we op woensdag 10 april, en volgend jaar als we bijna legaal mogen drinken, doen we heus wel een echt feestje. 

Maar omdat we sinds kort weer op eigen vervoer zijn aangewezen, zijn we dit jaar nog ff aan het sparen voor EEN BROMMERT. Om peut in de fossiele roze blogbrommer te kunnen gieten, halen we verjaardagsgeld op. Inderdaad, een schaamteloze lalala geld crowdfundcampagne voor onszelf en je mag hier klikken om te doneren of, nog beter voor iedereen: daar klikken om je bij het selecte gezelschap van GS Premiums te voegen (die volgend jaar gratis bier mogen komen drinken op de GSBBQ).

Maar! We doen het niet alleen voor onszelf.

GeenStijl = de lezers en de lezers = GeenStijl. Daarom schenken we 16% van alle opbrengsten (donaties + ledengeld) die tussen nu en woensdag 10 april binnen komen aan een goed doel dat je zelf mag aanmelden. De gemiddelde GS-bezoeker is immers een schaak spelende, dikke BMW rijdende burger die stevig met de poten in de maatschappelijke modder & dicht bij de samenleving staat. Dus die weet vast wel een goed doel dat hem (m/v) aan het hart gaat & wat gratis geld kan gebruiken.

Ken jij of ben jij zo'n goed doel? Stuur een mailtje via deze link, maar lees wel eerst even de voorwaarden, na de breek.

Ronald Buijt, voorzitter Leefbaar Rotterdam, maakt zich zorgen

Vanaf het moment dat Forum voor Democratie de verkiezingen voor de Provinciale Staten won, en daarmee vanuit het niets in één klap de grootste partij werd in de Eerste Kamer, staat Nederland op zijn kop. Voorman Thierry Baudet roept voor Nederlandse begrippen ongekende emoties op. Zijn inmiddels beruchte toespraak na de eclatante verkiezingswinst was voer voor allerlei speculaties over vermeende rechts-extremistische sympathieën. Zelden zal een speech van een Nederlandse politicus zo grondig en zo massaal geanalyseerd zijn. Nimmer zijn er in Nederland binnen twee weken honderden artikelen en columns over één en dezelfde politicus geschreven. 

Veel van die stukken hebben dezelfde strekking: Baudet is een vrouwonvriendelijke fascist, heeft banden met extreem-rechts, wil hem onwelgevallige personen en instituten de mond snoeren en zou het liefst de democratie afschaffen. Telkens weer worden dezelfde uitspraken opgerakeld, ondanks dat Baudet al vele malen heeft uitgelegd wat hij er werkelijk mee bedoelde. Men wil hier maar geen genoegen mee nemen omdat dan hun stok om te slaan, hun instrument om iemand te ontmenselijken, meteen verdwenen is.

Met het koppelen van Baudet aan Josef Mengele door ex Buitenhof presentator Marcia Luyten en de open brief van afgelopen weekend van honderden ‘gealarmeerde’ Nederlandse academici waarin zij zich openlijk uitspraken tegen Baudet werden nieuwe dieptepunten bereikt in de ongekende hetze jegens Baudet.

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 21, vandaag deel 22. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

Woensdag 4 mei 2016  

Vandaag loopt mijn inspanningsperiode af. Ik heb aan alle eisen voldaan. Sollicitaties verricht. Ingeschreven bij uitzendbureaus. Informatie op werk.nl ingevuld. Tot een baan heeft het vooralsnog niet geleid, al ben ik de afgelopen weken behoorlijk lastig gevallen door uitzendbureaus. Volgens Mehmet bellen de uitzendbureaus na verloop van tijd niet meer. Gewoon een paar keer weigeren met een of andere smoes, dan zetten ze een kruisje achter je naam. Geen tijd meer aan besteden, betekent dat.

Mijn sollicitaties zijn over het algemeen goed verlopen, al willen twee bedrijven ondanks mijn gebrekkige CV met me praten. Een bedrijf dat beveiligers zoekt en een restaurant dat een Turkse gastheer zoekt. Ik heb besloten om in te gaan op de uitnodigingen, al was het maar om mijn goede wil te tonen aan klantmanager Hetty. De kans dat zo’n gesprek leidt tot een baan, acht ik nihil.

De beveiliger staat niet langer voor de deur van de gemeente. In plaats daarvan word ik welkom geheten door een groep blanke mannen met spandoeken staan te zwaaien. “Asielzoekers oprotten!” “Geen uitkering voor asielzoekers!” “Ga werken voor je geld!”

Onder luid gejoel stap ik het gemeentehuis binnen. Ik vraag me af waar de jongens de tijd vandaan halen om te protesteren zo midden op de dag. Eén van hen herken ik als mede-uitkeringsgerechtigde. Misschien moet hij maar eens gaan werken voor zijn geld.

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 20, vandaag deel 21. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

Maandag 2 mei 2016  

Met een kop kruidige thee in mijn handen lees ik de inleiding van het juryrapport dat net als voorgaande jaren is opgesteld door het Centrum van Smaakonderzoek (CSO).  

In totaal werden dit jaar 153 zaken bezocht door drie verschillende panels teneinde de uitslag van de Nationale Friettest te bepalen. Het niveau van de friet was dit jaar hoger dan ooit. Gemiddeld scoorden de snackbars een 6,9. Desondanks waren er ook dit jaar weer vele onvoldoendes te betreuren.  

De winnaar, snackbar De Frieterij uit Ermelo, scoorde een perfecte 10. Eigenaar Raymond Kloosterboer heeft het frituren van patat tot een heuse kunst verheven. Klanten krijgen porties van gemiddeld 218 gram voor € 2.45, waarmee de prijs per 100 gram uitkomt op € 1.12. De friet is lekker knapperig, maar nergens te zwaar gefrituurd. Elk patatje is ongeveer even groot en even dik. Te korte patatjes en afdankertjes worden netjes gescheiden van patatjes van goede lengte. Zout wordt vakkundig verdeeld over alle patatjes en er blijft geen residu achter in de zak. De puntzak is stevig en er wordt gewerkt met relatief gezonde zonnebloemolie welke diverse keren per dag wordt ververst.  

Het MegaSnackPaleis van mijn vader is geëindigd op plek 6. Met een 9+.