Interview: Arthur van Amerongen

De nieuwe editie van het Nieuw Israëlietisch Weekblad is net uit en gratis te lezen. Hoofdredactrice Esther Voet opent met een fel commentaar:

*Wat te zeggen als de staat Israël in de moeilijkste dagen van zijn bestaan zit? Wat te schrijven als je ‘experts’ hoort die, terwijl de vermoorde lichamen nog warm zijn, deze daden van het zwartste kwaad vergoelijken met de mantra ‘ja, maar …’? Er hoort helemaal geen ‘maar’ te zijn. Terwijl zich de donkerste nachtmerrie in Israël voltrekt, lijken we hier in een omgekeerde wereld terecht te zijn gekomen. Een waar in Nederlandse steden met Palestijnse vlaggen in het Arabisch ‘wraak, wraak’ wordt gescandeerd, de moorden worden gevierd en in gemeenten discussies ontstaan over het wel of niet solidair hijsen van de Israëlische vlag. Er wordt door burgervaders en -moeders geschipperd, gemarchandeerd en gecapituleerd. Poldermodellen worden uit de kast getrokken die in deze tijden volstrekt misplaatst zijn. Op straat zijn pro-Palestijnse demonstraties talrijker dan de pro-Israëlische. Het onvoorstelbare is realiteit, want tegen Hamas, ISIS 2.0, wordt niet geprotesteerd. Dat zien we niet alleen hier in Nederland, maar in de hele wereld. In het Australische Sydney werd bijvoorbeeld luid ‘vergas de Joden’ gescandeerd. Kort nadat dat letterlijk gebeurde op een vredesfestival in de Negevwoestijn, waar Hamasterroristen gasbommen in ruimtes gooiden om er zeker van te zijn dat álle jongeren de dood vonden. Er zijn er die niet eens toe komen aan het voelen van verdriet, voor wie er even geen ruimte is voor tranen, omdat bijvoorbeeld op sociale media een strijd gestreden moet worden tegen de onkunde, de domheid, de desinformatie en de pure haat die uit de riolen niet meer opborrelt, maar explodeert. Aangewakkerd door de Johan Derksens van deze wereld, die zich niet bewust zijn van hun eigen diepgewortelde antisemitisme. *

U vindt HAMAS wel okay? Een soort PETA, maar dan voor moslims? U vindt dat je, als je maar lang genoeg onderdrukt wordt, vanzelf en terecht elfjarige meisjes gaat verkrachten, vermoorden en onthoofden om er vervolgens trots mee door de hood te scheuren?  

U bent ontheemd. Want waar moet u heen nu de rechtse houwdegen van GroenLinks, Jesse Klaver, u heeft verraden? Dan is de partij die nog meer tegen Israël stemt dan DENK wellicht iets voor u. Welkom bij de Partij voor de Dieren!

De Blitzkrieg van Hamas: een mix van Marocchinate, de pogroms van SS-Einsatzgruppen en de verkrachtingen, ontvoeringen en onthoofdingen van Islamitische Staat (tevens Stamcafé)

Ik had al een paar dagen van deze meeslepende kroniek gevuld met mijn triviale doodsreutels, tot ik afgelopen zaterdagochtend om 7 uur op GeenStijl zag dat Hamas een gruwelijke Blitzkrieg was begonnen. Thijs Post alias Mosterd heeft zich die dag helemaal lam getikt, evenals Timon Dias, beter bekend als Spartacus. Bij de NOS en de krantjes van het Vlaamse mediakartel bleef het tot ver in de middag doodstil en vriend & vijand waren het er over eens dat GS het enige betrouwbare nieuwsmedium is aangaande Operation Al-Aqsa Storm vs Operation Swords of Iron: fair & balanced. 

Ondertussen wrongen de Nederlandse dagbladen zich in allerlei  bochten om de grootste slachting van Joden sinds de Tweede Wereldoorlog te downplayen: ja, maar Israël…

De papieren edities zouden pas 48 uur na het begin van Hamas-Blitzkrieg van de persen rollen en zo was er genoeg tijd om de digibete, gefossiliseerde abonnees op maandag een mooi, evenwichtig verslag van de Israelische bombardementen op Gaza te presenteren. 

Verder was er natuurlijk De Joop, het blog van de Grote Witte Onderbroek dat een interessante polemiek plaatste van Anja Meulenbelt, de op een na felste jodenhater van Nederland na Gretchen Duisenberg. 

Meulenbelt praat de “militaire actie” van haar vriendjes van Hamas helemaal goed, en de voormalige feministe vindt het kennelijk prima dat honderden weerloze meisjes op een rave party worden verkracht, gelyncht, gemutileerd en ontvoerd. Ach, het zijn maar Joden… Gelukkig had mijn goede vriend Han ter Horst een prima weerwoord op de natte hersenscheet van de haatheks van Bij1.

De financiële pers staat nu vol met artikelen dat China Amerikaanse staatsobligaties aan het dumpen is en dat daarom de Amerikaanse rentes omhoog spuiten. Het einde van Amerika zou zowat voor de deur staan. Alhoewel Amerika echt wel veel problemen heeft, is een China dump er niet één van.

Eerst even uitleggen hoe obligaties werken, want niet iedere lezer zal begrijpen hoe deze instrumenten bewegen. Grofweg, een obligatie is gewoon een schuldbekentenis waarop staat wanneer de lening wordt terugbetaald en hoeveel rente (coupon) je mag ontvangen per jaar; deze bedragen zijn geprint op de obligatie. Nu zijn er twee markten die uit elkaar gehouden dienen te worden in deze context: de primaire en secundaire markt. Als Amerikaanse regering geld wil lenen, dan geeft het een staatsobligatie uit. Stel dat de staat dus $1.000 wil lenen, dan geeft een investeerder de $1.000 aan de staat en krijgt hij daar een staatsobligatie voor terug, stel met 10% rente (coupon) en terugbetaling van de $1.000 10 jaar later. Dit is een 10 jaars obligatie. De transactie tussen de staat en de investeerder behoort tot de primaire markt. Als de investeerder de staatsobligatie (obligatiehouder) na 2 jaar wil verkopen aan iemand anders, dan kan dat, en dat is een transactie in de secundaire markt (denk maar aan tweedehands). Bij deze laatste transactie, krijgt de staat dus helemaal geen geld; het is immers een transactie tussen 2 investeerders en de Amerikaanse staat zit daar helemaal niet meer tussen (de schuldbekentenis van de staat, wordt doorverkocht aan iemand anders).

Recensie van een in Nederland volkomen genegeerde internationale bestseller.
Door Arthur van Amerongen

Een van mijn drijfveren voor deze serie, in aanloop naar de Europese Verkiezingen volgend jaar zomer, is een bijzonder gezond wantrouwen tegen de Europese Unie. The Virtue of Nationalism kan gelezen worden als een fel manifest tegen Brussel en is een warm pleidooi voor soevereine natiestaten. Yoram Reuben Hazony (1964) is een Israëlisch-Amerikaanse filosoof, bijbelgeleerde en politiek theoreticus. Hij is voorzitter van het Herzl Instituut in Jeruzalem en voorzitter van de Edmund Burke Foundation.

Wie Hazony googelt, vindt alleen op het online platform Nederland Rechtsstaat een recensie van Conservatism, van de hand van Hans-Martien ten Napel, universitair hoofddocent Staats- en Bestuursrecht aan de Universiteit Leiden.

Ten Napel schrijft: Conservatieve denkers zoals Hazony attenderen erop dat de liberale democratie juist in de problemen is geraakt door het feit dat het bepaalde principes uit het historische Anglo-Amerikaanse conservatisme geïsoleerd tracht door te voeren. Aangezien daarmee het noodzakelijke evenwicht verloren gaat, en bovendien de voorwaarden voor de instandhouding ervan verdwijnen, valt de liberale democratie niet meer te redden. Sommige waarnemers menen dat fascisme en marxisme de enige alternatieven vormen voor de liberale democratie. De stelling van Hazony’s nieuwe boek is dat dat duidt op een gebrek aan historisch besef en politieke verbeeldingskracht. De conservatieve democratie vormt zowel de bakermat van, als een wenkend alternatief voor, de liberale democratie. In Nederland zou zich dat concreet onder meer kunnen vertalen in een streven naar revitalisering van de klassieke rechtstraditie, een fundamentele herbezinning op deelname aan de huidige Europese Unie en een grotere waardering voor de rol die ook een cultuurchristendom nog kan vervullen.

The Virtue of Nationalism is geen eenvoudig boek en ik ga dan ook niet zeggen dat het op mijn nachtkastje ligt. Maar wellicht helpt de aanbeveling van Ben Shapiro van The Daily Wire en auteur van onder andere The Establishment is Dead, de bedeesde lezer over de streep: “This book by Yoram Hazony is fantastic.” En anders moet u het mijn recensie doen. 

Hazony pleit voor nationalisme (volgens hem een milde vorm van patriottisme) en het eerherstel ervan. Hij ziet nationalisme als een tegenkracht tegen het globalisme. Globalisme beschouwt hij als de nieuwe versie van imperialisme, en een wereld van soevereine naties is de enige optie voor persoonlijke en collectieve vrijheid. Hazony waarschuwt ook voor de opkomst van globalisme als een alternatieve ideologie die de nationale soevereiniteit bekritiseert en pleit voor mondiaal bestuur. Het behoud van onafhankelijke nationale staten is de meest realistische manier om vrijheid en stabiliteit te waarborgen. Hazon betoogt dat het herstellen van de traditie van nationaal denken cruciaal is om conflicten en haat te beperken en innovatie te bevorderen.

Help het enige wakkere online medium van Nederland om de feiten ongefilterd voor u te sorteren

We moeten dit toch even doen. Want soms zijn er van die dagen dat GeenStijl laat zien dat het met een handjevol bloggers meer kan dan doen alle systeempers bij elkaar. RTL slaapt, de NOS doet in het weekend alleen sport en de Vlaamse kartelkranten houden niet Israël DUS MOETEN WIJ HET MAAR WEER DOEN. Livebloggen alsof het hele vrije westen er van af hangt. En dat is ook een beetje zo. Gecureerd maar niet gefilterd laten we zien wat er in de Echte Wereld gebeurt, het zoet en het zuur. De ontwikkelingen terwijl ze gebeuren en de beelden die daarbij horen - ook als het schuurt. Want de wereld, die is niet fraai. Help ons zoeken, sorteren, filteren en schrijven. Steun de stijlloze liveblogs. Word GEENSTIJL PREMIUM LID****of doneer HIERRR. *DANK! *

Zo’n aardbeving als die in Marokko krijg je niet zomaar. Dat komt door tektonische platen die schuiven. Tektonische platen schuiven niet zomaar. Dat heeft een reden. Gelukkig wel. Stel je voor dat al die mensen zonder reden onder het puin zitten. Nu weten wij in het decadente Westen natuurlijk niet wat die reden is, maar de voormalig premier van Marokko wel: het is een straf van Allah. En daarmee is alle noodhulp tegen de wil van Allah en derhalve islamofoob. En bedankt!

***

Stamcafé in Het Onbekende Portugal

Donderdag 28 september

Wat nou green deal? Leve de vliegmasjien!

Ik vlieg voor twee tientjes van Faro naar Porto met Ryan Air. Met de trein zou de reis mij ongeveer 50 euro kosten en dan ben ik zes tot acht uur kwijt. Een vlucht van Faro naar het treurige moederland kost een paar tientjes. Met Frenske’s groene trein duurt dat tripje minimaal anderhalf etmaal, moet ik 6 keer overstappen en kost een enkel 400 euro. Tel uit uw winst. 

Ik ga met Arie Pos door het woeste hoge noorden van Portugal reizen, in het kader van ons nieuwe boek Het Onbekende Portugal. We hebben ruim een jaar nagedacht over deze titel en vinden hem geniaal in zijn eenvoud. 

Van de heerlijk overzichtelijke luchthaven van Porto rijden we meteen naar de markt van Barcelos, een van de grootsten in Europa, en tevens the best kept secret van Portugal (volgens de ANWB-reisgids). 

De legende van de beroemde galo komt hier vandaan en het lijkt ons origineel om die haan op de voorkant van Het Onbekende Portugal te zetten. Toen ik nog in Maastricht bivakkeerde, een jaar of tweeëntwintig geleden, mocht ik graag naar de La Batte-markt in Luik gaan, langs de Maas. Meestal doorgezopen na een nacht stappen, herstelbier drinken (Blanche de Liège van l'Abbaye du Val-Dieu), worstjes en kaas kopen en daarna chansons zingen in Aux Olivettes. Das war einmal. Mijn verloofde is dol op vlooienmarkten en elke zondag is er wel eentje in de Algarve. Ik heb geen oog en geen geduld voor bric-à-brac en het leukste gedeelte van zo’n zondags uitstapje zijn de gegrilde kippen en het ochtendbier.

De afgelopen weken was het nieuws weer eens onuitstaanbaar. Stuur zowat uit mijn auto getrokken, bureau doormidden gefacepalmd, PC het raam uit gedonderd; zo’n week was het. Zeg maar de natte droom van de Keynesianen met hun gebroken ruiten theorie. En het nieuws wat mij het vaakst zo beroerde, had betrekking tot de overheid (“no shit”, hoor ik u zeggen).

Zo gaat de overheid nieuwe leenstandaarden voor hypotheken invoeren. Het plan zal het mogelijk maken om meer te lenen als het huis een top milieulabel heeft. De logica is natuurlijk niet geheel afwezig, want lagere energielasten geven meer ruimte in het budget van de koper. Alleen is dit een eerste orde effect. De bijwerkingen, daar wordt niet of nauwelijks aan gedacht. Zo wordt de tweedeling in de markt tussen de hoogste labels en de rest vergroot. De koper van de toplabel huizen zal dus een veel hogere prijs gaan betalen omdat zij meer kunnen lenen (hogere schulden, yeah!). De verkopers zullen er blij mee zijn, maar de onderpandswaarde van de huizen met de niet hoogste labels zal er dus onder lijden, wat het verhogen van de hypotheek om deze huizen te vergroenen (het gestelde doel van de overheid) juist gaat belemmeren. Verder verandert deze maatregel alleen maar indirect de motivatie tot vergroenen; een maatregel die mensen meer dan normaal de hypotheek laat ophogen voor vergroening, zou een veel directe manier zijn om de beoogde doelen te halen. Dit doet mij deels denken aan het verhaal van de startersbonussen die de regering heeft ingevoerd, maar die juist het tegenovergestelde effect hebben.

door: Arthur van Amerongen

Wie denkt dat het op stalinistische wijze retoucheren van foto’ s met het SP-logo toevallig is gebeurd, kent de privé-oorlog van Frenske tegen het ongevaarlijke partijtje uit Oss niet. De poging om zijn desastreuze campagnestart te vergeten, door als man van het volk mee te lopen in een demonstratie in Heerlen (nog net niet in een mijnwerkersoverall en een Roda JC-sjaal) mislukte jammerlijk. Timmermans zal ook niet blij zijn geweest met de opiniepeiling van deze week, waarin Groep Timmermans op een schamele derde plek stond. Frenske is dus niet eens meer de Joop Zoetemelk van de politiek. 

Frenske’s privé-oorlog met de SP en met de vleugel binnen de PvdA die wil samenwerken met de SP, kent een lange geschiedenis.

Op 31 mei 2008 schreef de toenmalige staatssecretaris Timmermans een uitgebreid opiniestuk in NRC Handelsblad over de stand van de PvdA, met vijftien suggesties “om de verlamming te doorbreken” 

Timmermans: “De PvdA dreigt in een conservatieve reflex te schieten. Nu het tegenzit in de peilingen, dreigen de sociaaldemocraten te vluchten in de schijnoplossing van een socialistische Waterlinie tegen de oprukkende globalisering.” 

Zo kennen we de woordensmid met zijn onnavolgbare flux de bouche weer.

In het NRC-stuk keerde Timmermans zich faliekant tegen samenwerking met de SP – het stokpaardje van de nieuwe fractievoorzitter Mariëtte Hamer – en bepleitte samenwerking met D66 en GroenLinks. 

Het stuk werd vooral gezien als een persoonlijke aanval op fractieleider Job Cohen. 

De Volkskrant kopte vervolgens boven een stuk van Sheila Sitalsing: De PvdA’er kan kiezen: Hamer of Timmermans. Samenwerking tussen de PvdA en de SP ‘is nu onmogelijk’ – de links-conservatieve socialisten van Jan Marijnissen vluchten immers ‘in de schijnoplossing van een waterlinie tegen de oprukkende globalisering’.

Jan Marijnissen reageerde onmiddellijk met een vlammende, dichtgetimmerde polemiek, getiteld: SP is helemaal niet ouderwets en conservatief.