Deze week circuleerde een lijstje van zwembadterreur. Aanrandingen en seksuele intimidatie van minderjarige meisjes is een Europees fenomeen.

Het gebeurt zo vaak en de politie doet zo weinig dat de slachtoffers geen aangifte meer doen, en veel minder gaan zwemmen. Waardoor vrouwen die nog wel gebruikmaken van hun laatste restje "vrijheid" nog meer "aandacht" krijgen.

In 1998 schreef NRC al dat de daders voor 98% allochtone jongeren zijn. Die vonden iedere dame in bikini een hoer. Deze terreur zorgde ervoor dat Tropicana twaalf jaar later dicht kon (video). Het blijft vreemd dat ieder vakantiepark een subtropisch zwembad heeft voor het ultieme vakantiegevoel, maar dat zo'n zwemparadijs niet levensvatbaar is in een grote stad. Er is niets veranderd.

Vervolg deze criminele Marokkanen, niet alleen voor de slachtoffers en samenleving, maar ook in het belang van de rest van de Marokkaanse gemeenschap. Die krijgen via haat en discriminatie keer op keer de rekening van dit wangedrag. Wanneer de rechtsstaat in deze mate op een ernstig dossier faalt, dan wordt dat niet gedoogd, maar treedt er een rudimentaire back-up in werking.

De aanpak van gemeentes en zwembaddirecties bestaat keer op keer uit preventie, en hooguit vervelende bezoekers uit het zwembad te zetten. Ondanks deze zedenmisdrijven, is de maximale straf iets eerder het bad uit en een brief naar ouders. In Terneuzen werden bij uitzondering vijf aanhoudingen gedaan, ze kwamen dezelfde middag vrij voor een delict waar maximaal acht jaar cel op staat.

Het lijkt een beetje op de horecadiensten van de politie. Veel agenten hard aan het werk, pappen en nathouden, vrouwen worden bij de vleet aangerand en dat hoort er een beetje bij. Aangiftes en vervolging blijven achterwege. Zo lang het geen complete veldslag wordt, vindt iedereen het wel best en blijven de meeste delicten onbestraft. 

De meute lijkt maar niet te beseffen dat het chronische gebrek aan dames in het uitgaansleven mede veroorzaakt wordt door dit onveilige klimaat. Gaat het fout, dan sluit de burgemeester de betrokken horecagelegenheid, terwijl het de recherche niet lukt de daders aan te houden. De straf komt bij de verkeerde terecht.

Het klimaatakkoord is een beslissing veel geld uit te geven; vooral aan import, deugen en zo veel mogelijk CO2 uitstoot over de grens te gooien.

Het enige deel van het klimaatakkoord dat zich al tijden binnen enkele jaren terugverdient is woningisolatie. Ondanks dat het financieel lonend is, kiest de markt daar niet voor, de markt hapert hier, en het kabinet kijkt de andere kant op. 

Helaas kent het klimaatakkoord geen regeling zodat de doorlopende lege spouwmuur van een huizenblok met verschillende eigenaren gemakkelijk in één keer gevuld wordt. Nederland staat vol met rijtjeshuizen waar een VvE ontbreekt om een knoop door te hakken. Het klimaatakkoord kent ook geen oplossing om voor voldoende vaklui te zorgen om dit werk uit te voeren. 

Het kabinet wil binnen tien jaar alle nieuwe auto's zonder uitlaat. (die vanwege een hogere massa en koppel de banden sneller verwerken tot fijnstof). Nederland koopt zo'n half miljoen auto's per jaar. Als elektrische auto's twintigduizend euro duurder zijn, scheelt dat tien miljard per jaar. Allemaal import, dus negatief effect handelsbalans.

In 2017 was de gemiddelde aanschafprijs van een benzineauto €27.194 versus €71.925 voor een elektrische auto. Dat scheelde bijna een halve ton per auto, de reden waarom nu maar twee procent van ons wagenpark volledig elektrisch is. Dat verschil is aan het dalen, de Tesla model 3 begint bij €47.800, de VW ID.3 duikt volgend jaar onder de €40.000. 

Binnen het parlement is discussie hoe ver de elektrische auto gesubsidieerd moet worden. Te weinig gratis geld en de elektrische auto wordt niet gekocht, te veel en de regeling wordt te duur. Voor de samenleving als geheel is dit een non-discussie. Of de belastingbetaler nu direct of indirect betaald, er moet meer betaald worden. Haaks op deze subsidie staat rekeningrijden.

Er kan geen BUK van het Russische leger vertrekken zonder direct bevel van Poetin.

In 2016 meldde het JIT dat er 100 betrokkenen in beeld waren, daarvan worden er in maart 2020 vier vervolgd. In 2018 meldde het JIT dat de BUK uit het Russische stadje Koersk kwam en stelt nu vervolging in tegen de mensen die het wapen besteld hebben, het transport geregeld en de beveiliging hebben georganiseerd.

Deze vier verdachten zijn niet getraind zijn om een BUK te bedienen. Sergei Doebinski (hoofd inlichtingendienst separatisten), Oleg Poelatov (reserve hoofd inlichtingendienst separatisten), Igor Girkin alias “Strelkov” en Leonid Chartsjenko alias “Krot” (die het BUK beveiligde tijdens levering en verdwijning & directe communicatie had met het hoofd inlichtingendienst).

Deze bestelling en levering was al eerder uitgebreid op Bellingcat verschenen, inclusief hun betrokkenheid, inclusief telefoongesprekken onder andere beschikbaar gesteld door de Oekraïense geheime dienst. Natuurlijk heeft het JIT tijd nodig deze tips uit te rechercheren totdat het feitenmateriaal op bijna wetenschappelijk niveau vaststaat, maar frustreert de vervolging.

De ene generatie kan het pensioen op de beurs bij elkaar gokken, de andere generatie zal iedere euro moeten sparen.

D66-minister Koolmees is in zijn nopjes met de laatste twee referenda. U mag stemmen, zolang u het juiste hokje inkleurt. Zo'n 375.000 leden van de FNV stemden over de “herziening” van ons unieke pensioenstelsel. 75% stemde voor. Zoals eerder bij het CNV ook al gebeurde. Beide vakbonden zagen de meerderheid van hun leden niet stemmen, de digitale opkomst was een derde.

In deze groep zijn ouderen oververtegenwoordigd, omdat het ledenbestand van de FNV geen afspiegeling is van de beroepsbevolking. Vervolgens werd het resultaat van die stemming als advies gebruikt door het ledenparlement van de FNV,  105 mensen hakken een knoop door. Kijk voor uw beeldvorming even naar de pasfoto's om de leeftijd van deze kaderleden te schatten.

Dat dit een feestje is voor de oude garde werd benadrukt door voorzitter Busker van het FNV. Deze sprak over snellere indexatie, eerder met pensioen en lagere AOW-leeftijden. Hij sprak niet over jongeren. Gevangen in de flexibele schil van bedrijven bouwen ze door jaarcontracten, payrolling of andere ellende minder of geen pensioen op.

De FNV staakt zelfs voor het aannemen van uitzendkrachten. De jeugd mag wel komen opdraven om de werkdruk te verlagen, pf als schijnzelfstandige zonder (pensioen)rechten. Wel het risico op geen omzet werk, zonder uitkering of beloning voor dat ondernemingsrisico. Wel de kosten van acquisitie sollicitaties, zonder de optie die kosten door te belasten. De jeugd stemt met de voeten, en is weggelopen bij de vakbonden.

Het gemak waarmee ontlastend bewijs tegen de wet in wordt achtergehouden is Nederland onwaardig.

Ivo Opstelten blijkt in 2011 en 2014, in beide Wildersprocessen aangestuurd te hebben op vervolging van Wilders. Een stap die vreemd genoeg mag, als Ivo dat netjes had gemeld aan de rechters en verdediging. Alleen dat deed Ivo niet. Ferd Grapperhaus ging verder op deze ingeslagen weg, hij kon zogenaamd geen schriftelijk bewijs vinden van de inmenging.

Ander schriftelijk bewijs verzweeg hij. Een overleg van 25 september 2014 werd niet genoemd, omdat er niet specifiek genoeg naar werd gevraagd. Dat tweede overleg tussen minister Opstelten en de voorzitter van het college van procureurs-generaal Herman Bolhaar was in zijn ogen na de beslissing tot vervolging en daarom niet relevant.

Het OM en de minister logen tegen de rechters dat er nooit overleg is geweest. Toen het tweede Wildersproces nog bij de rechtbank gevoerd werd, wezen de rechters het horen van ministers en topambtenaren af. Nu weten we dat die beslissingen totaal onterecht waren. Het gemak waarmee ontlastend bewijs tegen de wet in wordt achtergehouden is Nederland onwaardig.

Op vragen van RTL Nieuws bleek het ministerie van Justitie en Veiligheid en het college van procureurs-generaal zich in de meest vreemde bochten te wringen om deze vragen maar niet te beantwoorden. Met de kennis van nu is echt ranzig te lezen hoe deze twee partijen omgaan met de pers en de wet openbaarheid van bestuur.

Het gemak waarmee nieuwe partijen zetels oprapen, is tekenend hoe verwaarloosd en onzeker de kiezer is.

Het Belgische politieke systeem is compleet ontwricht. De Vlamingen hebben massaal op het Vlaams Belang en Nieuw-Vlaamse Alliantie gestemd. Bijna de helft stemde op partijen die een splitsing van België nastreven. De Walen stemden op hun beurt op nogal linkse partijen.

De vorige kabinetsformatie duurder anderhalf jaar en deze wordt nog moeilijker. Geen van de winnaars hebben een goede verstandhouding met een partij aan de andere kant van de taalgrens. Twee kapiteins op een schip gaat niet werken, hopelijk geven ze elkaar de ruimte een eigen koers te varen, voor eigen rekening en risico, zonder eindeloos geruzie over geld.

Wat dat betreft is België een mini-Europa. Op papier een federale eenheid, totdat de stembus opengaat. Waar de ene regio met de opgehouden hand zalvend solidariteit predikt. Waar de andere regio gedoemd is te betalen. Een mini-transferunie, het geld gaat van Noord naar Zuid zoals water naar beneden stroomt.

De Duitse regering waarschuwt Joden geen keppeltje meer te dragen. Der Polizei wijst vooral naar extreemrechts en de AfD, de Joden wijzen naar de moslimgemeenschap.

Deze waarschuwing werd vorig jaar al gegeven door de Centrale Joodse Raad. Het nieuws is niet dat Joden op straat in problemen komen of het antisemitisme escaleert, het nieuws is dat de regering dit eindelijk openlijk erkend. De doofpot mocht op een kiertje, het tapijt werd een stukje opgetild. 

Midden in de campagne en stemming voor het Europees Parlement. Eerst jarenlang aanmodderen om daarna op het moment suprême ervoor te zorgen dat de kiezer zich gehoord voelt. Het is een poging kiezers die kritiek hebben op immigratie, integratie en intolerantie tegen Joden, homoseksuelen en jonge vrouwen tegemoet te komen. Anders worden nieuwere partijen te groot.

Dit lastminute persmoment doet denken aan het theatrale aftreden van staatssecretaris Harbers. Zware delicten door asielzoekers werden weggemoffeld onder het kopje "overigen". In zijn afscheidsrede noemde hij deze delinquenten "overlastgevenden". Alsof het ging om asielzoekers die 's nacht muziek maken, te luid praten of wildplassen in de gracht. 

Een zolderkamergeleerde deelde na het aftreden een filmpje dat de nabestaanden en slachtoffers van migranten in een ander deel van de EU een gezicht gaf, hun naam teruggaf en hen liet spreken. Het waren niet meer weggemoffelde cijfers in een Excel-sheet, het waren mensen zoals u en ik die de rekening kregen van een mislukte immigratiepolitiek.

Dat filmpje was gemaakt door politieke bewegingen met een politiek extremer standpunt. Dat maakt de feiten erin niet minder waar. Dat maakt het delen van die beelden niet minder nodig. We kunnen wel blijven doen alsof criminele asieleisers alleen naamloze onbekenden raken en het daarom niet dichtbij of erg is, maar dat is niet waar.

Gelukkig is er op de valreep nog een debatje geritseld, anders werd de Europese verkiezingscampagne weggevaagd door een songfestival.

Twee landelijke partijleiders gaan de strijd aan en onderstrepen daarmee de onzichtbaarheid van andere bestuurslagen. Met de Europese lijsttrekkers in de coulissen komt er geen connectie tussen hen en de kiezer. De opkomst is miraculeus genoeg nog een veelvoud van hun bekendheid. Alleen al daarom is de EU een dure bestuurslaag zonder toezicht, zonder democratisch gehalte. Mark Rutte wilde het debat graag ook op lineaire televisie, de gemiddelde kijker is daar 58 jaar. 

Nigel Farage staat op 34% in de Britse peilingen. Drie jaar gesteggel over een referendum, bekrachtigd door algemene verkiezingen, wordt genadeloos afgestraft door de kiezer. De nieuwe Brexit Party is groter dan alle andere Britse politieke partijen. En dat voor een partij die pas een paar maanden bestaat.  LPF en FvD boekten eerder al monsterzegs. Deze extreme bewegelijkheid toont aan dat er geen band en loyaliteit zijn tussen gevestigde partijen en hun kiezers. 

Frans Timmermans vertrok halverwege zijn termijn in Rutte 2 naar Brussel. De PvdA kon met haar 38 zetels in 2012 Rutte in het zadel houden, 22 september 2013 peilde Maurice de Hond de partij op 10 zetels, oktober 2014 verliet Frans het zinkende schip. De kwaliteit van zijn timing en carrièrekeuzes worden alleen geëvenaard door captain Jack Sparrow. 

Hij wil graag voorzitter van de Europese Commissie te worden, maar daarvoor kunt u donderdag NIET stemmen. De EC wordt benoemd door de lidstaten na goedkeuring van het Europees Parlement. Even een kort resumé: u stemde in 2017 voor een Nederlands parlement, die vormde een coalitie, die vormen een nieuw kabinet, al die regeringen van EU-lidstaten samen kiezen een nieuwe voorzitter van de EC, wat het Europees Parlement vervolgens mag afhameren. U kiest donderdag alleen wie mag applaudisseren. Het EP mag geen wetten indienen, alleen verzoeken doen.

De moorden op Anne Faber, de Belgische Julie van Espen, de Haagse/Japanse Etsuko, oma Diny en een 68-jarige man kennen ongekende gelijkenissen.

Vijf slachtoffers die hun dader nog nooit hadden ontmoet. Allemaal uit het leven gerukt op een rustige plek. Drie keer is de verdachte ruimschoots bekend bij politie, justitie en de psychiatrie. Ze stonden in het systeem, maar waren op straat.

Dit geeft een gevoel van onveiligheid en onmacht. Zo veel knappe koppen vonden iets over deze heren. Of het nu na een verhoor, een vervolging, een veroordeling of een behandeling was. Er wordt eindeloos gepraat, medicatie gegeven, en vervolgens teruggegooid in de samenleving. Het hele circus onder supervisie van de politiek.

Allemaal heel nobel en met doelgerichte plannen. Netjes zijn er vragenlijsten die een risico-evaluatie opleveren. Complexe problematiek wordt in hokjes geperst, er wordt een rekensom gedaan en een beslissing genomen. Alles volgens een protocol, binnen een budget en de belofte dat alles goed komt in ruil voor dat budget. Alles volgens de regels van de beroepsgroep. Normen die een Kamerdebat en wetgeving verdienen.

Er zijn maar een paar dingen nodig voor een nieuwe Europese oorlog.

Twee minuten stilte op de Dam, nadat er 's ochtends ruim honderd raketten op Israël werden afgevuurd. De plechtigheid is een symbolisch en poëtisch slotstuk voor een week die begon met de uitbraak van een burgeroorlog in Venezuela.

We schreeuwen “dit nooit meer” met pijn in ons hart, terwijl het nogmaals aan het gebeuren is. Wij staan stil, zij schieten. Langzamerhand herdenken we een oorlog die niemand meer heeft meegemaakt om de rest van het jaar actieve oorlogen uit onze beleving weg te drukken. Op het ene kanaal de herdenking, op andere kanalen diverse oorlogen. Het blijft een contrast tussen dromen en nachtmerries. Tussen de theorie en de praktijk.

Je kan ook niets schrijven over deze oorlogen zonder zelf op het verdachtenbankje plaats te nemen. Wordt er wel politiek correct en genuanceerd genoeg geschreven? Bij welk kamp hoort de schrijver? Welke propaganda is dit? De optie dat ik nergens bij wil horen omdat ik dit geweld niet wil accepteren verdwijnt in dit valse dilemma.