Geenstijl

Er zijn maar een paar dingen nodig voor een nieuwe Europese oorlog.

Twee minuten stilte op de Dam, nadat er 's ochtends ruim honderd raketten op Israël werden afgevuurd. De plechtigheid is een symbolisch en poëtisch slotstuk voor een week die begon met de uitbraak van een burgeroorlog in Venezuela.

We schreeuwen “dit nooit meer” met pijn in ons hart, terwijl het nogmaals aan het gebeuren is. Wij staan stil, zij schieten. Langzamerhand herdenken we een oorlog die niemand meer heeft meegemaakt om de rest van het jaar actieve oorlogen uit onze beleving weg te drukken. Op het ene kanaal de herdenking, op andere kanalen diverse oorlogen. Het blijft een contrast tussen dromen en nachtmerries. Tussen de theorie en de praktijk.

Je kan ook niets schrijven over deze oorlogen zonder zelf op het verdachtenbankje plaats te nemen. Wordt er wel politiek correct en genuanceerd genoeg geschreven? Bij welk kamp hoort de schrijver? Welke propaganda is dit? De optie dat ik nergens bij wil horen omdat ik dit geweld niet wil accepteren verdwijnt in dit valse dilemma.

Het model is steeds hetzelfde. Het zijn de goede tegen de kwaden. Beide partijen uiteraard volledig overtuigd wie tot welke groep hoort. Beide partijen op een dwaalspoor van alfamannetjes die tot het uiterste gaan om aan de macht te blijven, zelfs het ontwijken van vrede. Een agressieve, sterke botte leider wordt vooral gekozen in tijden van onrust of oorlog. Diplomatiek ingestelde technocraten met economische oplossingen voor een volk geteisterd door armoede komen pas in beeld als de wederopbouw mag beginnen. De minima met het grootste belang op vrede worden niet gehoord, terwijl de generaals leven als god in Frankrijk.

Beide partijen bijgestaan door buitenlandse grootmachten, die vanwege hun onderlinge strijd maar al te graag tot deze proxy-oorlogen bereid zijn. Interim president Juan Guaidó met steun van de VS overspeelde zijn hand, genoeg militairen stonden achter hem om het vuur te openen, te weinig om de slag te winnen. Dit wordt nooit een succesvolle coup, hooguit een bloedige burgeroorlog. Maduro heeft financiële en militaire steun vanuit Rusland. De vijftig landen die Juan Guaidó steunen zijn niet bereid tot militair ingrijpen. Hier staan de grootmachten partijen in Venezuela tegen elkaar op te hitsen, zonder een oplossing te bieden. De Madurodam-versie ziet u ieder weekend bij uw lokale voetbalvereniging: Scheldende vaders langs de lijn, vechtende kinderen op het veld.

Er zijn maar een paar dingen nodig voor een nieuwe Europese oorlog. Leiders die geen verantwoording afleggen dankzij een kloof, direct beschikken over legers en een bevolking die zich laat opsplitsen in “goed” en “fout”. Met uiteraard een goede meerderheid en een foute minderheid. Dit eist dat op grote schaal mensen in hun gedachte worden bijgestuurd, het normaal vinden om elkaar niet meer te overtuigen, maar accepteren dat goede gedachten desnoods met geweld worden afgedwongen.

Wat we vandaag herdenken begon met demoniseren van mensen, boekverbrandingen en het beeld dat er maar 1 gedachte goed is. Herhaling voorkomen begint bij te blijven waken over persvrijheid, de vrijheid van meningsuiting en dat klokkenluiders is ruime mate blijven lekken over machtsmisbruik. Ecuador had geld nodig van het IMF (inclusief de VS met vetorecht), trok asiel in van Julian Assange en liet hem zonder waarschuwing in de ambassade arresteren. Dezelfde ochtend kwam een uitleveringsverzoek vanuit de VS. VK veroordeelde hem tot 50 weken, terwijl de VN al een tijdje zijn directe vrijlating eist.

De EU waarschuwt voor de macht van grote bedrijven. Deelt miljarden boetes uit aan sociale media voor privacy schendingen. Helaas niet voor het bijsturen van gedachtes door shadowbannen, bannen, infobubbels en sluikreclame door filmtrailers en muziekvideo's kunstmatig trending te maken. Wie bepaalt wat u ziet, bepaalt wat u denkt.

Sociale media hebben een geautomatiseerde infobubbel waarin gebruikers eindeloos bevestigd worden in hun eigen denkpatronen. Door een gebrek aan tegengestelde meningen en kritisch denken verzanden ze in hun gelijk. Hier ontstaat grip op onze consensus bij sociale mediaplatformen die aan niemand verantwoording verschuldigd zijn.

Misbruik van copyright-systemen door producers geeft een vergelijkbaar effect. YouTuber Mr Beast werd beschuldigd voor het gebruiken van “Living On” [a Prayer], niet door Bon Jovi, maar door ene Pascal Languirand op basis van Living on Video. Klagen over dit soort acties is onmogelijk, de beslissing blijft bij de klager, evenals de opbrengst van de video. Content-makers verliezen na meerdere onterechte beschuldigingen hun kanaal, bedrijf en inkomen. Deze aanval vanuit oudere producers voorkomt de opkomst van nieuwe content en concurrentie. Niet alleen uitgesproken politieke meningen verdwijnen van het platform, ook “fair use” en de middenmoot.

Het leidt allemaal tot een klimaat waar Frans Timmermans en Guy Verhofstadt openlijk dromen over een Europees leger in een campagne voor de Europese verkiezingen. Met een goed functionerende NAVO komt dat vreemd over. Daarin zit al genoeg militaire kracht, voor driekwart betaald door de VS. Toen het Europese smaldeel in Libië tegen Qadhafi een kleine interventie pleegde, was binnen een maand het kruit verschoten. Onvoldoende ingekocht. Als de EU militair sterker wil worden, moeten ze gewoon betalen.

Daar horen we Frans en Guy niet over, dus hebben ze misschien andere motieven. Binnen het Romeinse Rijk was ook een gezamenlijk leger. Een legioen dat aan de ene kant van het rijk werd geronseld en getraind, werd aan de andere kant van het rijk ingezet om een nieuw gebied te veroveren en te onderdrukken. Een leger vecht nu eenmaal niet tegen eigen dorp. Toen Madrid die techniek inzette in Barcelona volgde in Brussel nog net geen applaus.

De prille geschiedenis van de islam kent een sneller verloop. 610 na Christus de openbaring aan de profeet, 622 beloven 75 moslims trouw aan de profeet en aan de gewapende strijd. 623 blijkt de eerste veldslag een poging tot roofoverval op een handelskaravaan. De tweede overval leidde wel tot een veldslag. Vanaf 625 moeten de moslims zich tegen represailles verdedigen, dat eindigt in bloedbaden van moslims en Arabische stammen. Geen vredige start.

Die eerste karavaan was van de Quraysh, de familie van de profeet was onderdeel van de Quraysh. Geen succesverhaal. In 628 vond de eerste islamitische veldslag tegen Joden plaats. Eentje die eindigde in Joden die elders een veilig heenkomen zochten. Iets wat ze sinds 740 voor Christus al deden, iets wat ze binnen het Romeinse rijk deden in de eerste eeuw na Christus, in de middeleeuwen binnen Europa en later voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Inmiddels 2759 jaar lang.

Waar vlucht u heen wanneer u tot de gedemoniseerde minderheid behoort?