Geenstijl

Vluchtelingen uit Eritrea gaan op vakantie in... Eritrea https://t.co/1F796KvsS2 pic.twitter.com/7ljax0cCBp

— Alexander Bakker (@alexanderbakker) July 17, 2016

Zondagavond Ophef des Jours. Handig weggemoffeld in komkommer- en recestijd. Die zielige dobbermensen dus uit Eritrea die hier een Miele, een huurhuis, 10K IKEA-zakgeld, gratis WIFI en een smartphone van de staat komen opeisen, gaan dus met verkansie naar... Eritrea. Want het is daar fantastisch! Zon, zee, strand. Wie wil dat nou niet? Kan iemand even Mag ik dan bij jou? van Claudia de Breij op die Imagine-piano aanheffen? Enfin, boek ook, want Turkije is echt kudt tegenwoordig. Hotel? Trivago! ♫ Jij bent welkom. Welkom in je eigen land. ♫

De verkiezingen liggen weer op de loer, dus het grote voorsorteren is begonnen. Het CDA wil kruistochten met een dienstplichtige strijdmacht, de VVD wil geen cent meer naar Griekenland, Dijsselbloem was verbaasd, is verbaasd en blijft verbaasd, D66 wil een referendum over het afschaffen van referenda, de PVV wil een nektasjes-belasting, GroenLinks wil Mindfulness verplicht stellen op basisscholen, Marianne Thieme wil serieus genomen worden en de SP is tegen. En toen viel de onderstaande inzending van Sid Lukkassen op de mat, die betoogt waar het volgens hem echt om draait het komende jaar. Amsterdams PvdA-gemeenteraadslid Sofyan Mbarki stelde in een interview in MUG Magazine, zomer 2016: “Ik voorspel dat identiteit het verkiezingsthema wordt. Wie ben ik in relatie tot Nederland? Mag ik hier zijn? Dat geldt zowel voor witte mensen die zich afvragen of alle veranderingen ten koste van hen gaan, als voor gekleurde mensen die twijfelen of zij wel geaccepteerd worden.” Niet alleen Mbarki maakt deze analyse. The Economist schreef 2 juli in ʿLiberalism after Brexitʾ: 

“Globalisering bracht het Westen welvaart maar verplaatste de industrie naar China; als gevolg werden miljoenen mensen hier werkloos. In plaats van de voor- en nadelen van globalisering te balanceren verlegden leiders hun aandacht. Links sprak over: cultuur, ras, mensenrechten, seksuele diversiteit en vergroening van de samenleving. Rechts over: meritocratie en zelfontplooiing. Hechte gemeenschappen van arbeiders – waar gezin en de natiestaat hoog in het vaandel stonden – brokkelden af.” De Brexit-discussie was met deze vraag verbonden: ‘waar ligt de soevereiniteit?’ Nationale soevereiniteit is onbelangrijk voor mensen die behoren tot een kosmopolitische, postnationale klasse. Zij bezitten de vaardigheden om overal in een globale economie te navigeren. Maatschappelijke lagen die een louter lokaal, regionaal of nationaal identiteitsbeeld hebben kunnen dat niet. Daarmee bleek Brexit tevens een klassenconflict.

Nee maar! De rijkste Nederlanders van Nederland, de familie Brenninkmeijer, waren reuze FOUT in de oorlog. Wat heet: de familie was fouter dan een slechtzittend confectiepak gecombineerd met spekzolen en een nietszeggende streepjesdas van het soort dat je alleen bij de C&A kan kopen. Men pikte panden in van getransporteerde Joden, liet de hemden - denkelijk in stemmige bruintinten - in elkaar naaien door krijgsgevangen en Joden uit het ghetto van Lodz. Ook spekte het bedrijf de kas van de NSDAP met 300.000 Reichseuri. Een flinke smet op het baadje van het C&A'tje; toch is het wel chic dat het nieuwe onderzoek van historicus Mark Spoerer in opdracht en met volledige medewerking van de familie zelf is geschreven. Overigens heeft het concern nooit zijn excuses aangeboden voor het gebruik van Jantje Smit in haar campagnes.

Het is vandaag twee jaar geleden dat Malaysia Airlines vlucht MH17 neergehaald werd boven Oost-Oekraïne. Zo lang al? Ja, zo lang al. Aan boord 298 onschuldige mensen - waaronder 196 Nederlanders - die deze aanslag geen van allen overleefden. Destijds sprak Rutte nog over gerechtigheid en straf voor de daders. De MinPres van alle Nederlanders ging zich persoonlijk inzetten voor het bovenhalen van de onderste steen. Eerder zou hij niet rusten. Er is de afgelopen twee jaar heel veel gebeurd, en tegelijkertijd ook weer heel erg weinig. Timmerfrans zat bijkans te janken in de VN-veiligheidsraad, ging viral, maar wist diplomatiek gezien geen reet uit te halen. Rusland en Oekraïne verzonnen smoesjes om hun primaire radarbeelden niet te hoeven delen ('Onderhoud!', 'Gewist!') en kwamen daar gewoon mee weg. Nabestaanden schreven brief aan Poetin en Poroshenko, die onbeantwoord bleef. Er kwam zelfs nog een associatieverdrag met Oekraïne tussendoor: prima, zult u zeggen, laat dan eerst maar eens even die radarbeelden zien. Maar Mark 'onderste steen' Rutte haastte zich om uit te leggen dat die zaken heus echtwaar helemaal niets met elkaar te maken hadden. Twee jaar verder loopt het onderzoek van Nederland en Maleisië nog steeds. Het onderzoek van Bellingcat ook. En ook de Nationale Omtzigtman heeft het dossier MH17 nog niet losgelaten. Maar ondertussen ligt die onderste steen nog altijd ergens in de modder in een veld in Oost-Oekraïne. Of ergens onderin een bureaula in het Kremlin, zo u wilt. En diep van binnen weten we eigenlijk allemaal wel dat die gerechtigheid voor de slachtoffers er niet meer van gaat komen. Want zoals Omtzigt gisteren zei bij EenVandaag: als je die radarbeelden in het eerste en tweede jaar niet hebt weten te achterhalen, waarom zou dat dan in het derde jaar opeens wel lukken? De verkiezingen zijn in zicht, Rutte is bijna MinPres-af. De premier die niet zou rusten tot de onderste steen boven was, spreekt twee jaar na dato op feestboek alleen nog obligaat over 'de herinnering aan de 298 overledenen die voor altijd bij ons zal blijven.' Waarmee het eens te meer pijnlijk duidelijk wordt dat niet de waarheid of gerechtigheid, maar de herinnering uiteindelijk het enige zal zijn dat Nederland en de nabestaanden rest.

Premier Rutte komt aan bij tweede jaarlijkse herdenking #MH17. Ik ben zo binnen, ga tweeten zonder beeld. pic.twitter.com/DQ239fyCQ7

— Geert Gordijn (@geertgordijn) July 17, 2016

Ingezonden. Niet alleen kamerleden ergeren zich aan vlagwapperende NederTurkse landgenoten, Anatolische Streepjes-Nederlanders, PolderTurken, TurkoKazen Turken. Ook de man in de Rotterdamse straat heeft er moeite mee dat zulks zomaar allemaal kan. NAW bij de redactie bekend. Foto via ANP. = = = Geachte heer Eerdmans, Ik schrijf u deze e-mail omdat u als wethouder, veiligheid en handhaving in uw portefeuille heeft en u presenteert zich naar de Rotterdamse kiezer als iemand die voor stevig handhaven is en een zero-tolerance beleid voert. Tot mijn grote verbazing zijn er onlangs twee demonstraties in Rotterdam geweest die niet minimaal 48 uur van te voren zijn aangemeld bij de burgemeester (de regels die Rotterdam zelf stelt aan demonstraties). Het gaat om deze en deze demonstratie. De eerste demonstratie was gespannen volgens de nieuwsberichten: medewerkers van de media konden hun werk niet doen. Persvrijheid, onmisbaar in een democratische samenleving (lees ik ook op de website van de Rijksoverheid) werd gedwarsboomd. Ook werd er een cameraman van de NOS geslagen en werd een auto beschadigd. Sinds wanneer worden in Rotterdam demonstraties niet afgebroken waar de persvrijheid wordt ondermijnd, geweld wordt gebruikt en vernieling aan de orde is? Graag uw antwoord. Nu mijn vraag over het toestaan van de demonstraties. De gemeente heeft regels omtrent demonstraties. Deze moeten minimaal 48 uur van te voren aangemeld zijn. Dat waren deze demonstraties niet. Toch is er besloten deze nationalistisch geïnspireerde demonstraties doorgang te laten vinden. Ik zeg nationalistisch, want er waren veel Turkse vlaggen te zien en er werd geroepen 'Türkiye'. Blijkbaar staat de gemeente bepaalde nationalistische demonstraties wel toe die niet 48 uur van te voren aangemeld zijn. Aangezien ik aanneem dat de gemeente Rotterdam niet handelt op basis van willekeur (als de gemeente wel zo handelt, hoor ik dit graag) en ook voor de gemeente artikel 1 van de Nederlandse grondwet geldt (iedereen is gelijk voor de wet), zou ik graag van u horen onder welke voorwaarden (die ook gehanteerd zijn bij de twee bovenstaande demonstraties, want er werd niet ingegrepen) het mogelijk is om een nationalistisch geïnspireerde demonstratie in Rotterdam te houden, zonder dat deze 48 uur van te voren aangemeld is bij de burgemeester. Bij voorbaat dank. Met vriendelijke groet, Arjen

Met vier geslaagde staatsgrepen in ruim vijftig jaar zou je denken dat het Turkse leger voldoende ervaring zou hebben opgedaan qua het succesvol plegen van deze vijfde putsch. De gebeurtenissen in de nacht van vrijdag op zaterdag wijzen echter anders uit. Op het moment dat de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan de natie via CNN Turkije toesprak, was de coup d'état feitelijk mislukt. De president bleek in charge, de coupplegers hadden verzuimd de media het zwijgen op te leggen. Graaf Claus von Stauffenberg overkwam hetzelfde op donderdag 20 juli 1944: na zijn aanslag op Adolf Hitler smoorde een radiocommuniqué die avond dat de Führer nog leefde de laatste illusie van een succesvolle staatsgreep. Natuurlijk, Erdogan is geen Hitler die zijn tegenstrevers aan pianosnaren en vleeshaken laat ophangen, tegelijkertijd vinden dit weekeinde lynchpartijen in Istanboel en Ankara plaats: er zou zelfs sprake zijn van onthoofdingen van militairen die zich tegen het Erdogan-regime hebben gekeerd.

De Grote Blonde Leider is aangekomen in de Verenigde Staten voor een dagje conveniëren op de Republikeinse conventie. Heerlijk met collega-wappies bomen over muren alsook het aanjagen van schrik van de gevestigde politieke elite. Ook is het fijn om even uit de knettergekte van het Haagse bestaan te ontsnappen, zo nu met het reces. Als een echte Hollander horen daar natuurlijk wazige barfoto's bij: rondborstbarvrouwen, Bourbon: het is goed toeven in het nog niet door de islam aangevreten redneckland. Het is jammer dat er nog een grote gun ontbreekt, want dan was het plaatje helemaal compleet. Gelukkig kunnen we nog net de gouden schittering van de blondgebleekte haartjes van de peroxidegermaan in de spiegel ontwaren.

Nashville, Tennessee

I love it here :-) pic.twitter.com/F72Bwu7MQY

— Geert Wilders (@geertwilderspvv) July 16, 2016

De couppoging van afgelopen nacht is een gevolg van een democratisch tekort in Turkije. De persvrijheid is dood, geen scheiding der machten, een interne oorlog in de Koerdische regio en Erdoğan dertien jaar onafgebroken aan de macht. Nieuwszenders, inlichtingendiensten, politie, legertop, rechters allemaal onder de volledige controle van kritiekloze volgelingen. Erdoğan sprak in 1998: "The mosques are our barracks, the domes our helmets, the minarets our bayonets and the faithful our soldiers..." (BBC). Hij werd veroordeeld tot tien maanden, zat er vier uit en werd uit het passieve kiesrecht gezet. Dankzij zijn eerste persoonlijke grondwetswijziging kon hij later toch parlementslid, premier & president worden. Het Turkse leger ziet zichzelf als beschermheer van een seculiere Turkse staat. De grote Atatürk, de oprichter van de huidige Turkse staat, kwam uit dat leger. Hoewel deze couppoging door slechts een klein deel van het leger was, greep het andere deel niet in. Dat liet Erdoğan liever over aan de gewone bevolking. Die beklommen de tanks, waarvoor hulde. Nu is mijn Turks nogal roestig, maar wat die bevolking scandeerde was goed te verstaan. Welk nieuwsfragment je ook pakt, ze reciteren de naam Recep Tayyip Erdoğan alsof het een soort godheid is. Zoals pubermeisjes vroeger hysterisch naar de Beatles schreeuwden. Ze steunen daarmee dus niet de democratie als systeem, maar alleen de man zelf. Niet de gekozen ceremonieel president, maar een geaccepteerde en geliefde dictator.

Reactie @VVD op mislukte militaire coup Turkije en onrust in Nederland: pic.twitter.com/maJLNifVvH

— Han ten Broeke (@HanTenBroeke) 16 juli 2016

Het lijkt erop dat reisleider Han met Timmerfrans wedijvert om de titel 'meest onhebbelijke lul van 't land'. En met deze poging gaat-ie het best een eind schoppen lijkt het. Want al die geopolitieke ontwrichting, voortschrijdende islamisering van een EU-kandidaatlidstaat en NAVO-lid zijn allemaal details. Prio gaat naar het zonnebankvolk dat er oranje heen gaat en 8 kilo zwaarder notenbruin terugkomt. Maarja, Han is sowieso een beetje de Harry van Bommel van de VVD. En nog een Harry, waarvan akte.

Redactionele inleiding: De eenmans interredactionele werkgroep cartoonduiding is terug op GeenStijl! En dat is goed, want een blik in het verleden kan ons onderwijzen over het heden en de toekomst. Over de spanningen tussen fatsoen en respect met vrijheid en meningsuiting aan de randen van historische revoluties. Wist u dat het volgend jaar 500 jaar geleden is dat Luther z'n 95 stellingen op de deur van de kapel van Wittenberg spijkerde en daarmee de eerste oratorische kogel door de kerk joeg? D'r is een boel verbeterd sindsdien - maar een stukje meer laïcité zou ons allemaal nog steeds erg goed smaken. Daarom is Kris Wellen wederom present, voor een leerzame zomerschool vol cartooneske historie. Met vandaag aflevering 1: Kantelmomenten Noem een kantelmoment in de geschiedenis en het ging er uiterst onfatsoenlijk aan toe. Of het nu ging om de Reformatie, de Franse Revolutie of de sociale strijd – om maar eens wat te noemen – het ging altijd gepaard met een hoop tumult. Omdat in het huidige publieke debat – bijvoorbeeld inzake eigenaardigheden van de multiculturele heilstaat of het totalitaire karakter van de EU – in toenemende mate wordt geklaagd over de ‘toon van het debat’ is het voor de broodnodige context misschien een aardig idee de introductie van een aantal fundamentele Westerse principes – denk aan democratie, volkssoevereiniteit, vrijheid van geloof, vrijheid van meningsuiting, sociale wetgeving, enzovoorts – eens de revue te laten passeren. Al die voor ons nu vanzelfsprekende fenomenen kwamen namelijk op uiterst onfatsoenlijke wijze en pas na bikkelharde strijd tot stand. Onder andere in spotprenten is het buitengewoon heftige karakter van het publieke debat tijdens historische transities goed te zien. De mop is dan ook dat de maatschappelijke echelons die momenteel het hardst klagen over de toon van het debat – denk hierbij aan de fijnbesnaarde medemensen uit de Bible Belt, de ‘liberale’ loopjongens van het bedrijfsleven en de socialistisch geïnspireerde wereldverbeteraars – vroeger, toen het nog om hun eigen principes ging, niet veel op hadden met fatsoen. Vandaag de aftrap van een zevenluik. De Reformatie Volgend jaar – 31 oktober 2017 – is het precies vijfhonderd jaar geleden dat de Augustijner monnik en theoloog Maarten Luther (1483-1546) naar verluidt 95 (link: https://www.britannica.com/event/Ninety-five-Theses) stellingen op de deur van de Schlosskirche te Wittenburg (Duitsland) vastnagelde. Stellingen, waarmee hij zijn theologisch goed onderbouwde weerzin tegen de verkoop van aflaten – bedoeld als afkoop van zonden – onder woorden bracht.