Geenstijl

Bestuurders deden de ernstige mishandeling inclusief blijvend letsel van een uithuisgeplaatst meisje af als een schokkend incident, het zou nog nooit gebeurd zijn. Het deed mij denken aan Savanna, een peuter die in 2004 werd vermoord, waar de gezinsvoogd werd vervolgd. Minister Rita Verdonk sloot 18 jaar geleden een convenant om de werklast van voogden te verlagen, zodat kinderen hulp krijgen.

De inspectie heeft acht maanden onderzoek gedaan naar deze mishandeling, en komt met een tussentijds rapport van 42 pagina's. (Er moet nog onderzoek gedaan worden naar individuele medewerkers.) Naast de school zijn negen instanties onderzocht en bij acht andere partijen informatie opgevraagd. Rechters en buren werden overgeslagen. Vijf instanties moeten binnen zes weken een verbeterplan schrijven.

Het rapport geeft een inzage hoe versnipperd de zorg is, hoe vaak onderlinge communicatie gebrekkig is of niet op cruciale momenten werd herhaald en dat de verslaglegging incompleet is. De informatie die er wel was, werd niet altijd verwerkt of gedeeld. Achteraf bleek dat betrokkenen regelmatig tegenstrijdige informatie of interpretatie hebben over wat er gebeurde. Het kind dossier staat centraal.

Anderhalf jaar lang hebben WWS en Enver ernstige signalen gehad. Begin december 2023 laat het meisje haar eerdere ernstige letsel fotograferen door de politie, half december 2023 trok ze op straat en op school aan de bel, daarna ging ze niet meer naar school. Ze raakte ook een half jaar buiten het zicht van WWS en Enver, op een huisbezoek na. Ze eindigde in mei met ernstig blijvend letsel in het ziekenhuis.

Dit terwijl een half jaar eerder de politie, Veilig Thuis, het Crisis Interventie Team, en de Raad van de Kinderbescherming nog de foto's van een eerdere mishandeling bespraken. Twee andere kinderen in dit pleeggezin werden van top tot teen onderzocht, maar niet het mishandelde kind op de foto's. Het is een voorbeeldje van een onderzoek dat wel aangevraagd was, maar niet werd uitgevoerd.

Door Nidos waren in 2021 twee broertjes uit hetzelfde pleeggezin gehaald omdat ze daar mishandeld werden. Het is een voorbeeldje van cruciale informatie die niet werd doorgegeven aan onder andere de civiele of strafrechters. Ik mis zelfs de aangifte van deze eerdere mishandeling. Waarom deed de politie zelf geen ambtshalve aangifte gezien het slachtoffertje minderjarig was?

Veel (voor de inspectie onnavolgbare) fouten in dit rapport hebben een gezamenlijke oorzaak waar dit rapport over zwijgt: Tijdgebrek en werkdruk onder hulpverleners. Dossiers zijn niet alleen “lang en onoverzichtelijk”, kinderen kunnen nog niet duidelijk communiceren en binnen een vechtscheiding is het nogal gebruikelijk om er allerlei valse beschuldigingen aan toe te voegen.

Overbelaste jeugdzorgmedewerkers moeten elke dag weer gokken welk kind de meeste prioriteit nodig heeft. Er zijn ernstige tekorten in zorg, duidelijke of betrouwbare informatie, plekken in pleeggezinnen, jeugdhuizen en crisisbedden. Sinds de vervolging van een gezinsvoogd, (onbeschermd door Pikmeer-arresten), heeft de gezinsvoogd een persoonlijk belang om maximaal in te grijpen.

De inspectie weigerde reacties op haar rapport van meer dan 200 woorden van betrokken partijen. Dit staat een goede inhoudelijke discussie in het openbaar in de weg. Wie wederhoor zo afkapt, eindigt met louter korte kreten zoals een oprechte deelneming en wat goede voornemens. Niemand durft de politieke vraag te stellen: hebben hulpverleners wel genoeg tijd om hun werk adequaat te doen?

Gezinsvoogden hebben gemiddeld twee keer zoveel kinderen onder zich dan ze kunnen begeleiden. Een dagdeel per kind is minimaal om alles dossiers te lezen, het kind wekelijks te bezoeken om een relatie op te bouwen en persoonlijk vertrouwelijk te spreken waar anderen even niet mee kunnen luisteren. Er zitten tien dagdelen in een week, daarin passen geen tientallen kinderen per voogd.

De inspectie luidt al sinds 2019 de noodklok: “Kwetsbare kinderen onvoldoende beschermd” Die visie deel ik. Deze zorg moet minder versnipperd, voogden moeten maximaal tien kinderen onder hun hoede en er moeten veel meer pleegouders zich aanmelden. Mocht jullie ruimte, tijd en energie hebben wil ik jullie van harte uitnodigen je gezin aan te melden. Dit is geen geldprobleem.

Groepsmatige opvang van kwetsbare kinderen in instellingen confronteert deze kinderen met andere kinderen die inmiddels beschadigd zijn. “Kinderen vertrekken hier met problematiek die ze niet hadden toen ze hier aankwamen.” (Een valse start, aflevering 1 vanaf 28:54) Die vorm van opvang moeten we echt zien als een minder gewenste noodoplossing. Crisisbedden zijn een alarmsignaal.

“It takes a village to raise a child”

We kunnen dit alleen samen.