Geenstijl

Alleen het tastbare biedt zekerheid

Wie de asielinstroom ziet, ziet alleen maar verdriet. Alleenstaande mannen krijgen in België geen bed meer en wij zitten een dagje wandelen verderop. Zou ik ook doen. Oorlogsvluchtelingen zien een overbelast systeem. Uitgeprocedeerde asielzoekers krijgen jarenlang post dat ze moeten vertrekken, terwijl activisten en advocaten hun pushen te blijven en te procederen. Faber zette een bordje neer.

Criminele asielmisbruikers zien een gratis uitvalsbasis die ook nog eens contant geld verstrekt. Een motel met een negatieve kamerprijs. Af en toe slapen ze niet op een AZC of opvangplek maar op het politiebureau. Het verschil is voor kansarme migranten bijzonder klein. Het lukt niet hun uit te zetten. Turkije, Algerije en Marokko hebben de geldstroom die deze lieden naar hun familie sturen nodig.

De drang naar micromanagement en perfecte zorgvuldigheid verzandt in besluiteloosheid en handelingsverlegenheid. Door heel Europa verzuipen politici, justitie en politie in voldongen feiten. Beleidsmedewerkers vangen nieuwe visies in zwaarlijvige rapporten die niemand op de werkvloer leest of kan uitvoeren. Zodra deze theorie de praktijk ontmoet, schrijven we een nieuwe versie.

Wie duizend asielzoekers per week ontvangt, weet dat je bij een inwilligingspercentage van 85% ongeveer 850 statushouders per week zult krijgen. Het moment dat asiel wordt aangevraagd, is ook het moment dat je voor hen kan gaan bouwen. Voor de rest ook, want afgewezen asielzoekers uitzetten lukt zelden. We bouwen niet zelf, dus de huisvesting voor gastarbeiders komt er bovenop.

Naast de problemen rond het toewijzen van een verblijfsvergunningen en huisvesting, hebben we ook een inkomenspolitiek die zo complex is, dat niemand het meer kan berekenen, fraude niet meer opvalt, fouten niet meer worden gerepareerd en onbedoelde effecten mensen hun baan, huis, relatie en kinderen kan kosten. Het lukte niet de beslagvrije voet te handhaven en mensen te laten leven (PDF).

Binnen het UWV was al jaren bekend dat uitkeringen verkeerd werden berekend. Sommige mensen kregen te weinig, anderen te veel. Uitkeringen zijn geen vetpot, dus volgen schulden. De schade van deze daad beperkt zich helaas niet tot de uitkering zelf. Mensen hebben hierdoor ook te veel of te weinig belasting betaald, te veel of te weinig toeslagen ontvangen, te krap of te ruim geleefd.

Dankzij verhogingen, boetes, loonbeslagen van de commerciële schuldenindustrie wordt kleine tijdelijke liquiditeitsproblematiek veroorzaakt door onrechtmatig handelen van de rijksoverheid uitvergroot. De gevolgschade is meestal een veelvoud van de bedragen waarmee het euvel begonnen is. Het vrij besteedbaar inkomen van gezinnen is te klein om zulke fouten op te vangen. Ze failleren.

We kennen de complexiteit van een hersteloperaties vanuit de kinderopvangtoeslagaffaire, daar ging het niet om tientjes of honderden euro's per maand, maar om duizenden euro's per maand die op basis van foute beslissingen werden teruggevorderd over een periode van jaren, terwijl alle komende toeslagen werden geblokkeerd. Dit geeft rustig een ton directe fiscale schade per gezin.

Binnen de kinderopvangtoeslagenaffaire hebben we opgegeven om op basis van rechten, causaliteit en geldstromen uit te zoeken hoeveel verdere directe en indirecte schade een gezin echt heeft. Het is gewoon na alle jaren niet meer uit te zoeken. Je zou dan mensen hun hele leven moeten narekenen. Daar komen die mensen zelf, hun advocaten of de commissie herstel al jaren niet doorheen.

In plaats daarvan wordt gekeken of alle schulden kunnen worden kwijtgescholden. Dit is oneerlijk, want mensen die op oude voet bleven leven, hebben hogere schulden dan mensen die bijvoorbeeld hebben bezuinigd op eten, verwarming of hun eigen kinderen. Met loonbeslag kan je niet lenen bij de bank, maar familieleningen zonder notariële akte worden pas bij de rechter erkend.

Wie door aardbevingen, overstroming, kinderopvangtoeslagenaffaire of de UWV-affaire een woning is kwijtgeraakt, heeft tonnen aan schade doordat woningen in de afgelopen tien jaar in waarde zijn verdubbeld. Deze slachtoffers van de overheid zijn niet in staat hun oude huis terug te kopen en er zijn ook geen sociale huurwoningen over. Ondertussen bouwen we elk jaar minder. Dit is uitzichtloos.

Het oudste goed bewaarde wetboek ter wereld, de Code van Hammurabi, is maar een paar vierkante meter. Tussen de Eufraat en de Tigris is niet alleen Babylonische beschaving ontstaan, maar ook een behoefte om een bepaalde orde, voorspelbaarheid en betrouwbaarheid in de maatschappij te hebben. We zijn alleen vergeten waarom wetgeving kort, duidelijk en bondig moet zijn.

We hebben een simpele inkomenspolitiek nodig, waarbij louter de inkomstenbelasting inkomensafhankelijk is. Niet zozeer voor u en ik, maar vooral omdat al het andere decennialang onuitvoerbaar blijkt voor onze parlementen, kabinetten, ministeries en rechtspraak. We kennen jarenlang slepende dossiers met tienduizenden burgers zonder perspectief op eindafrekening.

Contant geld is noodzakelijk om in dit systeem altijd te kunnen eten.