Geenstijl

Uw verzekeraar wil iets van u

Lang hadden wij geen flauw idee wat het Univé Buurtfonds precies is, en in veel opzichten was het bestaan toen onschuldiger en overzichtelijker. Deze vakantie veranderde alles, toen elke keer dat we Instagram openden een campagne op onze tijdlijn verscheen die zo duf braaf en burgerlijk was dat we de drang door te klikken niet konden weerstaan. Het Univé Buurtfonds socialt onder de premisse: 'Volg ons voor tips om nog meer maatschappelijk betrokken te worden in je eigen buurt #MaakJeBuurt.' Daar ontstond direct al enige verwarring, zijn er soms betrokkenheidsloketjes waar we al die tijd nietsvermoedend langsfietsten, maar laten we er gemakshalve even vanuit gaan dat het gaat om maatschappelijk betrokken worden bij je buurt. Wel moesten we gelijk glunderen bij het lezen van 'nog meer', klaarblijkelijk is onze enorme betrokkenheid bij onze heimat niet onopgemerkt gebleven. Anderzijds voelt dit ook een beetje ondankbaar: hoeveel van onze kostbare tijd worden we eigenlijk geacht in onze buurt te investeren? Enig overleg met onze vrouwen en Pritt leerde dat er op dat vlak weinig speelruimte is.

Univé (doet iets met verzekeringen en hypotheken, red.) rook echter bloed en dook de volgende dag weer op onze tijdlijn op met een onweerstaanbare boodschap, want wie wil er nu niet in een wijk wonen die aantoonbaar gelukkiger en veerkrachtiger wordt?

Schuldbewust realiseerden we ons geen poot te hebben uitgestoken naar terugkerende Syriëgangers en op geen enkele wijze hebben gepoogd ruimte voor ze te maken. Maar, ter verdediging: we wisten toen nog niet dat onze kinderen hierdoor geluk en veerkracht misliepen, dus als bijvoorbeeld Ayada Kachar een plek zoekt stellen we met liefde onze slaapbank beschikbaar.

Omdat we net als Ernst-Jan Pfauth enorm geïnteresseerd zijn in veerkracht en geluk en wetenschap ook een leuk hebbedingetje vinden hebben we het meteen op een googlen gezet. Best ingewikkeld ook hoe je veerkracht meet en onze zoekopdracht leverde niets op maar wellicht werken bij Univé betere speurneuzen dan hier.

Nou wat blijkt: sociale cohesie in een buurt wil een mens nog weleens gezonder en gelukkiger maken. Nu is sociale cohesie natuurlijk nog geen inclusiviteit, sterker, die begrippen staan zo nu en dan op gespannen voet met elkaar, blijkt bijvoorbeeld uit dit onderzoek van Ruud Koopmans en Merlin Schaeffer: "In line with the majority of previous studies, we find negative effects of statistical ethnic diversity on each of our five measures of neighborhood social cohesion: trust, collective efficacy, connectedness, reported social problems, and overall satisfaction with neighborhood life."

Hè get, dachten wij nog, zulke factoren zouden helemaal geen rol moeten spelen, maar ja, door wensdenken heeft nog nooit iemand de loterij gewonnen. Ook dwaalden onze gedachte af naar een (tamelijk briljante) Human-uitzending over de PvdA uit 2017, waarin partijprominenten reflecteren op de neergang van de vaderlandse sociaal-democratie. Een belangrijk gedeelte van de uitzending verhandelt over zogeheten migrantenwijken, waar een grote berg nieuwkomers werd gedumpt, de bestaande sociale cohesie in korte tijd erodeerde en structuren ontstonden die bewoners ongetwijfeld veerkrachtiger hebben gemaakt, maar zelden gelukkiger. Mega-inclusief, ruimte voor iedereen ongeacht wat dan ook, maar niet per se eerlijk naar de betrokkenen. Niet naar de oorspronkelijke bewoners, die in korte tijd hun vertrouwde buurt kwijtraakten, maar ook niet naar de nieuwkomers, die de facto aan hun lot werden overgelaten. Rob Oudkerk, destijds PvdA lijsttrekker in Amsterdam, blikt terug op de jaren van de Fortuynrevolte: "Ik fietste in mijn loden leren jas door [die wijken] en ik dacht: hier is iets flink misgegaan."

Sorry, even de draad kwijt. Hoe kwamen we hier ook alweer op?