Geenstijl

Wij mogen Thea zeggen

Ahhhh mooi was dat, de jaren 70, toen wij nog in de buis van onze vader zaten, maar jullie al naar muziek luisterden. De mainstream luisterde naar Abba of The Beatles, de rockers naar Led Zeppelin, de hippies naar Grateful Dead, de kunstenaars naar Bob Dylan, de bohemiens naar David Bowie, de punkers naar The Sex Pistols, de funkers naar James Brown - nee, breek ons de bek niet open over de jaren 70 toen we er nog niet waren. Nee, dan NU. Alles en iedereen luistert Taylor Swift. De heel erg Amerikaanse supermegaster met haar supermegastervriend en haar supersterrenvriendinnen en haar supermegasterrenmegalomane supermegasterrenleven. Drie avonden op rij in Amsterdam, voor de grootste show in de ArenA sinds het seizoen 2021/22 toen Borussia Dortmund met 4-0 werd geveegd door Ajax. Taylor Swift is een levende Maybelline-reclame, heeft een lijf als een droom, stelten als de zuilen van de Tempel van Bacchus (maar dan wel een goedkope replica in Las Vegas), een aura als Cleopatra en een stem als de Zingende Zeemeermin. Maar wat weten wij nou, wij luisteren alleen maar naar muziek uit de jaren 70. Bakvissen verzamelen!