Geenstijl

Tevens het 2 november Stamcafé

Donderdag 26 oktober

Buk buk buk nog een keer
Geluk is toch al zo teer
Buk buk buk nog een keer
Mijn liefde vraagt niet om meer

In Portugal wonen ongeveer 60.000 mohammedanen, op een totale bevolking van ruim 10 miljoen. “Lekker rustig", hoor ik het roze leger der reaguurders denken. Dat klopt, want de afgelopen weken zag ik nergens in Portugal moslims schuimbekkend demonstreren tegen de internationale jodenheid (die maar zeer matig vertegenwoordigd is met rond de 4000 zionistische handlangers). 

Misschien hebben die 60.000 moslims gewoon een baan en helemaal geen tijd om te demonstreren, of weten ze dat je geen geintjes moet uithalen met de gastheren en al helemaal niet met de bullebakken van Guarda Nacional Republicana (GNR) want die knuppelen er vrolijk op los. Daar kan de Nederlandse tokkiejeugd die Albufeira des zomers infecteert over mee praten. We genieten nog even na van de beelden. En Nederlandse voetbalsupporters, die dachten dat je je in Lissabon net zo onbeschoft kon gedragen als in Amsterdam, zijn ook een keer finaal in de pan gehakt door de GNR. Mijn moeder zei altijd: ‘s lands wijs, ‘s lands eer. Oftewel: When in Rome, do as the Romans do. De “Nederlanders” uit Den Haag die dachten even een ober in Praag te kunnen kopschoppen, zitten nog steeds vast em de knapen die van hun tent op het Sziget-festival in Boedapest een pill mill hadden gemaakt, kregen vijf jaar aan de broek. 

Er waren uiteindelijk wel een paar vervelende Portugese mohammedanen, maar die groeiden op in Engeland en bekeerden zich pas op latere leeftijd tot het jihadisme. Voor hun wonderbaarlijke ontdekking van Het Ware Geloof, voetbalden ze in parken in Londen, en dronken en blowden en hoerden en snoerden ze. De bekendste van dat clubje eencelligen, waarvan er een aantal naar hun Schepper zijn teruggeroepen, zijn Nero Saraiva en zijn Nederlands-Portugese bruidje Angela Barreto uit Soesterberg. 

In landen als Portugal, Hongarije en Polen is er om evidente redenen dus geen vijfde colonne mohammedanen, die zich gedragen alsof ze de baas zijn.

Ik zag net een vreselijk bericht bij de BBC over een moslim uit Iran die met zijn hele stam politiek asiel had gekregen in Ierland en als dank 2 homo’s afslachtte (eentje werd zelfs ritueel onthoofd)  en een derde slachtoffer is permanent blind aan 1 oog omdat de 23-jarige meneer Yousef Palani een mes in zijn oog had geboord. 

Palani kreeg twee keer levenslang. In Nederland had hij een foeigesprek gekregen en een weekje plantsoenen moeten schoffelen. Palani vertelde de politie namelijk na zijn arrestatie dat hij psychische problemen had, stemmen hoorde, en dat het niks met de islam te maken had. Hij ontmoette zijn slachtoffers via verschillende berichten op sociale media en apps voor homodating. Hoewel zijn sperma op de lijken is gevonden, ontkende Palani dat hij homo is en riep tegen dat homoseksualiteit een zonde is en dat je daarom onder vrome moslims geen homo’s vindt. 

Ik moest denken aan die heerlijke rant van dominee Eppe Gremdaat tegen de homofobe en jodofobe gepensioneerde voetballer Anouar Diba, die opvallend genoeg zijn centjes binnenharkte in de islamo-fascistische dictatuur Qatar. Deze meneer, die me vooral deed denken aan een buitenwipper in een hele foute Antwerpse disco, liet precies zien wat er mis is met een hele generatie Marokkanen. Met een woordenschat van 100 kon hij nog net ‘homo’, ‘joden’ en ‘racisme’ roepen. 

Kijk, dat gedoe met die regenboog-armband hoeft voor mij ook niet hoor, het Nederlands elftal had die hele teringzooi in Qatar gewoon moeten boycotten, want het is gewoon pathetisch om met zo’n zielig nichterig bandje te gaan pronken in die woestijn, tussen al die steenrijke geiten- en kamelenneukers. Het ergste van die Diba (goeie naam voor een travestiet trouwens) was dat hij, net als Yousef Palani, brulde dat tegennatuurlijke liefde niet bestaat onder moslims, terwijl juist de mohammedaanse Arabieren de homofilie hebben uitgevonden en verbeterd, volgens de Groene Amsterdammer althans, want die schreef: 

Het (homoseksualiteit) werd beschouwd als een symbool van verfijning, een testament van levensgenot en een teken van hoogstaande beschaving’, beschrijft de hedendaagse Tunesische schrijver Al-Bashir al-Majdoub in zijn boek over het Abbasidische tijdperk. Er floreerden ook ‘homomarkten’, ‘lut’-aswak in het Arabisch, waar jongens en ‘slaven’ verhandeld werden. Een intrigerend verhaal gaat over een jongen die vanuit het Syrische Homs naar Bagdad vluchtte en zich daar in ‘de prostitutie’ begaf, die lucratiever bleek dan enig ander beroep. Toen zijn moeder hem smeekte om terug te keren en een molen in Homs te bouwen, gaf hij haar een onverbloemd antwoord: ‘Een achterwerk in Irak is oneindig waardevoller dan een molen in Homs.’

Genoeg viezigheid! Ik ben al heel mijn hele leven fan van Paul Haenen en zijn Margreet Dolman-langspeelplaten heb ik eind jaren zeventig helemaal grijs gedraaid. Vooral deze LP is een klassieker, en ik vond het dan ook een grote eer om menigmaal in Paul’s middagprogramma op de NPO te mogen hebben opgetreden, als zijn correspondent in de Algarve. Hier ben ik vanaf 1 uur en 3 minuten te bewonderen.

Vrijdag 27 oktober

Meisje, je bent zo lelijk als de nacht
Je bent toch niet zo'n sweetie als ik had verwacht
Want meisje, je laat me schrikken als je lacht
Je tanden zijn zo geel ik heb me toch nog bedacht

Komisch hoogtepunt uit mijn preek: 

Ik was in 2001 afgestudeerd bij prof. dr. mr. Ruud Peters, op de jihad in Algerije. Ruud was een ouderwetse en zeer eigenzinnige wetenschapper, zoals ze niet meer worden gemaakt. Fles jenever tussen de benen en discussiëren over de sharia en over/met zijn jonge studentes, those were the days. Nooit zal ik zijn college ‘Geschiedenis van de Islam’ vergeten. Peters, een overtuigd atheïst, gaf een lijstje met profane biografieën van de Profeet, waaronder Mohammed v*an de communistische Jood Maxime Rodinson. Geweldig boek, tip van Tuur. In de stampvolle collegezaal zaten een stuk of vijf Hollandse boerinnetjes die tot de islam bekeerd waren omdat ze verliefd waren geworden op een Turk, een Egyptenaar of een Marokkaan. Lelijk als de nacht, in zoverre ik dat kon zien, want ze waren gehuld in lagen textiel van de Wibra en de Zeeman. De zogeheten Zebra’s. Ze waren woedend op professor Peters omdat de enige juiste geschiedenisbronnen over hun geliefde Profeet, de Heilige Qur’aan en de Hadith waren. Peters heel laconiek: “Het is hier een universiteit, geen islamitische zondagsschool. En als je Arabisch wil leren, doe je dat maar bij het LOI of via het taleninstituut van Berlitz.” En weg waren de madammekes! Nooit meer teruggezien. Opgeruimd staat netjes. *

Zaterdag 28 oktober

Even onderstaande petitie tekenen, vrienden, want meer dan 100 jaar na de pogroms van 1894-1896 en de genocide van 1915, worden de Armeniers opnieuw met uitroeing en verdrijving bedreigd, nu door Azerbeidzjan.

Oproep aan het volgende kabinet: Erken de Armeense Genocide en de Seyfo van 1914-1917

Even een stukje geschiedenis: 

Op 24 april 1915 worden onder leiding van de Turkse politicus Talaat Pasj honderden leden van de Armeense elite, zoals intellectuelen, politieke leiders en bankiers, in Istanboel opgepakt en direct (zonder proces) geëxecuteerd. Hierna besluit het Ottomaanse regime officieel om alle Armenen te deporteren naar Syrië, dat toen nog onder het Ottomaanse Rijk viel. De Armenen gaan eerst naar de stad Aleppo en van daaruit naar de Deir-Al Zor woestijn. Tijdens deze zogenaamde 'dodenmarsen' sterft een groot aantal mensen aan verschrikkelijke omstandigheden: onder meer aan dorst en honger, maar ook aan martelingen en verkrachtingen. Het precieze dodental van de Armeense genocide is nooit vastgesteld. Armeense autoriteiten spreken van minstens 1,5 miljoen doden. Turkije zegt dat er 300.000 tot 500.000 slachtoffers vielen. De mening van historici zijn nog steeds verdeeld. De algemene overeenstemming onder historici ligt tussen de 800.000 en 1 miljoen doden. De Armeense genocide leidt tot een enorme vlucht van Armenen naar de buurlanden van het Ottomaanse Rijk. Degenen die de deportatie overleven, verliezen al hun bezittingen. Hun huizen, bedrijven, winkels en boerderijen vallen onder het Ottomaanse Rijk. Sinds die tijd leven er meer Armenen buiten Armenië dan in het land zelf. De verspreiding van Armenen buiten het huidige Armenië staat bekend als de Armeense diaspora. Die bestaat uit ongeveer acht miljoen mensen over de hele wereld, terwijl in Armenië nog ongeveer drie miljoen mensen wonen. De grootste Armeense gemeenschappen buiten Armenië bevinden zich in Rusland, de VS en Frankrijk.

De Duitse generaal Friedrich Freiherr Kress von Kressenstein was ooggetuige van de genocide op de Armeniers - die een blauwdruk werd voor de holocaust - en verbaasde zich er over dat de Turken geen enkele moeite deden om de sporen van de volkerenmoord te wissen. Ontkenners van de Armeense genocide koesteren daarom een verborgen agenda of kunnen niet lezen. Of ze zijn gewoon te dom om na te denken.

**De Armeense patriarch van Jeruzalem en zijn hoeren. **

Ik heb iets met Armeniërs. In de oude stad van Jeruzalem woonde ik, eind jaren tachtig, naast de poort van de ommuurde Armeense wijk. De massieve deuren gingen om klokslag elf uur dicht en dan kon niemand de compound meer in of uit. Een buurjongen, Hayk, probeerde na een nachtje stappen in west-Jeruzalem starnakel over de muur te klimmen en brak beide benen. Ik kwam graag in de Armeense cafés om te triktrakken onder het genot van een drupje arak en basturma (gedroogd, gekruid rundvlees, een delicatesse).

Iedere Armeniër leek een muziekinstrument te kunnen bespelen. Altijd en overal klonk er die weemoedige muziek, zo kenmerkend voor de Russisch-Armeense componist Aram Khachaturian. Als er geen levende muziek was, draaiden ze liedjes van Charles Aznavour. Armeniërs zijn ietwat droevige levensgenieters. De Armeense patriarch van Jeruzalem bestelde elke vrijdag Russische hoeren die giechelend uit zijn dienstauto stapten, pal voor mijn huis. Ik en mijn wijkgenoten vonden dat geweldig. Een paar jaar later woonde ik in Bourj Hammoud, de Armeense wijk van Beiroet. Ik kreeg daar kennis aan een prachtige Armeense. Met haar ging ik op Armenian Genocide Remembrance Day demonstreren bij de Turkse ambassade, net als ik dat had eerder gedaan bij de Turkse ambassade in Tel Aviv. De Armeense werd na mij spontaan lesbisch, maar dat is een andere column. De enige andere keer dat ik de straat op ging was tijdens dat rakettengedoe op het Malieveld, maar dat moest van mijn toenmalige verloofde. Overal ter wereld zocht ik de Armeniërs op. Noem het een gepassioneerde tic. Een van mijn favoriete schrijvers is de Amerikaanse Armeniër William Saroyan. Hij schreef een aangrijpend gedicht over de genocide: The Armenian and the Armenian. Het staat in zijn tweede boek Inhale&Exhale . 

I should like to see any power of the world destroy this race, this small tribe of unimportant people, whose history is ended, whose wars have all been fought and lost, whose structures have crumbled, whose literature is unread, whose music is unheard, whose prayers are no longer uttered.

Go ahead, destroy this race. Let us say that it is again 1915. There is war in the world. Destroy Armenia. See if you can do it. Send them from their homes into the desert. Let them have neither bread nor water. Burn their houses and their churches. See if they will not live again. See if they will not laugh again. See if the race will not live again when two of them meet in a beer parlor, twenty years after, and laugh, and speak in their tongue. Go ahead, see if you can do anything about it. See if you can stop them from mocking the big ideas of the world, you sons of bitches, a couple of Armenians talking in the world, go ahead and try to destroy them.

En hier draagt Saroyan zijn eigen gedicht voor.

Zondag 29 oktober

Maandag 30 oktober

De kanaries ontvluchten de kolenmijn

Je hoeft geen Nostradamus te zijn om te zien dat het helemaal fout gaat in West-Europa. Na mijn reizen voor Safari Eurabia concludeerde ik vrij mild dat er geen acute dreiging was van een islamitische verovering van Europa. Maar de afgelopen weken werden de straten van Europese steden onveilig gemaakt door honderdduizenden woedende moslims, enthousiast toegejuicht door antifa, BLM, Bij1 en andere vrienden van de Linkse kerk. De maskers zijn gevallen. Alles en iedereen buigt - puur uit angst of uit sympathie - voor de mohammedaanse horden. Joden, potten en poten weten allang hoe laat het is. Kijk maar naar Portland, nog niet zo lang geleden de fijnste en veiligste stad om te leven in de Verenigde Staten. Het sjieke homowijkje van de stad werd geterroriseerd door Antifa en BLM, de politie werd “gedefund” en de etnische drugsbendes namen de boel over. De roze kanaries zijn gevlogen. 

Antifa en BLM wierpen zich de afgelopen weken op als natuurlijke bondgenoten van de Hamas-bendes, en het is wachten op Bijltjesdag. De mohammedanen en de machomannetjes van kleur moeten niks hebben van de poten, poten en non-binairen van Antifa, dus die worden het eerst “weggewerkt”. De samenwerking tussen BLM en de Hamas-boys loopt spaak op de verschillende levensstijlen. Na de terugkeer van ayatollah Khomeini naar Iran, begonnen de fundamentalistische moslims op grote schaal studenten, communisten en andere lastpakken af te slachten, bij uitstek die de mensen die de voorhoede hadden gevormd in de protesten tegen het regime van de sjah. Ik bedoel maar. 

Ik kan mij helemaal vinden in deze twiet van Gad Saad. 

You are not going to like this tweet so turn away if you are likely to be triggered: I am a very optimistic person; I am a fighter for Western values and liberties; I am a dogged defender of science, reason, and common sense. I must say though that I am unsure that the West can recover from its multifront civilizational suicide. Yes, I've talked about these issues for decades and wrote a book about it but the past few weeks have crystallized the extent to which the problem has become intractable. It will be a long and ultimately bloody demise and the West will be the first society in recorded history to fully self-implode due to its parasitic ideological rapture. It is a gargantuan Greek tragedy that will shape the future of humanity. This is not hyperbole. Your grandchildren will pay a very high price for your "progressive" arrogance rooted in the pursuit of Unicornia that only exists in the recesses of deeply flawed parasitized minds.

Dinsdag 31 oktober

Vandaag wordt Iran de baas  van de U.N. Human Rights Council Social Forum. De onvermoeibare Hillel Neuer zit er zoals altijd weer bovenop. 

Sinds de islamofascistische heilstaat Saoedi-Arabië de toko Mensenrechten van de Verenigde Naties kocht, kijk ik nergens meer van op. Het zal me dan ook niet verbazen als die salafistenbende binnenkort onder de auspiciën van de VN met een Islamofobie-raad aan komt kakken. Zo zien de Saoedi’s het graag: de lieve, zielige, kwetsbare, hulpbehoevende, goedbedoelende, onderdrukte moslim in de slachtofferrol. De islamitische minderheid van amper 2 miljard zielen wordt immers permanent vernederd (met name door een handjevol zionistische pestkoppen) en heeft geen enkel aandeel in de bloedige conflicten waar dan ook op de aardkloot, maar is juist het slachtoffer. Daarom komt Saoedi-Arabië binnenkort ook nog eens met een mohammedaanse versie van de Nobelprijs. Want de Nobelprijs is een zionistische, islamofobe club. Vandaar dat moslims nooit prijzen winnen, maar het handjevol zionisten wel. De toko Mensenrechten van de VN is natuurlijk een wassen neus, zoals eigenlijk de hele VN een papieren tijger is. Maar het is dieptragisch dat eerst de Saoedi’s en nu de Iraniërs  zich ontfermen over personen die LGBT hebben. En tot overmaat van ramp krijgt Saoedi-Arabië ook nog eens het WK van 2034. Het is om gek van te worden.

Woensdag 1 november

Donderdag 2 november

Theo 19 jaar dood. Volgend jaar gaan we groots uitpakken! Nu moet u het maar even doen met mijn persoonlijke herinneringen. Ik ging op Blijburg aan Zee flitstrouwen met PvdA-politica Edith Mastenbroek en Theo van Gogh zou ons huwelijk inzegenen in de hoedanigheid van imam. Zijn preek zou gaan over de zegeningen van de multiculturele samenleving en de islam. In zo’n jurk dus, met een passend hoofddeksel. Mijn goede vriend Adjiedj Bakas, trendwatcher des vaderlands met een emigratie-achtergrond, had dat bedacht en het werd meteen een razend succes: Theo van Gogh als imam. De bijzonder ambtenaar van de gemeente Amsterdam was rabbijn Rob Oudkerk, die had net dat akkefietje op die afwerkplek aan de Theemsweg achter de rug had en het leek Edith en mij leuk dat Oudkerk een preek ging houden over huwelijkse trouw. Rob Muntz was televisiedominee en mijn goede vriend Klaas Vos van de VPRO, die echt dominee is, zou een christelijke preek houden over de liefde. Enfin. Een week voor mijn bruiloft werd Theo afgeslacht en stond er een lege stoel op het podium in Blijburg aan Zee

Ik sluit waardig af met Theodor Holman, vandaag in Het Parool. 

Ha Theo.

Vandaag is het negentien jaar geleden dat je werd afgemaakt door een fanatieke, psychopathische moslim, Mohammed B., die zich daarna in de gevangenis uiteraard ook gewelddadig heeft gedragen.

Gelukkig zit hij levenslang vast.

B. heeft nooit spijt gehad van zijn daad. Ik hoef dat ook niet uit zijn mond te horen. Spijt is een tweedehands smeekbede om vergeving. Voldoet uitstekend in de dagelijkse omgang, voor kleine vergrijpen, maar een moord met religieuze motieven, waarbij werd geprobeerd je hoofd af te snijden, verdient nimmer, nimmer vergeving. Gelukkig weet ik dat Allah B., na zijn dood, nog eens extra zal straffen door hem tot in de eeuwigheid te laten branden.

Sinds jij ‘uit de tijd’ bent, lijkt juist de tijd teruggedraaid. De vrijheid van meningsuiting is minder geworden, de invloed van de islam is groter. Het bestaan van Israël staat momenteel op het spel. Het antisemitisme groeit. De dreiging met het atoomwapen is nog nooit zo groot geweest. Poetin offert zevenhonderd tot duizend jonge Russen per dag voor een krankzinnige, ook religieus ideologisch gedreven oorlog, zogenaamd tegen Oekraïense nazi’s. Intussen zijn er pogroms in Dagestan, waar geen Jood meer veilig is.

Ik zou deze brief makkelijk kunnen vullen met gevaarlijke absurditeiten, maar daar ben je al van op de hoogte omdat ik ze alle keren heb verteld toen ik je aanriep en je afwezigheid betreurde.

Mocht je door de wolken naar beneden kijken, dan zul je zien dat het in Amsterdam in de ene straat Berlijn 1923 is, daar houdt de arrogante Amsterdamse decadentia zijn gesuikerde reet warm in de Aperol Spritz, terwijl het in een andere straat 1933 is en men allerhande dictators bewierookt en met enge vlaggen zwaait. In weer een andere straat is het al 1943: je kunt er op het ogenblik beter niet komen met een keppeltje en een kettinkje met een davidsster.

In weer andere delen van Nederland, vooral in Hilversum en Den Haag, is zich een nieuwe victoriaanse tijd aan het ontwikkelen waarover wij veel plezier zouden hebben gehad. Daar zijn tegenwoordig ‘bedreigende situaties’ omdat men te hard schreeuwt of omdat iemand weleens scheldt. Het wordt allemaal anoniem gemeld; lafheid wordt tegenwoordig als een deugd gezien.

Dit was weer mijn jaarlijkse kattebelletje, Theo. Juist de afgelopen jaren word je niet alleen door je dierbaren en mij gemist, maar door heel Nederland. Je kunt niet terugkeren, maar laat ons je invloed voelen.