Geenstijl

Opa, oma, we moeten even praten. Jullie verhalen over de Duitsers zijn fantastisch maar het levert gewoon te weinig op

Nederland heeft geen probleem met 'jongeren', het zijn de ouderen die er met de pet naar gooien. Samengevat: ze verdienen zichzelf niet terug omdat het ze aan mentaliteit ontbreekt, en bovendien gaan ze te vaak en te vroeg dood. "Door oversterfte zijn bijvoorbeeld niet meer alle bedden in ouderenzorginstellingen gevuld, terwijl die voor 97 procent gevuld moeten zijn willen ze geen rode cijfers schrijven." Daarbij maken ze [ouderen] er een soort Ter Apel van, want het personeel trekt het gewoon niet. "Het ziekteverzuim onder personeel is fors toegenomen, van 6 procent in 2019 naar 7,6 procent in 2022."

Okay, gekkigheid natuurlijk, maar wel even een anekdote van een bevriende oud-marinier. Voordat hij naar Afghanistan werd gestuurd kreeg z'n hele eenheid een briefing over de culturele context. Daarin stond centraal: hoe zien de Taliban ons? Er kwam een veelheid foto's voorbij van Britse dames KO dronken op straat en andere voorbeelden en stromannen van Westerse losbandigheid en decadentie. Maar óók, en nagenoeg in dezelfde adem: foto's van hoe het Westen met hun eigen ouderen om gaat, weggestopt in zorginstellingen, overgeleverd aan de transactionele liefde van personeel dat liever uit- dan inklokt. 

Tuurlijk, dat krijg je nu eenmaal als de urban planning in reactie op verstedelijking en industrialisering zich richt op het arbeiders-kerngezin terwijl de staat tegelijkertijd geleidelijk de ontfermende rol van familieverbanden begon te vervangen. Maar laten we - verder zonder waardeoordeel hoor - niet vergeten dat het niet per se natuurlijk is dat we de zorg over onze ouders uitbesteden zodra het een last wordt.