Jolande Withuis voor het woketribunaal van Tinkebell

Sociologe, feministe en schrijfster Jolande WIthuis columniseert deze zomer in Trouw als vervanger van roomblanke kalende man met bril van middelbare leeftijd Steve-O Akkerman. Withuis ligt niet lekker in het wokegebeuren omdat ze dingen zegt als: "Ik vind dat er vage dingen onder feminisme vallen. Heksenkringen, vage esoterische dingen. Of doen alsof vrouwen beter zijn, dat ze overal vrede komen brengen." In haar column deze week vraagt ze zich af: Waarom is blackface een misdaad en drag kunst? Withuis verhaalt over een bijeenkomst in het Amsterdamse (woke city, dixit de publiciste) debatcentrum De Balie waar ze na een publieksvraag de kwestie aan de orde stelde. "Ai. Fout. Van achteruit de zaal riep een mevrouw met een enorme roze zonnebril: ‘Ongepast!’, en in reactie op mijn vragend-opgetrokken wenkbrauw: ‘Zeer ongepast!’ Ik antwoordde dat het taboeïseren van vragen het onderzoeken van de dynamiek van uitsluiting en discriminatie niet verder helpt, maar het kwam niet meer goed." De schreeuwende zonnebril bleek dus Tinkebell. En die hysterie zet zich vandaag voort op X. Withuis is overigens niet bang voor tribunalen. In Zomergasten vertelde ze eerder hoe ze als twintiger ontboden werd in Felix Merites, destijds het hoofdkwartier van de CPN aan de hoofdstedelijke Keizersgracht, om zich te verantwoorden over haar alras afnemend enthousiasme voor de Communistische Partij van Nederland. Een sessie van kritiek, zelfkritiek en vernedering, zoals gebruikelijk in Maoïstisch China, volgde. Ze kwam er later achter dat haar eigen vader haar had ‘verraden’ aan de partijbonzen. Terug naar Trouw: "Tinkebell zal zichzelf zien als een moreel hoogstaand persoon. In mijn ogen is zij verblind door de modieuze ideologie van het intersectionalisme." Withuis' conclusie na de breek.