Geenstijl

De enige goede fatbike is een dode fatbike

Nu VanMoof is opgerot moeten we het maar hebben over fatbikes. Voor mensen die fatbikes niet kennen: dat zijn fietsen met dikke banden en daarom heten het fatbikes. Echter is dat niet de werkelijke reden dat ze fatbikes heten, ze heten zo omdat de bestuurders vrijwel altijd asociale corpulente schoolverlatende tokkies met kleinepikcomplex zijn. Als je alle fatbikerijders op een hoop gooit is de modale naam van de berijder Michael, of waarschijnlijk zelfs met ai. Maikel. Maikel komt uit Purmerend maar hij noemt zichzelf 'een rasechte Amsterdammer'. Hij is een zwaar hijgend 62-jarig wrak in het lichaam van 37-jarige aso. Maikel blowt iedere ochtend en iedere avond en de enige reden voor z'n fatbike is dat hij zo snel mogelijk heen en weer naar een coffeeshop te kachelen, zodat-ie z'n toch al marginaliserende brein weer een procentpunt in de achteruit kan zetten. De fatbike is het keuzewapen van gasten die op YouTube video's kijken over bitcoins en videootjes liken van Andrew Tate en als ze dan 60 zijn bij een of andere opgepompte sportschoolnono met het syndroom van wifebeater als een clown met rugherpes over de grond krioelen. Maikel is een volwassen vent op een driewieler met twee wielen. Te stom om verkeersregels te begrijpen, hij doet namelijk maar wat, en bij iedere mogelijkheid rijdt hij anderen in de weg of voor de voeten. Maikel stopt voor groen, geeft gas bij rood en van links of rechts heeft hij al helemaal geen kaas gegeten. Wat kan het Maikel ook verrotten, de weg is namelijk van hem. De fatbike is zogenaamd gemaakt voor 'in de woestijn en in de jungle' of waar die fatbikefabrikanten mee koketteren, maar de enige plek waar zo'n ding gezien wordt is in de betonnen jungle van Amsterdam. Je kán er niet eens mee de jungle in, want bij het minste of geringste zand in de motor stopt zo'n ding ermee en dan moet Maikel z'n woede weer afreageren op z'n favoriete kletsmuur, Facebook, tussen de liefdesverklaringen aan 'Pim Voortuin' door. Waar VanMoof een yuppenmobiel was voor Storm en Vlinder, is de fatbike de troefkaart in de hand van Maikel. Niet dat-ie kan klaverjassen, want daar is Maikel veel te achterlijk voor. Hij is namelijk te druk met mensen ondersteboven rijden op weg naar de coffeeshop voor z'n dagelijkse shot wiet. Mensen op een fatbike zijn dezelfde mensen die zich op de Vinkeveense Plassen bezighouden met wakeboarden. Maikel denkt dat mensen in de stad naar z'n fatbike kijken en denken: wauw wat een coole fatbike. Fatbikers denken namelijk dat mensen ze 'stoer' vinden. Jammer dan, alle andere mensen denken namelijk: ah daar heb je weer zo'n pathetische reuzenkneus op z'n uit de Intertoys ontsnapte debielmobiel. En het allerergste is nog: dat de kinderen van die fatbikerijders die hun midlifecrisis proberen uit te stellen inmiddels een jaar of 15 zijn. Zonen van dubbelgestikte naden Stone Island-dragende Maikels heten altijd Ramon of Wesley. Dragen ook Stone Island, maar dan met het logootje erop genaaid. TRIEST! En nu mag Ramon ook op de fatbike van 'vader' door de stad, en hij is nog een hinderlijkere irritatiemagneet dan z'n gare pa. Moge de bedenker van de fatbike branden in de hel en alle gebruikers met 'm.