GeenStijl: Je vraagt je af: is Elliot Page hier gelukkig terwijl hij vertelt hoe gelukkig hij is na geslachtstransitie

Je vraagt je af: is Elliot Page hier gelukkig terwijl hij vertelt hoe gelukkig hij is na geslachtstransitie

Noot vooraf: dit topic is in niets in de geest van 'ha-ha-zie-je-wel'. Mocht ons vermoeden kloppen, dan is ook Elliot bovenal een slachtoffer van de transitie-industrie

Maar je gaat je bij boven- en onderstaande video's toch in begane geest afvragen wat er hier tussen de regels door gebeurt met Hollywoods #1 transitie-poster boy - want dat is hij. (Ja we schrijven 'hij', ook al kost het wel wat moeite en gaat het niet vanzelf, maar 'zij' blijven zeggen is ook weer zo'n onnodige heuvel.)

Het kinderlijk lineaire mensbeeld dat aan de basis ligt van de gehele transgenderideologie is dat het psychische leed van gendertwijfelaars afneemt of verdwijnt na gendertransitie, omdat gendertwijfel de primaire bron van hun psychische leed is. Het is maar zeer de vraag of dat al ooit écht het geval was. Maar nadat de hype het rond 2010 overnam van de organische trans-populatie en het aantal transgendergevallen wegens sociale besmetting en social media met ongeveer factor 17 toenam in een aantal jaar, werd het beeld kristalhelder: de comorbiditeit van genderdysforie en andere psychische aandoeningen is onder die nieuwe populatie bijna 100% en de betrokkenheid van Jeugdzorg ligt er ook nog eens buiten elke proportie.

Elliot Page is daarin ook niet heel anders. Page heeft al vanaf zijn tienerjaren naar eigen zeggen geleden onder "ernstige depressie", "eetstoornissen", "angststoornissen" en "ernstige paniekaanvallen". Zo ernstig zelfs dat hij het soms zelfs als levensbedreigend ervoer: "(...) certain times when I lost so much weight or when I was having such severe panic attacks and collapsed multiple times — all these things that very easily could, and statistically do, lead to death." En dan zou je inderdaad kunnen kiezen te geloven dat al dat psychische leed veroorzaakt werd door genderdysforie, maar dat zou inmiddels een politieke keuze zijn. Daarbij heeft Elliot al 5,5 jaar geen contact met zijn vader en "and likely won't again".

Eerlijk hè, klinkt dat als iemand die er na een dubbele borstamputatie en een nieuwe naam weer helemaal bovenop is? Misschien hoor, maar heel misschien ook niet. En heel misschien zou het hem uiteindelijk, onderaan de streep, na de hype die echt ten einde aan het komen is, beter afgaan als gewoon een leuke lesbische tomboy.

Maar we hopen op ons eigen ongelijk, want Elliot kan qua tweevoudige borstamputatie niet meer terug en ook zijn zeer waarschijnlijke testosterongebruik laat sporen na.