Geenstijl

\

Eind december verschijnt de laatste aflevering van de Boze Blanke Man en ik verklap de eindconclusie alvast: hij bestaat niet. Want hij is een sociale constructie, bedacht door gillende keukenmeiden. Laten we die hysterische bakvissen maar vergeven: liever breng ik een stukje verdieping aan in deze anders zo vrolijke, onbekommerde en oppervlakkige serie essayettes.

Deze week vond ik in dagblad Trouw - fout na de oorlog en misschien wel de wookste krant van Nederland, met nog drie stokoude, gefossiliseerde, ARP-stemmende abonnees op een wierde in de negorij van Groningen - een hoofdredactionele preek waarin een theoloog van de KUT, ene Erik Borgman, brult dat de blanke man tot het einde der tijden schuldig zal zijn aan de slavernij. Er is geen vergiffenis.

Let wel: de mohammedaanse, al dan niet getinte man - die toch ook niet vies was van een beetje slavenhandel op zijn tijd - is uiteraard vrijgesteld van de erfzonde, net als al die roomblanke hysterische wijven waar ik zo dadelijk op terugkom.

Theoloog Borgman, die als twee druppels water lijkt op pornobaron Joop Wilhelmus en die je dus liever niet bij de ballenbak van de IKEA ziet posten, bazelt er op los in Trouw:

“Het oude christelijke idee van erfzonde zou ons kunnen helpen om goed te focussen op wat er speelt in de discussie over het slavernijverleden. Ik zie in de notie van erfzonde drie elementen: Ten eerste dat wij deel kunnen hebben aan kwaad dat wij zelf niet hebben veroorzaakt. Ten tweede dat dat kwaad actief aan het werk is, niet voortkomt uit onze bedoelingen, maar die in zich opneemt. En ten derde dat dat kwaad ons inzicht vertroebelt in wat er werkelijk aan de hand is.

Zo zouden we slavernij kunnen beschouwen als een soort erfzonde: we dragen allemaal de erfenis van dat verleden met ons mee, of wij willen of niet. En hoe graag we het misschien ook willen, we kunnen het kwaad dat ons vasthoudt niet zelf ongedaan maken. Wij moeten er van buitenaf van verlost worden. Moderne westerse mensen vinden het heel moeilijk te accepteren dat zij zonder kwade bedoelingen toch deel hebben aan het kwaad. Zoals mijn kinderen vroeger zeiden:

'Ja, maar ik deed het niet expres’. Alsof dat dan het probleem is. Ze moesten leren dat, ook als je iets niet bedoeld, je toch deel kunt zijn van het kwaad. Zoals Paulus zegt: ‘Ik doe niet het goede dat ik wil, maar het kwade dat ik niet wil. In het racismedebat komt dit ook steeds terug. Mensen zeggen: ‘Ik ben niet racistisch’.

Maar het punt is: of je nu wilt of niet, je draagt de erfenis van het verleden met je mee in je positie in de samenleving, hoe je geleerd hebt om je te gedragen, hoe je stereotypeert, hoe je de wereld ziet."

Ik zie ineens die drie laatste abonnees van Trouw op hun wierde in de negorij van Groningen de tranen uit de ogen spatten, en prevelen: 'Dat heeft die Borgman toch weer mooi gezegd, ook al is hij een roomse toffelemoon van het houtje. Laten wij onszelf tot bloedens toe geselen, want wij zijn tot in de eeuwigheid slavendrijvers en rasracisten van het zuiverste water, dankzij de erfzonde en de predestinatie. Er is geen verlossing, neen, er is geen verlossing. Hallelujah! (3 keer).'

Ik doe hier wel lichtzinnig over, maar het is godverdomme toch een schande dat deze walgelijke tekst in een zichzelf respecterend dagblad wordt gepubliceerd. De erfzonde en de predestinatie zijn de genadeloze hoofddogmata van de zwartekousenkerk. Ik duid een en ander even op zijn Jip en Janneke’s: Adam en Eva hadden gezondigd in het paradijs, ze waren opstandig tegen God geweest en zijn er daarom uitgegooid. Vanaf dat moment was de band met het Goede, God dus, verbroken. Ze waren niet meer in staat het Goede te doen. Dat geldt ook voor hun nageslacht, het is een genetische kwestie. De mens (niet de neger en de mohammedaan hoor!) is niet in staat om het Goede te doen en daarom heeft hij reeds bij de geboorte een slecht hart. De Heere God der Heerscharen heeft al lang bepaald wie er uitverkoren zijn, dus wie naar de hel en wie naar de hemel gaat. Dat is nou de predestinatie, de uitverkiezing, ook al zo'n zwaarbeladen begrip.

Gloria Wekker heeft die begrippen gejat van de zwartekousenkerk en uitgemolken in haar nieuwe geloofsleer. Een jaar of wat geleden gaf ze notabene op een zondag een preek in de Ekklesia, een obscure sekte die huist in de Rode Hoed. Het is een soort kerk zonder een concrete oudtestamentische en nieuwtestamentische God, al gelooft de roomblanke gemeente natuurlijk wel in Allah want diens bestaan is ruimschoots bewezen door de Heilige Qur’aan, een goddelijk boek dat best weleens in aanmerking mag komen voor de Nobelprijs van de Literatuur. Er staan geen kruisen in de Ekklesia want dat is kwetsend naar de mohammedaanse schoonmakers van de Rode Hoed toe. Wekker stond in haar soepjurk op de kansel voor de roomblanke goegemeente en gaf me daar toch een donderpreek over de witte erfzonde! Al die stokoude, roomblanke GroenLinks stemmende kerkgangers werd de huid vol gescholden. Zij zijn immers de kinderen van de slavendrijvers en daarom zelf ook slavendrijvers! Die keurige mensen die vermoedelijk nog nooit een zwart persoon van kleur over de vloer hadden gehad, werd een enorm schuldgevoel aangepraat. Verlost raken ze nooit van de witte erfzonde, zelfs niet als zij, hun kinderen, het derde en het vierde geslacht boete zouden doen en hun witte tronen daarmee zouden vrijmaken voor de Sylvana’s, de Quinsy’s, de Akwasi’s, de Airfryers, de Anousha’s, de bounty hunters van de stichting Eer en Herstelbetalingen Slachtoffers van slavernij in Suriname en andere Wekkeroïden.

Wat is dat toch met dat soort roomblanke masochisten, dat ze zich wentelen in schuld en dolgraag boete willen doen voor hun witte erfzonde en hun witte schuld, die volslagen krankzinnige en uit de duim gezogen begrippen? Vroeger had je op de Walletjes in Amsterdam de Satanskerk, een soort sekshuis dat fiscaal de status van een sekte had.

Zoiets lijkt mij veel heilzamer voor de masochisten van de Ekklesia die zo graag vernederd willen worden, al dan niet met billenkoek en zwiepende zwepen. Calvinisme is natuurlijk ook een vorm van masochisme. Spaart de roede niet! De oude Johannes zei het al: 'De mens is onbekwaam tot enig goed en geneigd tot alle kwaad.' Een worm! Maarten Luther zei het nog iets beeldender: de mens is slechts een zak waar eten in gaat en stront uitkomt. Wekker is godverdomme net Calvijn: schuld, boete, erfzonde, predestinatie, uitverkoren. Ze zou niet misstaan in een willekeurige zwartekousenkerk. Uiteraard gelden al die gruwelijke denkbeelden enkel voor de witte man, met zijn loden last van de witte erfzonde en zijn witte schuld.

Cultuurfilosoof Sebastien Valkenberg schreef eens: ‘Angst voor de toekomst, het dreigen met doem. De retoriek van Extinction Rebellion, die met veel pathos waarschuwt voor een milieucatastrofe, werkt aanstekelijk. Inmiddels hebben ook beleidsmakers zich de taal van de ondergang eigengemaakt.’ 

Valkenberg verwijst naar de Frenskes van deze wereld, maar ook naar Kaag, die predikt: 'Het is doen of doodgaan.' Door het doemdenken groeit bij jongeren de overtuiging dat het beter is dat de mens uitsterft, want dan kan hij natuur en milieu tenminste niet meer slopen. Laat dat nou precies mijn wensgedachte zijn! Als peuter werd ik om de oren geslagen met de Openbaringen van Johannes, de hallucinerende bedenker van de apocalyps. Ik was dientengevolge bang voor alles, tot ik bevrijd werd door de roesmiddelen. Laat ’m maar komen, lieve Heer, uw Dag des Oordeels. Ik slaap er toch doorheen. Ga lekker uw gang, sloop de boel maar spaar a.u.b. flora en fauna.

Het is toch godverredomme van de gekke dat mijn een prille jeugd totaal verpest werd door de erfzonde en de predestinatie, en dat nu een of andere vadsige pornobaron van de KUT mij komt vertellen dat ik helemaal niet bevrijd en verlost ben van die erfzonde en de predestinatie, ook al denk ik dat…

Laat mij deze preekette afsluiten met Gerard Reve, en zijn essay Desmaskee der demaskering, geduid door Theodor Holman.

‘De nieuwe mythen zijn overal aan te wijzen. De wetenschap is er allerminst vrij van, kunst en vooral kunstkritiek krioelen ervan, maar een gebied dat van mythen volslagen overwoekerd ligt is: de politiek. Zo ben ik er van overtuigd dat de bewust verworpen mythe van de erfzonde (…) onbewust voortleeft in de mythe van de zogenaamde “schuld van het Westen” jegens de arme, voormalig koloniale volken, wier deplorabele toestand (zie bijv. China, Indonesië) toch zonneklaar aan niets anders te wijten is dan aan eigen indolentie en eigen onwil, orde op zaken te gaan stellen in plaats van zich bezig te houden met parades, “confrontaties” of de verwoesting van bibliotheken, ambassades, tempels, kerken en musea.’

‘Dood aan de Arbeiders!’

‘Dood aan de Phytt Ckhong!

Leve het Kapitalisme nu!

God en Kunst.’