Geenstijl

Ome Tuur schrijft doorrr

Özcan Akyol alias Eus schreef in het voorwoord van mijn vrolijke literaire reisgids voor de Algarve: Arthur is niet alleen een talentvolle scribent, humoristische man en begenadigd drinker, hij gedraagt zich ook steeds meer als de hofnar van (extreem-)rechts. Dat moet hij uiteraard zelf weten. Maar ik vind het zonde van de literatuur, want in de tijd dat hij Facebook en Twitter volkladdert met boutades over Frans Timmermans, Sylvana Simons en de mannenbroeders van Denk, zou hij ook aan een nieuwe roman kunnen werken, een sleutelboek dat norse mannen van zijn generatie een stem geeft."

Dankzij Eus en zijn blurb op het omslag van mijn boek - Arthur van Amerongen is de hofnar van extreem-rechts - vlogen mijn boekjes als warme broodjes de winkel uit. Mijn levensmotto komt dan ook van de Ierse schrijver Brendan Behan: There's no such thing as bad publicity except your own obituary.

Mijn uitgever Otto Wollring van Ezo Wolf vond het een waanzinnig goed plan dat ik eindelijk Dé Grote Nederlandse Roman ging schrijven, met De Boze Blanke Man als wervende titel en een grote sticker op het omslag: goedgekeurd door Eus. 

Ik antwoordde mijn uitgever dat Sylvia Witteman altijd roept dat je romans niet moet schrijven maar lezen. 

Ik ben sowieso erg slecht in het verzinnen van karakters, plots en dialogen dus het boek, dat eerst in feuilletonvorm bij GeenStijl verschijnt, is non-fictie en heeft als rode draad de ondergang van Nederland aan de hand van zes decennia vaderlandse geschiedenis: hoe kan zo'n aardig lief, gevoelig en sociaal bewogen jongetje uit een zeer beschaafd en geletterd milieu de hofnar van extreem-rechts zijn geworden?

Maar ben ik wel zo rechts? Vooruit, ik lees graag Louis-Ferdinand Céline, Curzio Malaparte, Jean Genet, T. S. Eliot, Ezra Pound, Ayn Rand, David Mamet, Gabriele d’Annunzio, Kingsley & Martin Amis, Christopher Hitchens, Theodore Dalrymple en Richard Dawkins. Van de Nederlandstalige bellettrie ben ik dol op de reactionaire W.F. Hermans en de extreem-rechtse Gerard Reve. In mijn jonge jaren verslond ik Roald Dahl, een notoire antisemiet, racist en Hitler-vergoelijker. 

Ik ben vooral een anarcho-liberaal en wil zo weinig mogelijk bemoeienis van de overheid, die vooral heel klein moet zijn en met zo min mogelijk belastingen. Verder ben ik voor vrije verstrekking van drugs, of dat nou om hasjiesj, wiet, crystal meth, heroïne, crack, sos, flaka, pcp of xtc gaat. De mens moet zelf maar bepalen of hij stoned wil worden want het leven is al treurig genoeg.  Hetzelfde vind ik ook van tabak en alcohol: als de mens zich kapot wil roken en zuipen, moet hij dat maar lekker doen. Laat de overheid eerst maar eens de McDonald’s en de Kentucky Fried Chicken in de Bijlmer sluiten want dat zijn de echte vijanden van de volksgezondheid. 

Ik ben voor abortus, en kommersjele seks moet volledig legaal worden, of dat nou om verslaafde Keetje Tippels op de afwerkplek of om broodpoten bij de pisbak gaat. Dat zal wel weer een extreem-rechts standpunt zijn want de PvdA heeft de Wallen gesloopt. Ik zeg altijd maar zo: Je kan de PvdA uit Amsterdam halen, maar Amsterdam niet uit de hoer. Ik ben voor homofilie maar tegen letterbakgeneuzel. 

Ik ben onvoorwaardelijk voor de rechten van dieren. Dat was Florrie Rost van Tonningen ook en de hele godvergeten naoorlogse dierenbescherming zat vol met NSB'ers maar dierenrechten zijn geen zaak van links en rechts. Ik ben tegen de jacht en tegen het extreem-rechtse stierenvechten, hetgeen mij weer links maakt. Ik ben voor het milieu, zeg maar groen zonder salafistengeknuffel. De islam bedrijf je maar lekker binnenshuis. Boeddhisten en joden doen dat ook en vallen verder niemand lastig. Lijkt mij een progressief-links standpunt. En ik hou onvoorwaardelijk van Israël en dat maakt mij natuurlijk de perfecte hofnar van extreem-rechts.

Omdat ik een taalfreak ben, verdiepte ik mij even in de begrippen "hofnar" en "extreem-rechts". 

De rol van de nar wordt in het begin van de jaartelling al beschreven door Lucius Annaeus Seneca in zijn De Constantia Sapientis (Over de gelijkmoedigheid van de wijze). Hij schrijft daar: "Om dezelfde reden hebben we plezier in onze slaven wanneer die op een grappige manier beledigend zijn tegenover hun meesters. Dat durven ze dan met recht ook tegenover de gasten, als ze eenmaal zijn begonnen bij hun meester. Sommige mensen schaffen juist voor dat doel slavenjongens aan die bijdehand zijn en schaven dan aan dat brutale gedrag. Ja, ze laten dat trainen, zodat die slavenjongens erin bedreven raken een stroom van harde grappen te lanceren. En dat noemen we allemaal niet 'beledigend' maar 'scherp en raak.' "

Een nar was soms iemand die door afwijkende geestelijke of lichamelijke eigenschappen (mismaakt, 'geestelijk beperkt') onbewust de spotlust opwekte, soms een intellectueel die bewust spotte en politieke invloed had. De nar had een bijzondere sociale positie. Enerzijds wekte hij de indruk onderaan de sociale ladder te staan, anderzijds was hij in de positie leden en gasten van het hof te doorgronden en hen voor de gek te houden. Hij kon ingaan tegen de heersende opvattingen, zonder dat hij ervoor gestraft werd. In die zin had hij juist een hoge sociale status. 

Nou, die heb ik niet hoor. Gelukkig heb ik wel de ideale lengte om hofnar te zijn. 

Dat een hofnar kan ingaan tegen de heersende opvattingen zonder dat hij ervoor gestraft wordt, is achterhaald sinds de moord op Theo van Gogh. Ook hij werd vaak de hofnar genoemd, al vond mijn grote vriend Han van der Horst Theo vooral extreem-rechts. 

Extreem-rechts wordt vaak geassocieerd met chauvinisme, xenofobie, racisme, streven naar blanke superioriteit, of met reactionaire standpunten in het algemeen. 

Met mijn chauvinisme en xenofobie valt het wel mee. Ik woon niet voor niets al een derde van mijn leven in het buitenland. Over mijn soortgenoten schreef ik eens: "Nederlanders staan al niet bekend als een dapper volk, maar de kruiperigheid waarmee het gros der kaaskoppen alle bespottelijke regeltjes van de regering slikt als zoete koek, maakt wel duidelijk waarom de mof in 1940 met met alle egards werd ontvangen in Nederland en vijf jaar de dienst kon uitmaken, zonder noemenswaardig tegenspartelen." 

Ik woon dan ook met veel plezier al een derde van mijn leven in het buitenland (Israël, Libanon, Brazilië, Paraguay en Portugal) en ik heb niets met de Nederlandse kleibodem, het kutweer, de legendarische Hollandse gierigheid, de driekleur, het Wilhelmus en ons invasieve Koningshuis. Ik ben overtuigd republikein.

En wat mijn racisme betreft: op het Boeckenbal in de Bullekerk in Zaandam dat ik samen met Rob Muntz organiseerde op 11 maart 2020 (de avond voor de eerste lockdown), kwamen 500 dappere, onverschrokken enthousiaste literatuurliefhebbers af. 

Op het laatste moment belde Jerry Afriyie mij op, met de vraag of hij als dwarsdenker een performance mocht houden op het hoofdpodium in de Kerk. Prima, Jer, zei ik, en neem je makkers en kornuiten van Kick Out Zwarte Piet ook mee want gezelligheid kent geen tijd. De rebellenclub werd met open armen ontvangen en we hieven het glas op de vrijheid van meningsuiting. Kennelijk was KOZP een beetje verrast door onze gastvrijheid want Joanna, de secretaresse van het clubje, stuurde vervolgens deze twiet de ether in. Stank voor dank! Overigens vindt op zondag 23 oktober het tweede extreem-populistische Boeckenbal plaats in de Bullekerk, met als nieuw onderdeel Black Books Matter. Koop nu een kaartje want op is op!