Geenstijl

Geef je koopverslaafde vrouw nog een creditcard!

De euro wordt door sommigen gezien als een instrument om verdere integratie in de EMU (en EU) af te dwingen. Het is wat ik noem de reverse order tactiek. Ook nu weer is er bewijs voor deze stelling; een van de ECB directeuren heeft een speech gegeven bij de BIS, waarin hij duidelijk aangeeft wat er moet gebeuren volgens hem en dat past precies bij deze tactiek. Zowel de EU critici alsmede goede economen, zullen zich achter de oren krabben over deze plannen.

Nu kan men denken dat is maar één van de directeuren van de ECB, maar dat is hoe het wel vaker gaat: één laat een proefballon op namens de gehele ECB board. Soms zie je wat dissidenten die zo proberen wat meer impact te krijgen, maar in de speech van Pablo Hernández de Cos komen enkele eerdere uitspraken van andere directeuren goed samen. Deze door de politiek (!!) ingegeven ideetjes, komen nu dus samen en de verwachting is dan ook, dat dit gewoon het beleid is wat de ECB als geheel zal steunen.

En zo, als een boemerang krijgen de voornoemde politieke fluisteraars de steun van de ECB om dergelijke maatregelen te kunnen nemen. “Ja maar de ECB zegt dat dit de enige manier is, dus we MOETEN wel”. Iets wat we tegenwoordig vaker horen in o.a. Den Haag, dat “we moeten wel” (bijvoorbeeld bij stikstofdossier, alleen daar wordt er naar de rechter gewezen en het rapport van enkele experts).

Wat stelt Pablo nou voor denkt u? Nou, de lonen mogen maar beperkt stijgen en ontslaan van personeel moet ook maar worden tegengegaan. Daarnaast moeten bedrijven een deel van hun winstmarge inleveren (wat dus dubbelop gaat werken want en hogere kosten en een deel van je winst afpakken is dubbelop). Verder moeten de EMU (EU?) lidstaten de financiën bundelen om zo de hogere staatsuitgaven van zwakke eurolanden te kunnen bekostigen. Het befaamde Noord Naar Zuid Plan. Hiermee kan de fragmentatie (het woord is door ECB collega Schnabel geïntroduceerd: anti-fragmentation tools) in de eurozone worden tegen gegaan. Dat is een omslachtige manier van “geef je koopverslaafde vrouw nog een creditcard”.

Verder moeten de energienetwerken geheel anders worden ingericht zodat het doel van de EU, om minder afhankelijk te worden van Russische energie, behaald kan worden. Om dat in goede banen te leiden, moeten de regels die overheidssteun limiteren, worden verruimd. Jawel, meer staatsinterventies en staatsgeleide investeringsprogramma’s. Ook moeten er prijscontroles komen op energie, waarvan iedereen met een beetje historisch en economisch besef weet dat deze tot meer schaarste zullen leiden.

Verder geeft Pablo nog wat geopolitiek advies, want de EU moet verder integreren (ofwel soevereiniteit overdragen van nationaal naar supranationaal (EU) niveau). De boze buitenwereld zou daar om vragen. Daarbij hoort een gemeenschappelijk en permanent fiscaal beleid. Iets wat feitelijk de nekslag zal zijn voor de natiestaat zoals we die kennen. De EU bobo’s bepalen dan hoeveel belasting er geheven moet worden en waar al dat geld naar toe moet gaan. Ziet u dit al voor u? Een Fransman, Italiaan of Spanjaard die zegt dat u meer belasting moet betalen zodat zij het zwakke Zuiden in coma kunnen houden en zo nog een tijdje voor de onvermijdelijke dood (catharsis) kunnen behoeden?

Hierbij moet het ook mogelijk worden om gezamenlijk obligaties uit te geven (EU schulden) om zo verdere EU integratie te kunnen bekostigen en moeten de laatste stappen naar een complete bankenunie worden gemaakt zodat alle banken garant staan voor elkaar (denk daar maar even goed over na…).  

En dit alles onder het mom van de euro redden. Die euro had er nooit mogen komen en al helemaal niet met de verzameling lidstaten waarmee alles begonnen is. De lidstaten waren en zijn te verschillend om een homogene club te vormen waardoor een muntunie divergerend werkt. Hierdoor komt er bij het minste of geringste weer een crisis, waarbij de centrale bankiers en politici in koor zeggen: “zie je nou wel, we moeten wel, anders stort de euro in elkaar”. Dus die ontwerpfouten van de euro zorgen juist voor de problemen en die worden dan aangehaald om er nog meer unificatie door te duwen. Dat is dus wat ik de reverse order tactiek noem; expres in omgekeerde volgorde invoeren, zodat je daarna alles af kunt dwingen. Heerlijk die EU met haar integratiemotor: de eurozone!