Geenstijl

Wederom de drank en het spel geparkeerd voor een lezing bij de erudiete schrijver-historicus Wim van Rooy

Volgens de islam- en moslimknuffelende Vlaamse dagbladen is Wim van Rooy de gevaarlijkste man van het land maar ik vind nonkel Wim de aardigste man van België. Zijn schitterende en vooral snoeiharde meesterwerk Waarover men niet spreekt werd, zoals de titel al voorspelde, angstvallig kapot gezwegen maar is al jaren een bestseller. Van Rooy geeft zo'n tweehonderd lezingen per jaar dus het cordon sanitair (schutkring is een mooier woord) van de Belgische media werkt niet, net zomin als dat niet werkte bij het Vlaams Belang van Wims zoon Sam. 

Een paar jaar geleden was ik met het montere tweetal en mijn mattie Pieter Waterdrinker op studiereis door het Heilige Land. Deze geheel verzorgde vakantie werd verzorgd door reisbureau CIDI en mijn dankbare tweets werkten als een rode lap op een stier. Het digitale riool barstte open. De usual suspects -  Sybrenkooistraoïden en andere hysterische bipolaire Wajongers en RIAGG-habitués - reageerden net zo fel als het handjevol useful idiots van een Ander Joods Geluid. 

Een wappie noemde mij opperracist en een anonieme mesjoggene schreef schuimbekkend dat ik mij acht dagen aan de rand van een zwembad in een vijfsterrenhotel in Tel Aviv liet vollopen met champagne, omringd door Russische kommersjele sekswerksters en op kosten van het het Internationale Zionisme, terwijl nonkel Wim van Rooy mij voorlas uit Mein Kampf. Uiteraard klopt dat, met de kanttekening dat nonkel Wim mij voorlas uit de Hebreeuwse vertaling van Mein Kampf. 

Genoeg gezeverd! Met mijn maat Teun Voeten ga ik op bezoek bij Van Rooy in zijn woonst Antwerpen voor een masterclass islamofobie.  Ik ben zijn ned'rige discipel en het dientengevolge altijd roerend eens met Van Rooy, die ik qua geleerdheid veel hoger aanschrijf dan mijzelf.

Teun fluistert in de lift: "Tuurke, ik vind het altijd heerlijk bij ome Wim op bezoek te gaan. Volgens mij is nonkel Wim de meest belezen man van Vlaanderen en misschien wel van de Lage Landen. Wist je trouwens dat zijn boeken dubbel achter elkaar in zijn boekenkasten staan? Laatst kwam ik daar op mijn racefiets en hij was helemaal weg van mijn Raleigh model Joop Zoetemelk. Zelf fietst hij een paar keer per week 100 kilometer. Niet gek van een grijsaard van 75. Het leuke van Ome Wim is dat hij graag volzinnen formuleert alsof er een Franse boekenkast over je heen valt. Hij zal nooit zeggen: ‘Het zijn rare tijden, jongens.’ Liever zegt hij: ‘Zoals madame de Pompadour zich nooit had durven voorstellen in haar meest Danteske Dromen, leven we in een Convergentie van Catastrophes die zo mooi beschreven is door Guillaume Faye en die Raspaliaanse trekken aanneemt, onderwijl doordrenkt met een diep Houellebecqiaans pathos.’ Heerlijk, dat mensen zo nog praten!"

Het is een zwoele zomeravond, van Rooy trekt een mooie fles Schotse whisky open op zijn riante balkon en Teuntje en ik luisteren met open mond naar de vlammende monoloog van het Antwerps orakel.

"Jongens, iemand die kritische vragen stelt bij de islam is een islamofoob, iemand die de islam analytisch fileert, doet aan hate speech bijvoorbeeld. Het is bizar: nog liever vergoelijken of omhelzen Gutmenschen de radicale islam dan dat ze als xenofoob worden beschouwd. Linkse journalisten, vaak oud-trotskisten of maoïsten, hun aangetrouwde neven en nichten, groene utopisten en progressieve yuppies en gepokt en gemazeld in de krant als reclamedrukwerk en dus in het vanzelfsprekend hanteren van Newspeak, verhullen en incrimineren dat het een lieve lust is. Ooit merkte Orwell op dat het vertellen van de waarheid in tijden van bedrog een revolutionaire act is. Vandaag is dat het doorbreken van het irenische discours over de islam, alsmede het vertellen van de waarheid over zaken als criminaliteit en de kosten van immigratie: zaken die men lang onder het politiek-correct geweven tapijt heeft geschoven. Daarbij werden alle door Orwell verfoeide technieken gehanteerd: van propaganda, regelrechte leugens en het verdacht maken van de tegenstander tot Berufsverbot en politieke processen.

De Verlichting is bij het journaille en bij de hele cultureel politiek-correcte elite erg ver weg. Dat een cultuur van 1400 jaar totalitarisme, jihadisme en anti-wetenschappelijkheid weleens aan de basis zou kunnen liggen van de niet-integratie van de moslim, komt niet op in het hoofd van de doorgestudeerde elite."

Ik onderbreek Wim voor een toast op zijn door iedereen in de steek gelaten vriend en kunstbroeder, de Nederlandse schrijver Benno Barnard. Barnard studeerde en woonde in België en staat net als Wim van Rooy te boek als islamcriticus. De beminnelijke Amsterdammer zou in 2010 een lezing geven over het gevoelige onderwerp aan de Universiteit Antwerpen en werd in de aula bijna gemolesteerd door de aanhangers van Sharia4Belgium, onder aanvoering van Fouad Belkacem. Van te voren had Barnard bescherming gevraagd bij de universiteit, maar dat werd geweigerd. In de media kreeg hij de volgende dag de schuld van het incident, dat hij zelf zou hebben uitgelokt met zijn islamkritiek. De kranten schreven dat de knapen van Sharia4Belgium – die later vrijwel allemaal naar Syrië vertrokken -  ongevaarlijke clowns waren. Barnard werd gecanceld door de literaire mandarijnenkongsi vanwege zijn islamkritiek en woont nu in het Verenigd Koninkrijk. Fouad Belkacem kreeg in 2015 twaalf jaar gevangenisstraf aan zijn jurk.

In 2015 werd van Van Rooy zowaar uitgenodigd voor een debat in Buitenhof met ‘immigratiedeskundige’ Leo Lucassen en de door Oman betaalde Arabist Maurits Berger. Berger predikt altoos dat de sharia voor 95 procent overeenkomt met het Nederlandse recht. Ik citeer: "De kracht van Wim van Rooy was dat hij de manipulatieve cijferbrij van Lucassen liet voor wat hij was, net als het zieligheidverhaal over de verzonnen ‘gematigde moslims’ van Berger, die beweerde dat de moslims niets zo graag willen als zich aanpassen aan de Nederlandse rechtsstaat. En dat ze zich niet kunnen uiten. Van Rooy kwam met zijn eigen praktijkvoorbeelden uit het onderwijs. Hoe de Holocaust niet besproken kon worden in de klas bijvoorbeeld. Een pijnlijk punt, waarop Berger natuurlijk niets terug te zeggen had."

Wim doceert ons over islamisering: "Islamisering betekent in het westen niet, althans voorlopig nog niet, dat men je naar de moskee sleept en dat je de kreet van de profeet voortdurend moet schreeuwen. Het zit in kleine en grotere dingen die het westen aanvaardt, en die Houellebecq in zijn Soumission beschrijft, en die plausibel lijken in het grote westerse kader van oecumene en tolerantie. Halal eten in de scholen en in de bedrijven, geen afbeeldingen van de profeet, de moslim sparen waar mogelijk, segregatie mogelijk maken in zwembaden, enfin de hele reutemeteut van toegevingen, vervalsing van de cijfers over criminaliteit, altijd spreken over jongeren, nooit over Marokkaanse jongeren (staat in het grote pers logboek), allemaal kleine en grote toegevingen: dat is islamisering. Sam geeft er in zijn boek tientallen zoniet honderden voorbeelden van. Het leven verandert daardoor kwalitatief en dat voelen mensen zeer goed aan: 'ik ben geen racist, maar...' - en dan volgt de terechte klaagzang over wat er in de school gebeurt, op straat, in het bedrijf. En dan heb je nu woke erbij, waardoor het erop lijkt dat in tv-reclames alleen nog maar negers figureren... We leven op een narrenschip en de gekken hebben het roer overgenomen."

Over het narrenschip van de Europese Unie gesproken, hoe zit het nou precies met de omvolking, nonkel Wim? 

"Het begrip 'omvolking', lang geleden gemunt door de Franse rechtse denker Renaud Camus, is een term die meer in zich draagt dan de letterlijke betekenis ervan. Hitler wilde omvolken, onder meer door Lebensraum te zoeken en bijvoorbeeld het Slavische volk te overspoelen met Germanen en ze als minderwaardig volk te knechten; hij schreef dat ook expressis verbis neer. Omvolking heeft dus gaande de tijd een erg negatieve connotatie gekregen, wat eens te meer betekent dat Hitler ultiem de oorlog gewonnen heeft, want de term gebruiken, ook anderszins, leidt tot hel en verdoemenis. De meeste mensen echter die het begrip aanwenden, in navolging van Renaud Camus, gebruiken het nu juist op een tegenovergestelde manier, dus niet op de manier die Hitler voor ogen had! Zij zien dat andere volkeren en religie het eigen land, in casu landen in Europa, beginnen te overheersen ze verzetten zich daartegen, ze zijn dus tégen omvolking."

"Omvolking gebeurt in bepaalde steden soms kwantitatief, bijvoorbeeld wanneer in stedelijke klassen meer allochtonen les volgen dan autochtonen en daardoor de sfeer en de mores veranderen, maar vooral kwalitatief: de 'anderen' dringen hun mores op, en dat is vooral het geval bij moslims en hun islam, waarvan de oorsprongsbronnen dat ook bijna letterlijk eisen. Daarover kan geen misverstand bestaan. Als het progressivistische rood-groene heir dus stelt dat er van heuse omvolking geen sprake is, dan redeneren ze 'stricto sensu', zeer beperkend dus. Ze verlaten op die manier alle logica: niet alleen kan men voor bepaalde steden en regio's immers extrapoleren en nagaan wanneer er meer allochtonen - vooral moslims dus - zullen zijn dan autochtonen, maar nog meer begrijpen ze de kwalitatieve omslag niet, en die is al decennia aan de gang. 

In de jaren tachtig bijvoorbeeld zag men nu en dan een hoofddoekje in de straten, vandaag bepaalt de hoofddoek vaak de openbare ruimte. Het betekent noch min noch meer dat de politiek van de Moslimbroeders geslaagd is: een soort symbolische bezetting van de openbare ruimte - daarvan zijn legio voorbeelden. De symboliek van die bezetting is duidelijk en komt erop neer dat onze samenleving kwalitatief verandert: ook dat is omvolking omdat de minderheid dan bepaalt wat de (voorlopige) meerderheid moet denken of doen. Zo is er sinds Rushdie geen écht vrije meningsuiting meer... De islam krijgt daarbij de hulp van collaborerende westerse nuttige idioten, die op hun manier Lenin redivivus incarneren. Omvolking is dus méér dan wat getallen: het komt vaak neer op de totale verandering van de samenleving.

In die zin is eurabia een dreiging, maar zeker ook via de EU die een grote economisch-culturele ruimte wil scheppen: Europa plus Noord-Afrika, wat die gek van een Timmermans doet zeggen dat de islam tot Europa behoort! Dat is een kleine voorbode. Plus nog meer immigratie van vooral moslims die de boel dan komen versjteren. De werkloosheidsgraad bij die uitzuigers tussen 24 en 35 is enorm! Het is dus een dreiging van jewelste, temeer omdat de moslimbroeders spreken over die overname, en ze hebben tijd en geduld. Anjem Choudary zei het: werkloosheidsgeld is gewoon jizya. De overname gebeurt dus niet militair maar via hun gedram en onze gewilde weerloosheid en een soort perverse planning. Historisch gesproken wint de islam altijd. 

Mijn motto is dat van de filosoof Karl Popper: men kan nooit tolerant zijn tegen intolerantie, want dan gaat de tolerantie kapot. En om spindoctor James Carville maar weer eens te parafraseren: It’s The Islam, Stupid!"

Foto's: dr. Teun Voeten

Arthur van Amerongen maakt voor GeenStijl een rondreis door Europa, door de achterwijken van de omvolking en langs de zonsondergang van het Avondland. Als volleerd wereldreiziger trotseert hij daarvoor met een klein budget menig beschimmeld hostel, karige koffietentje en als het moet: een stenen bankje in een stadspark. Desalniettemin is deze reis een kostbare aangelegenheid dus uw gulheid om Ome Tuur gevoed, verwarmd en gemotiveerd te houden op zijn barre bedevaart langs de historische artefacten van de Europese islam en ideologische boobytraps van de stille burgeroorlog, wordt hogelijk gewaardeerd: