Geenstijl

Don Arturo wijkt even van zijn Eurabische bedevaartspad voor een uitstapje naar andere oorden. Denkt u wel eens aan migratie? Tuur denkt met u mee!

‘Wat zoudt u het liefste doen, indien u de keus had: in Nederland blijven of in een ander land gaan wonen?’ Deze vraag stelde het Nederlandse Instituut voor de Publieke Opinie in 1951 aan het volk. Uit het onderzoek bleek dat maar liefst een kwart droomde over emigratie. Zeventig jaar later wil iedere toetsenbordridder het zinkend schip der Nederland verlaten en emigreren naar Portugal, Spanje, Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Thailand of de Filipijnen, zo lijkt het tenminste als ik door cyberspace surf. 

Maar als puntje bij paaltje komt wordt toch gekozen voor de veiligheid van de zolderkamer en de bammies van mama en blijft de migratiedwang beperkt tot een polsbandjesvakantie van 10 dagen in Turkije met een collega van kantoor. 

Het legioen thuisblijvers heeft ongelijk want Nederland is verworden tot een heus apenland. Meneer Rutte en zijn handlangers van de pers lijken nog maar één echte missie te hebben: de burger stapelgek maken van angst. Het is werkelijk onvoorstelbaar hoeveel apocalyptische persberichten (lees: advertorials van de overheid die ongezien direct in de krant komen want gratis vulling) de vaderlandse hoernalistiek dagelijks uitpoept. 

Toen ik na zes tropenjaren in de Nieuwe Wereld (Paraguay en Rio de Janeiro) remigreerde naar het Avondland - mijn toenmalige Spaanse vriendin Paula wilde dichter bij haar ouders in Madrid wonen - maakte ik een lijstje welke landen in Europa in aanmerking kwam. Ik had enige ervaring met emigratie en vertrok reeds voorgoed naar Israël en Libanon.

 We waren met vijf Paraguayaanse honden (het zijn toch je kinderen en die laat je niet achter in de jungle), hadden geen nagel om onze culo’s mee te krabben en wilden bovendien een fijn klimaat. In ieder geval minder heet dan de gemiddelde temperatuur in Paraguay waar de indianen wollen mutsen opzetten zodra het kwik onder de 20 graden daalt. Het werd dus de Algarve, waar ik inmiddels 11 jaar tot grote tevredenheid woon aan het strand, midden in een van de mooiste natuurgebieden van Europa. Daarover later meer in deze serie. Eerst Paraguay - nowhere and famous for nothing.

“Paraguay is nowhere and famous for nothing" schreef mijn grote voorbeeld P.J. O'Rourke. Niemand weet waar Paraguay ligt en het wordt vaak verward met Uruguay. Voor de meeste Europeanen bestaat Paraguay hoofdzakelijk in films en liedjes. Paraguay is het decor van de film The Boys from Brazil, over een gevluchte nazi-arts die in de jungle Hitlertjes kloont. 

Verder wordt het bananenrepubliekje bezongen in Fly away Little Paraguayo van de Nederlandse George Baker Selection. De wereldberoemde Luis Alberto del Paraná y los Paraguayos begonnen hun carrière in Nederland bij het platenlabel van Philips. En dan is er nog dat liedje over een gevluchte crimineel van Mark Knopfler: Postcards from Paraguay (je moet ervan houden, net als van Bluf, Coldplay en Phil Collins). 

Gevluchte Joden, nazi’s en fascisten uit Italië en Spanje, zware criminelen (Frans “stekel” Meijer) uit alle windstreken van de wereld en curieuze sektes als de moonies, de mennonieten, de amish en de mormonen kwamen als motten op het kaarslicht af. Na de ontvoering van Heineken vluchtte Meijer naar Zuid-Amerika, bracht een paar jaar door in de bajes van Asunción en zat de rest van zijn straf uit in Nederland. Daarna keerde hij terug naar zijn vrouw en familie in Paraguay, waar hij een snackbar runde en bijzonder actief was in een baptistenkerk (zijn “bekering” kwam deels tot stand dankzij mijn oude buurman in Ede,  gevangenisdominee Joop Spoor).

En er was natuurlijk de volledig mislukte arische kibboets Neues Deutschland/Nueva Germania van Elisabeth Nietzsche (zus van) op basis van het gedachtengoed van Richard Wagner. Ik bezocht Nueva Germania met Rob Muntz, luister en huiver. Voor de mensen zonder radio: hier de kiekjes.

In Villarica (130 kilometer van de hoofdstad) is er nu zelfs een kolonie voor Willemengeloïden gesticht, “a refuge from socialist trends of current economic and political situations worldwide – as well as 5G, chemtrails, fluoridated water, mandatory vaccinations, and healthcare mandates.” Vrije geesten: surf even naar El Paraiso Verde, dan zijn jullie er ook even uit geweest zonder de zolderkamer en mammie’s bammies te verlaten.

De bananenrepubliek werd bijna veertig jaar met harde hand bestierd door generaal Alfredo Stroessner (half indiaan, half Beier), bijgenaamd Tyrannosaurus. Nationale radiozenders begonnen de dag met de Don Alfredo-polka, gevolgd door de boodschap: ‘De president van de republiek salueert het Paraguayaanse volk en wenst het een voorspoedige dag toe.’ 

De lijfwachten van Tyrannosaurus waren boomlange Duitsers en bij het ontbijt van de generaal speelde een indiaanse blaaskapel de Bayerische Präsentiermarsch en Alte Kameraden. De slogan van Stroessner en zijn geheime dienst, de pyrague, was: wij martelen niet om achter de waarheid te komen. De overheid weet namelijk alles. Wij martelen om u de waarheid bij te brengen.

Goed, das war einmal en inmiddels is Paraguay opgestoten in de vaart der volkeren, mede door de tetas van Larissa Riquelme, de mascotte van het nationale voetbalelftal, dat helaas niet naar het WK in het islamofascistische Qatar mag. En dat is maar goed ook, want als de sjeiks de hooters van Larissa in het echt zouden zien, zou Qatar verzwolgen worden door een spermatsunami.

Transport
Hoe kom ik er? Het nadeel is dat Paraguay ver weg is van Nederland en dat is tevens het voordeel omdat er dan niet dagelijks familie, vrienden of vage kennissen onaangekondigd met hutkoffers voor je deur staan, zoals héél vaak gebeurt wanneer je in Zuid-Spanje of in de Algarve woont. Direct vliegen naar Asunción kan vanaf Madrid met Air Europa. Enkeltje rond de 500 euro. Andere optie is naar São Paulo en dan verder met de bus (24 uur, enkeltje rond de 50 euro). Even stoppen bij de wereldberoemde watervallen van Foz op het drielandenpunt van Paraguay, Brazilië en Argentinië. The Mission werd hier deels gedraaid en er is een hostel waar die epische film iedere weekeind wordt gedraaid op een groot scherm en kan je lekker anschluss zoeken bij schurftige, uitvretende backpackers. Een andere film die geïnspireerd is op dit magische drielandenpunt is ietwat slappe thriller Triple Frontier.

Wandel de brug over naar Ciudad del Este, voorheen Puerto Presidente Stroessner, en bezoek de Itaipudam. Ciudad del Este is een boeven- en smokkelnest (spotgoedkope electronica, veel van de camion geflikkerde spullen!) en was lang met Caracas in Venezuela het hoofdkwartier van de Hezbollah in Zuid-Amerika. Perfect Libanees eten hier! Meer daarover in mijn boekjes Paranoia Paraguay en Mambo Jambo. Die zijn nauwelijks verkrijgbaar maar er is goed nieuws: deze zomer komt De Vette van Amerongen uit, een bundel van Mambo Jambo, Een Passie voor Jeruzalem, Mijn Moeder is gek en Mijn vader is ook gek. 

**Wonen
**Ik woonde jaren op een toeristenvisum in Paraguay. Dat is drie maanden geldig en als het bijna verstreken is, pak je voor een paar eurootjes even de bus naar Clorinda in Argentinië. Mijn visum was eens meer drie maanden verstreken en toen ben ik naar de luchthaven gegaan en betaalde ik een boete van niks en kreeg ik weer een nieuw toeristenvisum. Paraguay is dol op buitenlanders! 

Je kon destijds een Paraguayaans paspoort krijgen als je een stukje grond voor minimaal 5000 dollar kost. Dat schijnt nog steeds heel makkelijk te zijn, check hier. Een volledig nieuwe identiteit is ook mogelijk maar dat kost wat meer. Voor een update belde ik even met mijn ouwe maatje Sebastián Peña Escobar, die regelmatig pendelt tussen Asunción en Madrid. 

Seba: "Het is nog steeds heel makkelijk om je hier te vestigen, al is de procedure wat bureaucratischer geworden. Steeds meer Europeanen vestigen zich in Paraguay. Asunción heeft een enorme boost gekregen, met een waanzinnig uitgaansleven. Huren is nog steeds spotgoedkoop. Een studio downtown heb je voor 150 euro, een hele luxe etage 500 en een appartement met twee slaapkamers vanaf 300."

Eten&Drinken
Paraguay was en is spotgoedkoop. In Zuid-Amerika is alleen Bolivia goedkoper (daarover later meer in deze serie). Een pakje Marlboro kost 1 euro 50, de prijs voor een literfles uitstekend bier is nog geen 2 euro en dan krijg je er vier glazen bij. En een ijskoeler. Voor de sloebers is er voor een habbekrats caña, een gemeen bocht, gestookt van suikerriet. De rest van de afbraakprijzen staat hier.

Wie van Deutschtum houdt, zit gebeiteld in Paraguay. Mijn favoriete Konditorei, van Meisterbäcker Michael Bock verkoopt lekker zwaar moffenbrood, Kaiserbrötchen, Schwarzwäldertorte en Pflunderküche. Mijn favoriete Duitse slager om de hoek heeft Eisbein, worst en geweldig beleg. Je kan er ook snacken, uiteraard met een enorme fles ijskoud, uiteraard volgens het Reinheitsgebot gebrouwen Paraguayaans bier. Liefhebbers van de gutbürgerliche volkskeuken kunnen naar hartelust smikkelen en smullen in de Bayern Stube en Westfalia. Ook gezellig tijdens de Oktoberfeesten! 

**Uitgaan
**De klassiekers uit mijn tijd bestaan gelukkig nog, zoals de Britannia Pub waar de locals uit hun bol gaan. Eerst even bodempje leggen bij Bolsi, een schitterend nostalgisch old school restaurant met obers die knippen als scheermessen. En het kost geen drol! Een ander goed alternatief is de Lido Bar, voor de beste empanadas en ijskoude literflessen bier op het terras in het hart van de stad. Voor de hippe shit maar even op deze site kijken.

**Faits Divers
**Paraguay is een wapenparadijs: je kunt, echt, overal, schieten. Een vergunning heb je hier zo en je koopt de wapens hier dus nog makkelijker dan in 020-Gaza. Belastingen zijn te verwaarlozen. Een bevriende advocaat adviseerde mij eens om een inbreker die je net hebt doodgeschoten, nooit op je erf te laten liggen maar gewoon naar de openbare weg te slepen, dat scheelt een boel bureaucratische rompslomp met politie en justitie. 

Het wemelt van de kommersjele sekswerkers (m/v/non-binair) en voor de laatste tips en nieuwtjes moet u hier zijn, of daar, en hier. GeenStijl besteedde overigens al veel eerder aandacht aan het beruchte red light district van Asunción. De cocaïne, ook wel merka genoemd, is spotgoedkoop in Paraguay. Je hebt de witte, de gele en de roze (boordevol flakes) en het goeie is dat je er gewoon van kunt slapen omdat het niet versneden is met allerlei rommel. Wie gewoon terug naar de natuur wil om ouderwets te gaan boeren (wiet bijvoorbeeld), zonder overheidsbemoeienis en stikstof, hier een aardig artikel. 

Verplichte literatuur

Señor Bijzondere Kentekenen - Herman Vuijsje
At the tomb of the Inflatable Pig - John Gimlette
Nostromo - Joseph Conrad
The honorary consul - Graham Greene
Travels with my aunt - Graham Greene
Candide - Voltaire

Muziek
De grondlegger van de moderne gitaarmuziek komt uit Paraguay: Agustín Barrios alias Mangoré. Prachtig museum in downtown Asunción. Zijn absolute meesterwerk: La Catedral. En deze, gespeeld door John Williams. 

Catedral! 

We sluiten vrolijk af met een mooi gedicht van Slauerhoff: In Nederland

In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er steeds zijn lusten reven,
Ter wille van de goede buren,
Die gretig door elk gaatje gluren.
'k Ga liever leven in de steppen,
Waar men geen last heeft van zijn naasten:
Om ‘t krijschen van mijn lust zal zich geen reiger reppen,
Geen vos zijn tred verhaasten.

In Nederland wil ik niet sterven,
En in de natte grond bederven
Waarop men nimmer heeft geleefd.
Dan blijf ik liever hunkrend zwerven
En kom terecht bij de nomaden.
Mijn landgenooten smaden mij: "Hij is mislukt."
Ja, dat ik hen niet meer kon schaden,
Heeft mij in vrijheid nog te vaak bedrukt.

In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er altijd naar iets streven,
Om ‘t welzijn van zijn medemenschen denken.
In het geniep slechts mag men krenken,
Maar niet een facie ranslen dat het knalt,
Alleen omdat die trek mij niet bevalt.
Iemand mishandlen zonder reden
Getuigt van tuchtelooze zeden.

Ik wil niet in die smalle huizen wonen,
Die leelijkheid in steden en in dorpen
Bij duizendtallen heeft geworpen...
Daar loopen allen met een stijve boord
- Uit stijlgevoel niet, om te toonen
Dat men wel weet hoe het behoort -
Des Zondags om elkaar te groeten
De straten door in zwarte stoeten.

In Nederland wil ik niet blijven,
Ik zou dichtgroeien en verstijven.
Het gaat mij daar te kalm, te deftig,
Men spreekt er langzaam, wordt nooit heftig,
En danst nooit op het slappe koord.
Wel worden weerloozen gekweld,
Nooit wordt zoo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord.