Geenstijl

De Profeet van Molenbeek is op bedevaart voor Safari Eurabia. Roubaix was rauw genoeg voor een dagje langer. Hier staat deel 1, vandaag deel 2:

De blanke niet-mohammedaanse minderheid van Roubaix danst op een vulkaan, als deze stad dus inderdaad het Kaboel is van Frankrijk (dixit Éric Zemmour). Ik vond het nog wel meevallen maar merkte dat de witte kafirs die ik sprak bijzonder nonchalant en achteloos en nog net niet liefdevol over het groene gevaar spraken. 

Zij zijn de natuurlijke bondgenoten van de pamflettische activist Gert van Langendonck, die godzijdank net is opgestapt bij het NRC, waar hij de Frankrijk-correspondent uithing. Zijn afscheids-essayette is dermate sneu en zielig dat ik die mijn lezers niet wil besparen. Het is typisch het gejank van een roomblanke deugvlaming, die dol is op de islam, Black Lives Matters, Frans Timmermans, Guy Verhofstadt en wat dies meer zij. 

Volgens deze islamo-gauchist (linkse mohammedanenknuffelaar) bestaat woke helemaal niet. 

In zijn zwanenzangpamflet maakt hij de criticasters van woke (woke is een spook) belachelijk door hen gretig te citeren: het wokisme is ‘het nieuwe totalitarisme’, ‘een oorlogsmachine tegen de westerse beschaving’, ‘een vorm van intellectueel terrorisme’ en tegelijk verwant aan het stalinisme, het nazisme en het islamisme. ‘Woke’ of ‘wokisme’ is een slecht gedefinieerde term die als paraplu wordt gebruikt voor anti-racisme, dekolonialisme, transgenderrechten en de kritische rassentheorie, die de maatschappij bekijkt door de bril van het institutioneel racisme. 

Roubaix (de ideale stad voor Gert van Langendonck om oud te worden) lijdt aan exact hetzelfde nafferongemak als Antwerpen, Brussel, Rotterdam en Amsterdam: salafisten, bontkraagjes die met een doods- of moordwens keihard door het centrum van de stad scheuren op scooters en in Audi’s en hun ghetto’s opfleuren met drugshandel, vendetta’s, liquidaties,  (50.000 crimes et délits in 2020) en natuurlijk de vertrouwde poten- en pottenrammerij.

In Le Voix Du Nord lees ik over ene Slim (niet Slim Shady maar Slim Sassi), een knul van amper 39 die twee lesbo’s zomaar molesteerde in de metro, na eerst gesist te hebben, ze bespuugd te hebben en met een mes te hebben gedreigd. In de rechtbank zei Slim dat juist hij hét slachtoffer was en niet de twee potten maar daar trapte de rechter niet in (D66 bestaat niet in Frankrijk). 

De metro is overigens een pareltje en daar kan Mokum een puntje aan zuigen. Razendsnel, computergestuurd, goedkoop, schoon en schuifdeuren op het perron die automatisch open gaan als de metro gearriveerd. Je kan hier dus niet zomaar mensen op de rails duwen, dé jongerensport in Brussel. 

Roubaix werd dus door presidentskandidaat Éric Zemmour (komende zaterdag op GS een reportage over zijn manifestatie in Saulieu) afgeschilderd als 'Kaboel op twee uur rijden van Parijs'. Dit naar aanleiding van een documentaire op televisiekanaal M6, met als hoogtepunt een popje zonder gezicht in een speelgoedzaak want een popje mét gezicht is haram. Tfoe!

Mehdi Memmouche, die de moordaanslag op het Joods museum in Brussel pleegde, komt uit Roubaix en de stad leverde de meeste Syrië-jihadisten van heel Frankrijk. Alleen al de familie Aouidate was goed voor 23 uitreizigers, zoals Nederlandse kranten hun troetelterroristen graag noemen. 

Het is niet voor het eerst dat Roubaix in de media afgeserveerd wordt als een minikalifaat. In 1996 pronkte de stad op de voorpagina van  Le Point, in het kader van een special over islamitische buitenwijken. Het weekblad schreef over de Paradox van Roubaix: de enige stad in Frankrijk met een moslimmeerderheid en tevens een voorbeeldig stadslaboratorium waar naast een beschaafde en opmerkelijk geïntegreerde Noord-Afrikaanse elite, een grote menigte uitgesloten uitgesloten moslims vegeteert in getto's waar de politie zich amper waagt en waar de predikers van een radicale islam elke dag terrein winnen. 

Roubaix haalde in 2000 ook de voorpagina’s toen mohammedanen (“Vrienden van Palestina”) een concert van de Joods-Algerijnse zanger Enrico Macias wilden verhinderden omdat de legendarische zanger een zionist is (lees: vuile Jood). Macias, afkomstig uit de prachtige Algerijnse stad Constantine, zou nota bene in het Arabisch zingen in het Colosseum in Roubaix maar ook dat viel niet goed bij de judeofobe hitsers. Macias zei dat het waar is dat hij Israël steunt maar niet tegen Palestina is en trad gewoon op.

Maar er is ook een ander Roubaix: dat van de BCBG (bon chic bon genre) , de BOBO’s (bourgeois-bohème), de gutmenschen en de deugers. De deftige stripboekenwinkel Combo vlak bij de Grand Place (waar veel restaurants halal zijn en waar voor de ingang van de Église Saint-Martin meer “jongeren” samendrommen dan roomsen) organiseert een gezellig avondje over diversiteit in de jeugdliteratuur en de hele maand februari is het thema: Black History. 

De lekker vieze stripboeken vol bijtende, zwarte humor met een donkere, morsige stijl die in Frankrijk de ligne crade (vuile lijn) wordt genoemd, zul je er niet vinden. Zelfs niet onder de toonbank liggen mijn helden Reiser, Philippe Vuillemin, Wolinski (vermoord door moslimterroristen op de redactie van Charlie Hebdo) en onze Bernard Willem Holtrop alias Willem, die op de dag van het massaker toevallig niet op de redactievergadering van Charlie was.  

De progressieve beaumonde met de zeven vinkjes kan je bewonderen in Le Mange Disc (op de rand van “kalifaat rue de Lannoy”), een bar-restaurant met een dj die vinyl draait, voor de wat ruigere hippe shit moet je naar La Cave aux Poètes en de BCBG houdt zich op in La Piscine, een van de allermooiste musea die ik ooit bezocht. 

Tip van Tuur: de goddelijke taartjes van Meert, het restaurant van het museum.

Wat de echte lokale chiqueria betreft: Bernard Arnault (Roubaix, 5 maart 1949) was medio 2021 de rijkste man van Europa met een vermogen van US$ 196 miljard. Hij is oprichter en bestuursvoorzitter van Louis Vuitton Moët Hennessy. 

Bon, de helft van de bewoners van Roubaix leeft onder de armoedegrens en die zag ik gelukkig heel eventjes niet toen ik van de Impérial ( crumble aux noisettes caramélisées à la fleur de sel, dacquoise noisette et crémeux gianduja, chantilly lactée bombée 39% de cacao) én de Safari ( biscuit praliné feuilleté aux amandes&noisettes, mousse chocolat caraïbe 66% de cacao ) zat te smikkelen en te smullen.

Ik had mijn bezoek aan het Kaboel én het Molenbeek van Frankrijk graag afgesloten met een tête-à-tête  met Mohamed Louizi, voormalige moslimbroeder, Roubaisien en een van de meest uitgesproken critici van het islamisme. 

De afspraak ging helaas niet door omdat de beste man net uit het ziekenhuis was ontslagen. Hij heeft zich aangesloten bij Éric Zemmour, een zeer opmerkelijke daad. Gezondheid, broer! Gelukkig heb ik Mohamed’s pageturner Pourquoi j'ai quitté les Frères musulmans, een absolute aanrader. Weer eens wat anders dan de zeven vinkjes van islamo-gauchist Joris Luyendijk!

Arthur van Amerongen maakt voor GeenStijl een rondreis door Europa, door de achterwijken van de omvolking en langs de zonsondergang van het Avondland. Als volleerd wereldreiziger trotseert hij daarvoor met een klein budget menig beschimmeld hostel, karige koffietentje en als het moet: een stenen bankje in een stadspark. Desalniettemin is deze reis een kostbare aangelegenheid dus uw gulheid om Ome Tuurgevoed, verwarmd en gemotiveerd te houden op zijn barre bedevaart langs de historische artefacten van de Europese islam en ideologische boobytraps van de stille burgeroorlog, wordt hogelijk gewaardeerd: