Geenstijl

Olympische equipe niet zwaarlijvig genoeg

In de categorie 'krantenreportages waar je een snuif zelfmoordpoeder van wil nemen', hebben we in Trouw gelezen dat de Nederlandse afvaardiging voor de Olympische Spelen "te wit" is. Want als 'Statistiek' een Olympisch nummer was, hadden meer dan veertig van de 292 sporters een niet-westerse migratieachtergrond moeten hebben, in plaats van de karige twintig die we nu afgevaardigd hebben. Niemand die zulke vragen aan China of Nigeria of Iran stelt, maar Dit Land gaat nou eenmaal voor goud op de medaillespiegeltjes en -kraaltjes van de schuld & zonde-marathon.

Het kan de dames en heren van Trouw (ongeveer 100% blank minus die Blabla Tarrelwarboel, maar zijn ghostwriter zal ook wel blank zijn) misschien ontgaan zijn, maar ongeveer heel Nederland is niet representatief voor de Oranje equipe. Olympiërs, dat zijn raspaarden die alles opzij zetten voor hun sport, zichzelf enerzijds helemaal afbeulen en zich anderzijds talloze geneugten en pleziertjes ontzeggen, om op dat ene moment dat het er toe doet te vlammen in een explosie van training, kracht, talent en ervaring. De enige drie kleuren die tellen zijn brons, zilver en vooral goud. En dan staat er godverdomme zo'n lijkbleke confessioneel van een voormalige verzetscourant langs de zijlijn te jeremiëren over je HUIDSKLEUR.

Het kan de genoemde roomblanke dames en heren van Trouw misschien ontgaan zijn, maar de topfitte, retesportieve Olympische ploeg is per definitie geen afspiegeling van een samenleving die vooral bestaat uit parttime werkende, Netflix bingende, thuisbezorgd vretende en/of onder systeemplafonds rat racende en hoogstresspeilende cholesterolbommen die bovendien te veel zuipen, te weinig neuqen en überhaupt geen hogere doelen voor zichzelf stellen in het leven anders dan het zo volledig mogelijk invullen van de Omroep Max-puzzel. Gelukkig hoeft dat straks ook niet meer, dankzij de rassporters van Trouw hoef je op een goede dag niets meer te kunnen om toch getalenteerd genoeg te zijn voor deelname aan de Olympische Spelen. Maar zonder gekheid of ironie en uiteraard bloedserieus: we zullen op een kwade dag helaas toch terug moeten keren naar blackface om als blanke nog mee te mogen doen aan onze eigen samenleving sportbeleving.