Geenstijl

En, hoe voelde de vrijheid vandaag?

Zitten we weer, in het digitale Stamcafé. Want de echte kroegen zijn dicht en het Bevrijdingsfestival ging ook al niet door. Doet er ook niet toe, de schwung is er al jaren vanaf. (Schwung, Duits woord, is dat überhaupt toegestaan of is dat kwetsend?). De Vooravond vroeg vandaag of we morgen (!) nog wilden aanschuiven om te praten over die Insta-post van Thierry van maandag. Zo ver is de schwung er al vanaf, van die vrijheidsviering. Vrijheid is ook je reedt af mogen vegen met alle lege vroomheid die rond 4 en 5 mei hangt. Als herinnering aan verlies heeft het nog steeds voor veel mensen een functie, maar als ‘waarschuwing uit het verleden’ is het een gecorrumpeerd lachertje geworden en de meest beroerde ambassadeurs van 4 en 5 mei zijn die lui van het Comité 4 en 5 mei. Met hun Abdelgaskamer Benali als A-artiest en iemand die een boek schreef over haar eigen peperdure huis waar ooit lang geleden wat joden verstopt zaten als reserve-optie, plus de volstrekt onomstreden Willempie naast de echte Willempie.

Het JeSuisCharlie-fopgevoel is te sterk: allemaal met zo‘n bordje op de Dam maar je weet dat als vrijheid echt verdedigd moet worden, als het moeilijk is of risicovol wordt of geld kost, de overgrote meerderheid die op die Dam braaf staat te zwijgen nergens te bekennen is. So what’s the point? Ze danken Baudet deze week op hun blote knietjes dat die malloot iets matig aanmatigends deed want dan was er tenminste *iets* om de moralistische projectie van ”vrijheid” en “niet vanzelfsprekend” op los te laten.

Vrijheid is omgekeerd evenredig gemaakt aan het stempel “racisme”: hoofddoekjes zijn vrijheid, de EU is vrijheid, alfabetgeaardheidsrechten zijn vrijheid enzovoorts etcetera. Herdenken op commando is al lastig maar zeker als het zo opzichtig aan zulke agenda’s gekoppeld wordt, is het moeilijk om blij te zijn of juist ingetogen te doen terwijl clichédiarree spuiende kudtbandjes met helicopters worden rondgevlogen om met slappe kutmuziek een betekenisloos geworden begrip te vieren. En wat dat verzoek van De Vooravond betreft: zodra ze het willen hebben over het begrip ‘negatieve vrijheid’ (lees: dat vrijheidsverziekende, ongelijkheidskwekende, overheidsdwingende en Chineesdemocratische vaccinpaspoort), mogen ze nog eens bellen. Tot die tijd zijn we hardop aan het mijmeren over de flexibiliteit van de foef van Gerdi Verbeet, want ook dát is vrijheid. TOCH?

Hee. Neem er nog eentje. Het is na acht uur, dus de avondklok voor alcohol is al in gegaan, maar je hebt vast nog wel wat liggen in de kelder of achter de boekenkast. Proost, en volgend jaar beter.