Geenstijl

Samen tegen corona!

We moeten het samen doen, we horen het al een jaar. Samen, solidair, met social distance en gesloten bedrijfstakken (terwijl andere takken mogen blijven doen waar ze zin in hebben omdat ze meer geld hebben / beter lobbyen / hun eigen belang beter verkopen dan de kroeg en het restaurant). We moeten rekening houden met elkaar en een beetje op elkaar letten, hoewel het beleid op mentaal gebied hopeloos achterblijft ten opzichte van praktische geboden en verboden. 

Mensen hebben het moeilijk, mensen hebben het zwaar. We delen het leed van de eenzame ouderen, we hopen mee met chronisch zieken en zware patiënten dat hun reguliere zorg het houdt of snel weer wordt opgepakt en we hebben begrip voor de stress van ouders met jonge kinderen of de doelloze verveling van wat oudere jeugd, die hun energie nauwelijks kwijt kunnen en hun sociale leven hebben zien instorten.

Maar één ding is de norm en de eis: die solidariteit moet binnen de door ambtelijke werkgroepen ingestelde kaders vallen. Het beleid is gemaakt door mensen met 140 vierkante meter met een tuin of meer, met dubbele inkomens en vaste contracten, met "vitale" overheidsfuncties die via Zoom kunnen doorgaan. De coronamaatregelen worden niet gemaakt door kroeghouders en taxichauffeurs, noch door horecapersoneel of kapsters - van hen worden de solidariteit en de offers gevraagd terwijl de D66-stemmers via de slurf op Schiphol uitwijken naar Bonaire.

De regels worden moreel gehandhaafd door de mainstream media ('vitaal beroep' in drukke tijden: geloof ons, die negeren echt alle regels dus voelen andermans ellende ook niet) en door types als Claudia de Breij, die natuurlijk zelf ook enorm slachtoffer is van niet op de planken kunnen staan en thuis in Utrecht zit opgesloten, bovenop haar financiële reserves in een enorm huis. Zij en al die andere overheidsfuncties, vaste contracten en vitale beroepen die nog nooit een paycheck gemist hebben sinds corona, trappen iedereen die niet binnen de gestelde normen en kaders op zijn of haar eigen manier knakt, nog even met liefde dieper de put in. Uit solidariteit. Namens ons allen, uiteraard.

Niet iedereen gaat op dezelfde manier met mentale weerbaarheid of weerloosheid om. Niet iedereen kan zich even eloquent uiten. Niet al die mensen zijn per definitie "onredelijk", misschien was de avondklok gewoon de druppel en de manier waarop de politie op diverse plekken actief lijkt te escaleren de rooie lap. Maar hoe anders dan buiten op straat moet je het ongenoegen met de maatregelen kenbaar maken? Waar anders kun je een avondklok bestrijden, dan buiten ná het ingaan van de avondklok? 

De demissionaire macht is te bevreesd voor demonstranten, omdat het beleid zo achterblijft. Er is geen vaccinstrategie. Er wordt nog niet eens genoeg getest. Politieke strategie en campagnebelangen domineren het debat. Die demonstranten hebben een punt en boeroepers met een goeie reden, dat is het gevaarlijkste soort. Geweld, plunderingen en vernielingen zijn absoluut verwerpelijk. Maar politie en politiek treden regelmatig escalerend op (HOI JESSE, stomme trut) tegen mensen die de drang voelen én het volste recht hebben om tegen wanbeleid te demonstreren. Bruls. Bolle autoritair. Hou je triggerhappy cops aan een kortere lijn - die lui tonen zich óók niet echt mentaal weerbaar de afgelopen week. En demonstranten. Hou de boel dan ook een beetje heel. Geweld en vernielingen maakt je medegedupeerden nog gedupeerder.