Geenstijl

Wrijven in een vlek in je broekje

De bekende Marokkaans-Nederlandse schrijver, publicist en UVA-docent Fouad Laroui is door NRC Handelsblad op het rooster gelegd vanwege een naar MeToo-zaakje: meneer buitte zijn machtspositie aan de universiteit uit door met zijn jatten net iets te druistig in de comfortzone van een onzekere studente te grabbelen. Hier in Nederland is Laroui natuurlijk meteen van de aardbodem verdwenen, niet letterlijk helaas, maar in de Marokkaanse media probeert meneer zijn straatje schoon te vegen. Mocht Nederland hem definitief uitkotsen, kan hij altijd nog uitwijken naar Marokko, zo zal hij denken: zo is Laroui in zijn lievelingsland lid van een speciale adviesgroep van koning Mohammed VI. Nog wel, want hij is voorpaginanieuws in Marokko en niet omdat-ie van die gezellige boekjes over feminisme schrijft.

Nu hoeven we echt geen maandlidmaatschap op Le Desk (of Telquel) om de strekking van het artikel (gewoon hier bij Bladi) te begrijpen: "Il nie toute agression sexuelle. Toutefois, il reconnaît que son comportement était "inapproprié". "Mon ex-étudiante dit que je lui ai passé la main sur le flanc gauche… Je suis Méditerranéen, pas calviniste, et je reconnais aujourd’hui que mon comportement n’était pas approprié". Il qualifie les autres plaintes émanant d’autres étudiantes de "dénonciations abusives" et de "pures diffamations". L’écrivain marocain et engagé se dit par ailleurs victime d’un "racisme ambiant...dans un pays où l’extrême droite est très active"."

Dat zullen we even losjes vertalen: er was geen sprake van aanranding, zijn gedrag was wel ongepast maar dat komt door Mediterraanse en niet-calvinistische omgangsvormen, maar de aanklachten van andere studenten zijn 'beledigend' en 'pure laster': "Ik ben het slachtoffer van alomtegenwoordig racisme, in een land waar extreemrechts zeer actief is." Wel NRC, die kunnen jullie in jullie zak steken.

Die regelrechte onzin die Laroui uitkraamt over 'een land waar extreemrechts zeer actief is' gaan we wegens aperte domheid niet eens ontleden, maar die kwaadaardige racismejoker. Het eindargument. De allerlaatste troefkaart in het spel, als je op een onoverbrugbare achterstand staat, met nog één handje te spelen. En natúúrlijk zitten er in dit land genoeg progressieve meeklappers die de slachtofferkaart van Laroui slikken als zoete koek. Maar we zullen deze mensen even uit hun droom helpen: Laroui is géén slachtoffer. Fouad Laroui is ook in Nederland het zogenaamde racistische land een gevierd schrijver, auteur en publicist, iemand die veel mensen in vervoering bracht met zijn schrijfsels, iemand die tal van prijzen in ontvangst heeft mogen nemen voor zijn poëzie, bundels en romans - maar toen hoorden we 'm niet. Een man ook met een prachtige functie aan een prestigieuze [u mag zelf bepalen of dit klopt, red.] universiteit,  iemand die tot de laatste snik de hand boven het hoofd is gehouden door bestuursvoorzitter Geert ten Dam en decaan Fred Weerman én iemand die alle kans had om zijn grote droom te verwezenlijken: de eerste allochtone hoogleraar worden aan de UvA. Hij had de kans. En hij heeft het zélf, helemaal zelf, verneukt.