Geenstijl

A modest proposal

Een tweede lockdown is geen oplossing. Ook al zou een lockdown structureel effectief zijn, wat ik betwijfel, dan nog is de economische en sociale schade die dit berokkent dermate hoog dat de proportionaliteit ver te zoeken is. Als een Covid-19-besmetting als iets onontkoombaars wordt gezien voor de sociaal actieve medemens, dan komen er ook andere mogelijke oplossingen in beeld. De in dit blog beschreven oplossing is extreem, maar hoe langer ik naar de kosten en effectiviteit van de andere opties kijk, hoe meer ik voor de hieronder beschreven optie voel. 

Door de eerste uitbraak van Covid-19 heeft de economie flinke klappen opgelopen. Voor de meesten was dit echter financieel niet te merken door alle hulpprogramma's van de overheid, maar sommigen hebben de klap al wel moeten incasseren (zie de horeca). Nu had ik de verwachting dat in 2021 iedereen de klap wel zou gaan voelen; de economische realiteit zou zich presenteren als iets wat alleen onze oudere medemens zich nog zou herinneren: een economische depressie. Uiterst guur weer was dus al op komst, maar nu verwacht ik erger (nadat de (eventueel nieuwe) hulppakketten zijn uitgewerkt).

Nu er een tweede lockdown is opgelegd, krijgt Covid-19 een andere predicaat opgeplakt; in plaats van een eenmalige gebeurtenis wordt het nu een regelmatig terugkerende gebeurtenis (rolling lockdowns). Toch kiest onze regering voor deze aanpak. Het lijkt er dus op dat onze regering ervan overtuigd is dat er een effectief vaccin in de eerste helft van 2021 komt en dat daarom een tweede lockdown een geschikte maatregel is. Dit lijkt mij gewoon wensdenken (voor zover je een met haast naar de markt gebracht vaccin een wens kan noemen). Ofwel, lockdowns are here to stay.  

De economische impact van deze tweede lockdown is gewoon al te groot voor de fragiele economie. 2021 wordt een waar bloedbad en mochten er inderdaad nog een derde en vierde lockdown volgen, dan is het game over. Probleem is echter dat dit zich pas met een vertraging openbaart, waardoor onze beleidsmakers niet de tijdige bijsturing krijgen die ze nodig hebben.

Dus wat dan? In een gesprek met enkele studenten werd mij verteld dat er Covid-feesten worden gehouden. De gedachte is dat de studenten in kwestie na een besmetting weer kunnen leven en hun gehele familie kunnen zien zonder hen in gevaar te brengen. Velen zullen niet eens ziek worden en als ze dan al ziek zouden worden, dan zou het niet erger worden dan een flinke griep (iets wat de cijfers tot nog toe ook laten zien). 

Ze gaan dus voor de herd immunity. Toen ik dit voor het eerst hoorde stond met mijn oren te klapperen, maar nu begint het mij te dagen dat dit wel eens de oplossing zou kunnen zijn voor ons Covid-probleem. Zeker na het lezen van dit artikel (leestip!) waar op de cruciale rol van superspreaders/superspread evenementen wordt gewezen (niet R0 maar k is de sleutel hier). Het idee leeft dan ook dat de jeugd de grote overbrengers zijn van Covid-19. Dit is wellicht ook de verklaring waarom het aantal besmettingen in de EU sinds begin september (begin van het schooljaar) oploopt terwijl er in iedere lidstaat totaal verschillende maatregelen van kracht waren (wat overigens weer een indicatie is dat de effectiviteit van de maatregelen zeer discutabel is). 

Nu zou de regering dus het voorbeeld kunnen volgen van Jesse Klaver om de jeugd om te kopen. De regering zou in alle provinciën grote feesten (simultaan of wellicht per provincie/regio verschillend getimed) moeten geven. Huur de RAI, Jaarbeurs, voetbalstadions, de hotels en tourbussen af voor alle personen tussen de 15 en 35 jaar. Deze groep is ongeveer 3,2 miljoen groot en als het zou lukken om een groot deel van deze groep zo ver te krijgen, dan zou het bereiken van herd immunity (ergens in de 40%, ofwel ongeveer 7,8 miljoen personen) flink versneld worden. Met (deels gratis?) drank, feesten en sportevenementen zou een hoge participatiescore behaald moeten kunnen worden. Een campagne "help oma en opa door zelf te feesten" of zoiets, zou zo opgetuigd kunnen worden. 

De andere volwassenen die statistisch gezien Covid-19 niet hoeven te vrezen (diabeten, hartpatiënten, mensen met overgewicht en zo verder voldoen dus niet aan dit profiel) zouden bijvoorbeeld betaald verlof kunnen krijgen om zichzelf te besmetten en in quarantaine te gaan (bij gezinnen kunnen de hotels een grote rol spelen zodat één ouder zich daar eerst kan afzonderen en daarna de andere). Alles om maar zo snel mogelijk die 7,8 miljoen mensen te krijgen die immuun zijn (veel mensen zijn dat overigens al, dus testen blijft cruciaal). Dit zou dan afgestemd kunnen worden op het aantal beschikbare ziekenhuisbedden voor diegenen die onverhoopt toch zieker worden dan verwacht. Daarnaast zou de groep kwetsbaren met betrekking tot Covid verhoogde bescherming moeten genieten (aparte en exclusieve winkeltijden, gratis mondkapjes, luchtreinigers, en zo verder).   

Dit is een extreem plan, maar Covid-19 is oorlog; het dreigt een groot gedeelte van wat wij economisch hebben opgebouwd en veel wat ons menselijk maakt te vernietigen. Alleen ziet het er nu naar uit dat we niet van deze vijand kunnen winnen, dus het oud Friese gezegde "if you can't beat them, join them" is hier van toepassing. Anders gezegd, het is tijd voor een Brandon Bays aanpak: tijd om Covid-19 “te omarmen” en het zodoende onschadelijk te maken. Happy Covid-19 allemaal! (Behalve de kwetsbare groep dan natuurlijk!)