Safespacestudentjes op de Utrechtse Uithof kunnen niet uitslapen. AAAAHSIELUG!

Studenten, dat zijn die energieke jongmensen die op doordeweekse dagen tot de laatste ronde in de kroeg staan te lallen & brallen, daarna zingend en schreeuwend naar een shoarmatent stiefelen, daar met veel misbaar de hongerklop stillen alvorens luidruchtig tongzoenend in portiekjes onderweg naar hun gehorige kamertjes gaan om aldaar nog even schreeuw-stommelend de vluchtige liefde te bedrijven. Heerlijk leven, maar deze geromantiseerde taferelen hebben altijd & allemaal plaats op tijdstippen dat 's lands noeste bouwvakkers al urenlang op één oor liggen omdat die uit hun nest moeten op de tijdstippen dat studenten net uitgeput van hun gelegenheidspartner rollen om tot ver na het middaguur in een ronkende roes weg te zakken. En zo hebben we dat in de echte wereld van dit land afgesproken: er zijn mensen die een paar jaar een gesubsidieerd feestleven mogen vieren, met af en toe een tentamen, en er zijn mensen die voor dag en dauw opstaan om in barre weersomstandigheden aan de fysieke façades van economie, de vooruitgang en - in dit geval - de wetenschap te bouwen. Wij stellen derhalve voor dat de studentjes die tijdelijk niet meer uit kunnen slapen, hun zegeningen tellen en ff een toontje lager zingen met hun benevelde klaagkegel. Bluf jezelf en je brutale bakkes maar ergens anders naar je blasé biergeld, die bouwfases zijn tijdelijk en gaan binnenkort vanzelf weer voorbij. Blèters.