De reaguurders is weer eens niks gevraagd dus bij dezen.

Volkskrant plaatst met veel randstedelijk dédain een grote bolus van opiniepeop over waarom het #ESF20 naar 010 moet komen. Maastricht zou namelijk het Qatar van de Songfestivalsteden zijn, want in Maastricht worden slaven tot de dood gedreven om een zangzaaltje voor witte wijn met ijs drinkende Cornwalds te bouwen en dat zou raar zijn - ofzoiets. Wij zien juist niet waarom Maastricht niet overduidelijk de beste stad is voor het VERBROEDERENDE liedjesfestival met geopolitieke grondtoon van cultuurburen en / of narrig nabuurschap. Goed bereikbaar via diverse vliegvelden, enorm Europees zowel qua ligging, als qua studenten, als ook wegens het 'Verdrag van', in een supermooie omgeving voor adembenemende buitenshots binnen en buiten de Ring stadsmuren, met een centrum dat 'ouderwets Europees' ademt voor het onmisbare Oostblokgevoel. Bovendien: Maastricht zit bomvol betaalbare hotels, horeca en andere heerlijke hangplekken. En dan hoeven we eindelijk een keertje niet die eeuwige zelfzuchtige zelfvoldane 'uuuh maarj wij hebben treinen en trams en metro's en randstadrails' grotestedenretoriek aan te horen van dat sleets-retorische stadstuig die hun door betonnen buitenwijken, fastfood chains en stomme sponsornaam dragende zaaltjes die ze 'venues' noemen gestandaardiseerde en gehomogeniseerde grotesteden-saaiheid als heilige graal proberen te slijten. Ja. Wij zouden het wel weten. Gewoon een grote tent op het Vrijthof, pauzemuziek door André Rieu en iedereen een stuk vlaai met een vlaggetje er in. Hup Maastricht! Maar hee, zeggen jullie het maar hoor: Songfestipoll na de breek.