Geenstijl

Erdogan arresteerde 319 journalisten en sloot 189 kranten en andere media.

Van de oudste Turkse krant zit de helft van het personeel vast. Eergisteren was het bezit van boeken door Fethullah Gülen genoeg om als georganiseerde misdadiger af geserveerd en opgesloten te worden. Een paar boeken, geen drugs, geen wapens, maar boeken. Hoe is het toch zo ver gekomen?

Door de val van de Turkse Lira wordt uw vakantie een kwart goedkoper, alleen duurt uw vakantie vanwege uitingen op sociale media soms een stukje langer. Iets zoals getest en aangetoond door onze zeer gewaardeerde Ebru Umar. Zij kwam nog vrij, maar een Amerikaanse predikant zit nog steeds vast.

Erdogan<3Poetin
Erdogan rende naar Poetin voor hulp, maar Poetin is niet vergeten hoe Erdogan met de Islamitische Staat handel dreef, een beschuldiging die de oudste krant van Turkije uitte. Een beschuldiging waar Pieter Omtzigt documenten van had, deze deelde met het kabinet en daarna ministers in de Kamer hoorde ontkennen informatie te hebben, die Omtzigt zelf aan hun had gegeven.

Poetin is ook niet vergeten hoe Turkije een Russische straaljager neerhaalde omdat die gedurende 17 seconden over een afstand van enkele kilometers boven Turks grondgebied vloog. Vanuit de zolderkamer is het makkelijk om op het open internet deze informatie te vinden en met u de te delen. Een luxe die in Turkije en Rusland met gecensureerd internet niet meer bestaat.

In London zit een uitgever al een paar jaar vast. Inmiddels zonder internet en zonder toegang tot gezondheidszorg. Schrijven over dictators kan iedereen, lekken over democratieën die regelmatig overzees oorlog voeren is iets lastiger. Neem het lekken van Collateral Murder video, waarin te zien was hoe de VS een cameraman van Reuters in Irak vermoordden.

Allemaal begonnen met een zedenzaak waar de aangeefsters geen vervolging wilden maar een soa-test, een zaak die in de eerste week geseponeerd werd. Een zaak die Zweden in 2013 wilde seponeren, maar daarbij werd tegengehouden door het VK. Een zaak die in 2017 nogmaals werd geseponeerd. Nu een jaar later wordt hij vervolgd voor het aanvragen van asiel in Ecuador.

Politieke grip op de nieuwsvoorziening
Er is een drang bij de politieke kaste om zo veel mogelijk grip op de nieuwsvoorziening te hebben. Spindokters, campagnemanagers, voorlichters, alles wordt uit de kast gehaald. Wordt een journalist te kritisch, dan is deze niet meer welkom en gaan scoops naar anderen. Weet een uitgever handelingen van het Amerikaanse leger en diplomatie te lekken, dan gaan alle registers open.

In onze open maatschappij zijn dergelijke draconische maatregelen gelukkig zeldzaam. Meestal gaat het subtieler, maar daarom niet minder effectief. Populair is het demoniseren van politieke oppositie en wegzetten van te kritische blogs. Meestal door het cherrypicken van een reactie. De vele inhoudelijke reacties die dit blog echt verrijken, worden nooit genoemd.

Als je als blog echt kritisch bent, heb je een schietschijf op je rug. Hosting is duur omdat nauwelijks wordt opgetreden tegen digitale criminaliteit. Net zoals in 2004 moet je de opsporing zelf doen, zelf betalen. Ondertussen worden adverteerders gebeld, omdat voor Dumpertreeten 100 echte vrouwen waren ingevlogen. Journalistieke onafhankelijkheid begint bij het premiumlidmaatschap.

Het adverteerders-bellen is overgewaaid uit de VS en eindigde in de demonitize rel. Een geautomatiseerd systeem bepaalt nu met welke content nog geld verdiend kan worden. Vroeger was het de kijker die bepaalde welke content werd aangeklikt, en welke dus rendabel was. Een veel democratischer systeem. Monopolisten in sociale media worden dictators met geheime regels.

Dit komt bovenop het shadowban-systeem. Content was nog wel zichtbaar voor de maker en zijn echte volgers, maar niet meer voor andere of nieuwe bezoekers. Zonder opgaaf van redenen hoopt de beheerder dat de lezerskring zo klein en betekenisloos mogelijk wordt, zonder op te vallen. Om die manier wordt ingegrepen tegen Nederlandse abortus, homo's en wiet.

Turkije gebruikte dit om in 2014 een kwart miljoen tweets onzichtbaar te maken. Een praktijk die ook in de VS gebruikt wordt om gelekte documenten of te republikeinse meningen te dempen. De zoektocht naar politieke correctheid door commerciële partijen heeft directe invloed op de vrije stroom van politieke uitingen. Trump klaagt erover, een Twitter-engineer legt het uit.

Eigen rechter uit vrees voor boetes
Binnen de EU is meer het systeem dat private partijen goedkoop en uit angst voor boetes eigen rechter moeten spelen. Het heet een strijd tegen nepnieuws en haat. Het wordt al snel een strijd van lobbygroepen tegen volledig legitieme verslaglegging. Een strijd van politieke correctheid tegen ongewenste berichtgeving.

Het doet met denken aan deze scene uit de verfilming van 1984. Waar een medewerker via buizenpost een krantenbericht ontvangt, en deze vervolgens inhoudelijk bijstelt zonder te begrijpen wat die precies aan het doen is. Precies zoals de servers van social media-bedrijven nu ook moeiteloos doen, zonder te begrijpen wat ze veranderen en wat de impact daarvan is.

Daarom is het ernstig als GeenStijl op een lijstje staat waar je door een lobbygroep kunt worden aangemeld. Er blijft toch een zweem hangen dat iedereen met enige kritiek op de EU of Kiev gelijk een Poetin-fanboy is. Een vals dilemma. Men vergeet even dat een normale democratie bestaat uit een coalitie met interne en externe oppositie, compleet los van buitenlandse inmenging.

GeenStijl op zwart
Het gevaar is dat die vermeldingen hun eigen leven gaan leiden en daarna een basis gaan bieden om privaat of van overheidswege verder in te grijpen. En daarom kan je nooit lachen als iemand gecensureerd wordt. Vrije denkers hebben wel meer onwelgevallige meningen en ook hier staan er genoeg. GeenStijl op zwart staat op menig verlanglijstje.

Daarom kun je niet lachen als Julian Assange of Alex Jones gehinderd worden.

We are next.