Geenstijl

“Je moet het dak repareren als de zon schijnt”, luidt het bekende gezegde dat in Den Haag nauwelijks wordt nageleefd.

Er waren al een tijdje burgeroorlogen, revoluties en staatsgrepen gaande in het Midden-Oosten en op het Afrikaanse continent. Maar in 2015 kwam de vluchtelingenstroom naar Europa pas goed op gang. Tijdlijn:  Het Azmani- plan werd gepresenteerd op 22 maart 2015. Op 2 september 2015 spoelde het Syrische kereltje Alan Kurdi aan op de Turkse kust nadat hij en zijn familie diezelfde dag vanuit Turkije in een brak bootje een poging deden om naar Griekenland te gaan. Enkele dagen eerder hield Angela Merkel haar befaamde Wir schaffen das-toespraak. Drie jaar later blijkt het voorstel van VVD-Kamerlid Malik Azmani om vooral in de regio op te vangen en de selectie tussen gelukszoekers en échte vluchtelingen buiten de poorten van Europa plaats te laten vinden eindelijk op de steun van de Tweede Kamer te kunnen rekenen - én daarbuiten.

Deksels mooi, maar waarom toen niet? Waarom viel iedereen en zijn oude moer over de VVD’er heen en wordt het plan nu omarmd?

Nu ja, Angela Merkel ligt onder vuur van haar CSU-vrienden en met deze oplossing kan de Bundeskanzlerin haar christen-democratische vrinden weer onder ogen komen. Want dat dobberen in een oceaan van politieke ongewisheid is ook maar zozo. Dan toch maar liever vaste voet aan de grond op de Platz der Republik.

Blijft over de vraag waarom de ruim 50 landen van dat immense continent Afrika – zoveel keren groter dan West- en Oost-Europa samen - niet voor haar eigen vluchtelingen en gelukszoekers kunnen zorgen. Laat de Afrikaanse Unie dit zelf oplossen in plaats van de problemen op het bordje van de Europese Unie te deponeren.

Ik zou bijna zeggen: daar mag best wat van mijn Europese belastinggeld aan worden besteed. Maar dat doe ik niet want voordat je het weet komt er dan een SJW’er tegen je schreeuwen dat je een neokolonialist bent. En dat moeten we ook niet willen met z’n allen. En dat weet de EU ook want anders hadden er wel Afrikaanse regeringsleiders aan tafel gezeten de afgelopen dagen.

Blijft derhalve over: duw die boten hoe dan ook terug naar Marokko, Algerije, Tunesië, Libië en Egypte en laat Afrika dit zelf oplossen. Dat moet best te schaffen zijn, toch?

Vermoedelijk niet want dit blijft de EU. Toch is het winst dat het sluiten van de Europese buitengrenzen en selectie in de regio op de agenda staat. Al zal het nog enkele EU-toppen kosten voordat een en ander een beetje concreter wordt.