Geenstijl

De vaste Kamercommissie deed een poging iedereen die tegenstander was van een direct bombardement in Syrië weg te zetten als een voorstander van chemische wapens. Alle neuzen moesten dezelfde kant op marcheren. Er is toch een rode lijn overschreden?

Voor velen & Thierry Baudet ligt die lijn niet pas bij massavernietigingswapens, maar reeds bij geweld. Toen dat kwartje viel stopte de hetze, maar startte helaas niet een intelligent debat. Hoe is deze situatie ontstaan? Waarom duurt de oorlog al sinds 2011? Waarom heeft Syrië nog chemische wapens? Import? Nieuwe productie? Waarom mislukt de beoogde regime change?

De OPCW is eind 2013 bezig geweest met het verwijderen van chemische wapens, dat ging om 1300 ton. De Sarin-aanval van vorige week toont aan dat minimaal honderd kilogram miste. Deels omdat de OPCW vertrouwde op de opgaves van het regime. Wapeninspecteurs vonden in 2015 sporen van niet opgegeven Sarin en VX op Syrische militaire onderzoeksinstellingen.

Twee van de 23 opslaglocaties waren niet meer bereikbaar vanuit gebied onder controle van Assad. De meeste rebellen werkten mee, Al Nusra en IS niet. Het Noorse marineschip dat de chemicaliën moest afvoeren werd regelmatig zwaar bestookt. Ze kregen lekkende vaten mee, waardoor het schatten is, hoeveel precies is ingeleverd.

Chloor valt niet onder het verdrag en de ontwapening omdat het in de normale industrie gebruikt wordt. Daar zijn diverse aanvallen mee geweest, allemaal sinds Assad zijn andere ellende moest inleveren.

Theresa May memoreerde de historie van Assad met chemische wapens, maar zwijgt over de 52 keer dat IS chemische wapens gebruikte. Onder andere mosterdgas. Sinds 2012 gaat het daar al fout met chemische aanvallen.

De grotere doen denken aan de Halabja genocide uit 1988. Saddam bombardeerde in de nadagen van de Irak-Iran oorlog een stadje wat net in handen was gevallen van Iran, maakte daarbij duizenden doden met gifgas. Bij zo'n omvang en waargenomen inzet van vele vliegtuigen is zeker dat een staat verantwoordelijk is.

Destijds werd Iran beschuldigd door de Verenigde Staten in vertrouwelijke berichtgeving aan bondgenoten. De genuanceerde versie is dat Iran en Irak beide chemische wapens hebben gebruikt. Nu dertig jaar later, erkent de Iraakse hooggerechtshof de genocide. Helaas blijft duister waarom het Koerdische dorp gebombardeerd werd, in plaats van de militaire basis ernaast. 

Het moeilijke van de laatste gifgasaanval in Syrië met 75 doden waaronder kinderen, is dat die chemische aanval veel kleiner is ten opzichte van de Halabja genocide. Niet minder onethisch, maar wel voor meerdere partijen uitvoerbaar. De lijst van strijdende partijen in Syrië is pagina's lang, strijdende partijen wisselen regelmatig van alliantie en gaan deels hun eigen gang.

De aanval zou gepleegd zijn met één vat en één helikopter. Dat vormt nu het "bewijs" dat Assad erachter zit. De chemische aanval is vreselijk, net zoals de rest van de oorlog. Het is "waarschijnlijk" dat Assad het gedaan heeft en dat is onbevredigend. Alleen getuigenverslagen plus de aanname dat alleen Assad over een helikopter kan beschikken zijn twee zwakke schakels.

Het is nodig duidelijk te maken dat chemische wapens absoluut niet kunnen. Alleen in het onwaarschijnlijke scenario dat Assad het niet gedaan heeft, is nu voor de dader duidelijk dat een westerse interventie met een vat rommel te koop is, zo lang dat op burgers wordt gegooid. Sowieso is voor alle idioten in de zandbak duidelijk hoe klein een valse vlag operatie hoeft te zijn.

Dat geeft hetzelfde effect als de snelle sluitingen van coffeeshops, shisha lounges en cafés na vuurwapengeweld. De politie van Amsterdam had door dat er bewust op horecazaken geschoten werd om sluitingen af te dwingen. De concurrente was de lachende derde en waarschijnlijk opdrachtgever. Goede intenties over orde & veiligheid eindigden als uitlokking van geweld.

Wat jammer is aan de aanval van afgelopen nacht, is dat alle paleizen van de president zijn overgeslagen. Gezichtsverlies is belangrijk voor een dictator. De bevolking heeft niet door als een bunker of een geheime installatie wordt opgeblazen, de aanval heeft geen effect (zie Hoogleraar Militair Operationele Wetenschappen Frans Osinga in het NOS Journaal).

Een MOAB op Umayyin Square, recht voor het Ministerie van Defensie & het Zwaard van Damascus wekt meer indruk. Frans Osinga noemde het belangrijk symbolische doelen te raken. Het is jammer dat Assad niet op een afgelegen locatie een groot standbeeld van zichzelf heeft om veilig op te blazen zoals Mount Rushmore.

De bepaling van een gepaste reactie bleef hangen in westerse denkbeelden, terwijl de ontvanger van de boodschap een dictator uit het Midden-Oosten is. Het is ook niet voor niets dat Assad al een filmpje van acht seconden had waarin hij alleen door een gigantisch leeg paleis loopt alsof er niets aan de hand is. Zelfs als hij het niet heeft overleefd, gaat de show door.

Een democratie vereist een vrije pers, vrijheid van meningsuiting inclusief verkiezingscampagnes, goede integere kandidaten, een kritische bevolking die zich kan informeren en een keuze kan maken tussen verschillende beroepsleugenaars. Dat Syrië van een dictatuur vervalt tot anarchie was volkomen logisch, ze hebben daar democratie nog niet uitgevonden. 

De Arabische lente kwam te vroeg. Syrië is het zoveelste voorbeeld dat Poetin en Rusland in de koude oorlog leven. Dat geeft patstellingen, proxy-oorlogen en oorlogsmisdaden. Een houding mede veroorzaakt door westerse expansie. Dit probleem lost zich pas op als de VN veiligheidsraad gaat functioneren zonder vetomachine. 

Syriërs wachten met ingehouden adem af.