Geenstijl

Ojee. Ebru zwanger van een hoogbegaafde gay?

Geen dag in m’n leven heb ik kinderen gewild maar één ding beloofde ik mezelf: als ik op een ochtend wakker zou worden met een kinderwens, zou ik over negen maanden een kindje hebben. Dat ik op die ochtend geen man zou kunnen hebben, deed me weinig. Anders dan de meeste vrouwen heb ik nooit begrepen waarom mijn kinderwens ook die van een man zou moeten zijn. Of waarom ik mijn kinderwens zou moeten laten afhangen van de aanwezigheid van een man. Dat ik iets wil, wil niet zeggen dat ik een ander daarmee hoef op te zadelen.

En dus deed ik wat elke vrouw mét kinderwens en zonder partner zou moeten doen: een shortlist maken van potentiële vaders cq donoren. Er stonden drie mannen op. Geselecteerd op hun IQ en hun vermogen. Want drie dingen wist ik zeker: 1. ik wil geen anonieme donor maar eentje die bereid is om z’n kind te kennen (zorgen is niet aan de orde, mijn keuze mijn probleem maar wel leuk voor kind) 2. ik wil geen dom kind 3. ik wil dat als mijn kind in de VS wil studeren, dat dat kán.

En nee nu niet allemaal gillen dat als je het zo graag zelf wilt doen, je het ook maar zelf moet doen. Hoeveel van die ‘ongelukjes’ zijn ongelukjes? Het overkomt vooral de vermogende mannen – prima business model hoor, baren. Ware het niet dat het niet mijn business plan was maar áls, dan met open vizier. Shortlist dus.

Toen ik tijdens een diner hierover vertelde (‘elke vrouw heeft een back up plan’), waren twee van de drie shortlisters aanwezig. En naaiend nieuwsgierig: wie stonden er dan op de shortlist? Ik zweeg. Geen kinderwens, geen verknalde vriendschap. Uiteraard hadden deze twee shortlisters ook hun tekortkomingen: knettergek. Ooit normale mensen met een hoog IQ, geldingsdrang en ondernemerschap tegengekomen? Nou dan. De derde was er niet bij.

Mijn homovriend had de shortlist gehaald op basis van vier kwaliteiten: IQ, ondernemerschap, zorgzaamheid en de mededeling dat als ik ooit een kind zou willen, ik toch wel aan hem moest denken. Schatje toch.

Dus toen homovriend 2 – knettergek, extreem slim, geen geld, dus niet op de shortlist – app’te of de nummer twee van Forum voor Democratie in Amsterdam Yernaz Ramautarsing homo’s verafschuwde want ‘door homo’s wordt de samenleving dommer’, moest ik lachen. Er zit toch waarheid in zijn redenering, vroeg ik? Er zullen heus ook domme homo’s zijn, maar de homo’s die ik ken, zijn reteslim. Voegen toe aan de samenleving. En zullen hun dna niet nalaten. ‘Als juist de mensen die slim zijn zich niet voorplanten, lijkt me wel dat de samenleving daar dommer van wordt’. Homovriend 2 kon zich vinden in het antwoord. ‘Wij willen geen kinderen hé Eeb?’. Nee schatje. Wij willen geen kinderen.

Nu niet, nooit niet, en zeker over negen maanden niet. Na ons de zondvloed. Eerst vanavond de verjaardag van de shortlist homo-vriend vieren.
En Yernaz had ik een plek in de Amsterdamse gemeenteraad gegund.