Geenstijl

Mogguh. Terwijl de zorgboeren zich opmaken om de ganse natie van NuKuBu's te verleiden met het fopfestival van de overstapaanbiedingen binnen een wettelijk ingesloten kartelsysteem, zit de formatiekliek extra muntjes naar de Rouvoetmaffia te schuiven.

Onder het volgende kabinet Rutte III gaan de zorgpremie en het eigen risico namelijk omhoog. Vorig jaar kwam er niks bovenop het eigen risico want toen wilden Rutte en Asscher graag verkiezingen winnen en in Nederland win je zieltjes via het huishoudboekje. Maar nu is Rutte herkozen, dus kan er een schep geld bovenop, zowel op de maandpremies als op het eigen risico. Ooit was de basisverzekering onder de 100 piek per maand, maar de gemiddelden liggen daar in 2017 al ruim boven. Daar komt volgend jaar nog een schepje van zes euro per maand bovenop. Lijkt weinig, maar maar voor een gemiddeld gezin van vier is dat dus 24 piek per maand. 300 piek per jaar. En dan zijn je tandartskosten nog niet eens meeverzekerd, want zonder aanvullend pakket krijg je de meest basale zorgzaken überhaupt niet vergoed. Goed nieuws daarover, ook: het eigen risico gaat door de "magische grens" (dixit Telebelg) van 400 euro. Gefeliciteerd! Omdat zorgfirma's in ons geperverteerde privaatpublieke systeem te weinig winst maken, moet de burger wederom gaan bijleggen. Algemeen Doorligblad en de Telestethoscoop hebben het bericht allebei als eigen nieuws, dus dat smaakt weer naar een parlementair persbericht via de interne voorlichtingskanalen van de vvd. Zeker omdat beide kranten de schuld voor de verhoging niet neerleggen bij het zieke systeem van prijsafspraken, kartelvorming en zorgdekkingsconcurrentie dat van patiënten cliënten maakt, maar bij de stijgende lonen in de zorg. De zwoegende verpleegster die zo graag iets meer waardering voor haar noeste arbeid wil, die krijgt de schuld. Zorg wordt duurder in een vergrijzend land, dat snappen we allemaal. Maar over de manier waarop de kosten stijgen, is niemand eerlijk. Den Haag niet. Zorgkartels niet. En de kranten ook niet, want die schrijven slechts over wat ze wordt ingefluisterd door die eerste twee. En dan hier een grimassend cliché over onze chronisch zieke zorgpolitiek.