Geenstijl

In naam van Allah werd in januari 2015 een aanslag gepleegd op de redactie van het satirische blad Charlie Hebdo. Met dank aan de islam pompten Chérif en Saïd Kouachi twaalf mensen op beestachtige wijze vol met lood. Daarna veranderden we allemaal onze profielfoto in Je Suis Charlie. We maakten een hashtag trending. We doneerden massaal om Charlie Hebdo maar voort te laten bestaan. We spraken van een oorlogsverklaring. We liepen stille tochten. We riepen een dag van nationale rouw uit. Er vond een mars voor de republiek plaats. We protesteerden in kerken en synagogen en riepen dat aanslagen niet bij islam horen. Voor even waren we allemaal Charlie. En nu, circa 2,5 jaar na de aanslag op Charlie Hebdo, worden er nog steeds onschuldige mensen uit het leven gerukt in naam van een profeet, een god, een geloof. In Barcelona en Cambrils zijn ten minste vijftien mensen omgebracht. En Charlie Hebdo durft weer. Ja, Charlie Hebdo durft weer. Iets met 'rather die standing than live on my knees'. Maar wat krijg je? Charlie Hebdo gaat te ver. Charlie Hebdo speelt gevaarlijke spelletjes (va te faire foutre, Stéphane Le Foll). Charlie Hebdo doet aan islamofobie. Charlie Hebdo is racistisch tegen islam. Charlie Hebdo is discriminerend tegen islam. Er is discussie, twijfel, ophef. Kijk. En de reacties hier. Echt waar mensen. We zijn helemaal niet allemaal Charlie. We zijn putain de merde terug bij af.