Het is weekend. Het geweld stopt hier.

225 days under grass
and you know more than I.
they have long taken your blood,
you are a dry stick in a basket.
is this how it works?
in this room
the hours of love  
still make shadows. 

when you left
you took almost
everything.
I kneel in the nights  
before tigers
that will not let me be. 

what you were  
will not happen again.
the tigers have found me
and I do not care.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wij zijn geen nevenschade.

Ik vroag de wind mor dij verstaait mie nait,
Ik vroag de zee dij zingt heur aigen laid,
Geef mie de nacht din heb ik onderdak,
Doarom, doarom zing ik.

Ik zai de vogels tegen d'oavendlucht,
Ik denk mien leven in 'n vogelvlucht,
Geef mie de nacht din heb ik onderdak,
Doarom, doarom zing ik.

Ik wait, der is 'n tied van komen,
En ook 'n tied van goan,
En alles wat doar tussen ligt,
Ja, dat is mien bestoan.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. De Times. Ze veranderen.

I hope to tell you we were shocked
At the 89-year-old man found dead
Of exposure and malnutrition
In his rat's-nest apartment,
$180,000 in grimy envelopes scattered
Everywhere like old hopes, old sin.
In a local bank they found $300,000 more.

We lifted our 89-year-old feet
Onto the brass yacht rail,
Stared past our handmade shoes
Into the rosy pink horizon,
Raised to our withered lips
With liver-spotted hands
Our Remy Martin and disbelief,
Sip by despairing sip.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hup.

En toen, gifmuze, kroop hij in mijn blik:
een man, klein, dik, met onbemand gezicht
die keek alsof hij Ron of Ruud moest heten.
En alles wat hij dacht was mij bekend:
belasting, voetbal, Emma, missverkiezing,

broccoli, koffiefilters - heel zijn mond
een dunne brief vol blanco levensdrift.
En ik was in verwachting van een scheef
gedicht, wou hem haten, kon het niet -
want alles wat hij droomt, dacht ik, droom ik

niet beter. Goed, gegroet dus, vale oom
die net zo magisch over lakens droomt.
De rij in, dan naar huis, deurmat, ijskast,
de bank, de oven, later weer die slaap.
Ik ben zo bang dat je niet eens bestaat.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ze staan het ons niet toe dit erin te stoppen.

Als iemand die van je houdt niet van je houdt
maar je wel op wil eten terwijl je geen appel bent
noch de wortel uit drie, dan mag nee niet
en kan je niet
een raadsel dat je rok na rok
afpelt als een ui, treurwerksgewijs
tot alle generaties op zijn
en een stem klinkt
die op oudtestamentische toon beveelt
zit niet zo te kutviolen.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. We zijn vrij.

There are never any suicides in the quarter among people one knows
No successful suicides.
A Chinese boy kills himself and is dead.
(they continue to place his mail in the letter rack at the Dome)
A Norwegian boy kills himself and is dead.
(no one knows where the other Norwegian boy has gone)
They find a model dead
alone in bed and very dead.
(it made almost unbearable trouble for the concierge)
Sweet oil, the white of eggs, mustard and water, soap suds
and stomach pumps rescue the people one knows.
Every afternoon the people one knows can be found at the café.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. De poort staat open.

's Avonds gezeten op een hek
zag ik het naad'ren van een trek:

een grote biefstuk kwam voorbij,
gebakken aardapp'len en prei

gevolgd door flensjes, Franse kaas,
een dikke pens, een volle blaas.

Daar achteraan op zijn gemak
slofte de koffie met cognac,

en in der wolken tekening:
ziedaar, daar kwam de rekening!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Dat worden twee leuke dagen.

Ontdek het moment, het is leeg, het ligt
niet ver van de weg, de heg eromheen

staat voor niets, dus weiger zijn rijm, breek bot
weg de volgzame reis af, kraak leegstand, bezet

leg steen in het uitzicht, maak kunstlicht, verteer
hoe men vroeger zich uitvrat, besta het bederf

onteigen het eten, bezit het vergeten, her
inner geen uitweg, wees binnen, weeg niets

dan het lood dat men nabootst, terwijl men
zijn vleugels openvouwt dichtvouwt terwijl men -
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Al twintig jaar.

Sometimes I hear my name
Come up the stairs and walk
Through noises in the hall...
But sounds all seem the same
In this square room at night–
Every sound that's made
Seems to answer back,
Until I feel afraid
That chairs and tables talk
At me and want to walk–
Like noises in the hall
That slide along the wall.

My tongue grows wet and slack;
I want to answer back
At them. My lips are tight,
Tight shut... Alone at night,
I sometimes think and feel
Something of steam and steel
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Er wordt tijdig gestaakt.

Het moet gezegd.
Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste
Vastgeroest in een versleten keukenstoel,
Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos
Als een zwarte keisteen door je handen rollen
Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek. 

Gooi mij niet weg. 

Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug.
En kom ik niet als vroeger uit de tweelingster
Van je handen gevallen, dan ben ik zestig jaar
Een gitten dondersteen geruisloos ingeslagen hier
In een versleten keukenstoel. 

Ik moet gezegd.
Prettig weekend. En be nice.