Het is weekend. Mooie dingen.

Mooie dingen, allemaal mooie dingen:
je hand die voor het eerst een kattenvacht streelt,
je moeder die bezorgd je knie verbindt,
zes moegedraafde paarden in de zon,
het onweer waar augustus mee begon,
Diana's hand die naar je broek afgleed,
haar lichaam waar je blind de weg in vond,
de kleur van een kwatrijn van J.C. Bloem,
Nick Cave die dwars door Paradiso zong,
een woord als moerbei, huisraad, ravelijn,
de vondst van een nog net niet schurftig rijm:—
mooie dingen, allemaal mooie dingen
zoals de treinen waarop ik gezoend heb,
het zachte golven van een dranklokaal,
een meisjeskamer die naar adel geurt,
het wonder dat geen dag zich ooit herhaalt,
o mooie dingen en mijn mond benoemt het
voor ik me met het domme zwart verzoend heb.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Maar ook in het weekend werken de boeren.

Dertig varkens, vijftien koeien, een tractor 75 PK,
een TV, vijftig kippen, geen kinderen.
(Wij hadden er wel gewild, Mijnheer,
maar naar de dokter gaan wij niet gaarne,
want als er iets gebeurt met de vrouw, Mijnheer,
wie zorgt er dan voor het vee?)

Villa's, 'Windekind', 'Lentewind', 'Bambino'
staan in hun velden geplant.
Door hun rogge en haver wandelt op het aanbevolen
wandelpad
de Vlaamse Toeristenbond.

's Zondags, na de mis, schuiven zij,
geschoren, in overhemd, vervormd, onwennig, over hun
akkers
en staren naar de aarde die zij in de week niet zien
door het bijziende graven en graaien.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wat dacht u dan.

Ik zag haar vaak, maar altijd verdwijnen
Om den hoek van de straat of met den schoonen droom
Waarin ze voorkwam, want ik had nooit veine:
Steeds was zij te ver, of ik te loom.

Toch zag ik haar ééns, aan de' oeverzoom
Van den Cocytus - o engelreine -
Mijn laatste kans, maar de trage stroom
Was er eerder bij: ach! ieder het zijne.

En ik nooit het mijne, want de onthulling
Van wat ik helderziend, zonneklaar
Eenmaal mocht aanschouwen, werd bij de vervulling
Meteen verzwolgen door de gulzige baar.

Nu is mijn Schoone een verrotte bark,
Daarop zocht ik mijn laatste toevlucht;
Zij draagt toch háár naam en lijkt het boegbeeld
Niet meer op háár dan een lier op een hark?
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. De meeste dromen zijn bedrog. Maar soms lig je wakker naast iemand en droom je nog.

Ik liep vannacht - van een optocht los -
geraakt, ineens onder een hoog en luchtig
viaduct, jong, naast mij liep een grote
vrij zware jonge man. De pijlers werden bomen
en het beton werd losse grond.
En ogenblikkelijk stonden we stil, zijn mond
boog zich half open neer, ik richtte
mijn gezicht omhoog, de zekerheid
van kussen en omhelzen was er toen
ik wakker werd en is er nog altijd.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. De traditie van het weekend kent een lange geschiedenis, en een hopelijk nog langere toekomst.

History has to live with what was here,
clutching and close to fumbling all we had —
it is so dull and gruesome how we die,
unlike writing, life never finishes.
Abel was finished; death is not remote,
a flash-in-the-pan electrifies the skeptic,
his cows crowding like skulls against high-voltage wire,
his baby crying all night like a new machine.
As in our Bibles, white-faced, predatory,
the beautiful, mist-drunken hunter's moon ascends —
a child could give it a face: two holes, two holes,
my eyes, my mouth, between them a skull's no-nose —
O there's a terrifying innocence in my face
drenched with the silver salvage of the mornfrost.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. U bent vrij. Lekker toch, vrij zijn.

't Is zoeter hier zijn maker te loven;
't Gebed klinkt schoon langs berg- en heuvelzij;
Veel meer dan ginds rijst hier het hart naar boven:
Men is zijn God op bergen meer nabij.
Hier schiep Hijzelf altaar en tempelkoren,
Nog door geen tred van 's mensen voet ontwijd;
Hier doet Hij zich in 't raat'lend onweêr horen…
En rollend roept Zijn donder: Majesteit!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Zin in bier nu.

Kumquat, coffee, poppy seeds?
They're fucking up beer like you wouldn't believe!
I didn't ask to drink my meal
So take out the fucking orange peel.
From craft to trash, who gave you the power
To infuse a fucking elderflower?

Basil, oyster, grapefruit juice?
Beer already came in different hues,
It was seasonal, artisanal, in numerous styles,
So save the fruit for a fucking child.
Hemp, nougat, peppercorn?
That's not beer, it's fucking flavor porn.
Coconut, pineapple, and horchata?
Just brew the beer the way you oughta!
Prettig weekend. En be nice.

Het is Pride-weekend. Geniet van jezelf. Geniet van een ander. Geniet van eenen jongen visscher.

Rozen zijn niet zoo schoon als uwe wangen,
Tulpen niet als uw bloote voeten teer,
En in geen oogen las ik immer meer
Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen.

Achter ons was de eeuwigheid van de zee,
Boven ons bleekte grijs de eeuwige lucht,
Aan 't eenzaam strand dwaalden alleen wij twee,
Er was geen ander dan het zeegerucht.

Laatste dag samen, ik ging naar mijn Stad.
Gij vaart en vischt tevreden, ik dwaal rond
En vind in stad noch stiller landstreek wijk.

Ik ben zóo moede, ik heb veel liefgehad.
Vergeef mij veel, vraag niet wat ik weerstond
En bid dat ik nooit voor uw schoon bezwijk.

En voor de vrouw-vrouw-liefhebbers onder ons:
Jullie ook een prettig weekend. En be nice.

Het is heet. En weekend.

She is not Folly -- that I know.
Her steadfast eyelids tell me so
When, at the hour the lights divide,
She steals as summonsed to my side.

When, finger on the pursed lip
In secret, mirthful fellowship,
She, heralding new -- framed delights,
Breathes, "This shall be a Night of Nights!"

Then, out of Time and out of Space,
Is built an Hour and a Place
Where all an earnest, baffled Earth
Blunders and trips to make us mirth;

Whence from the trivial flux of Things,
Rise inconceived miscarryings,
Outrageous but immortal, shown,
Of Her great love, to me alone....

She is not Wisdom, but, maybe,
Wiser than all the Norns is She:
And more than Wisdom I prefer
To wait on Her, -- to wait on Her!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ook al rijden ze je berg voorbij, hij blijft bestaan.

Dichten is fietsen op de Mont Ventoux,
waar Tommy Simpson nog is overleden.
Onder zo tragiese omstandigheden
werd hier de wereldkampioen doodmoe.

Op deze col zijn velen losgereden,
eerste categorie, sindsdien tabu.
Het ruikt naar dennegeur, Sunsilk Shampoo,
die je wel nodig hebt, eenmaal beneden.

Alles is onuitsprekelijk vermoeiend,
de Mont Ventoux opfietsen wel heel erg,
waarvoor ook geldt: bezint eer gij begint. 

Toch haal ik, ook al is de hitte schroeiend,
de top van deze kaalgeslagen berg:
ijdelheid en het najagen van wind.
Prettig weekend. En be nice.