Het is weekend. Voor iedereen die last van zijn rug heeft of dat graag wil krijgen.

When I was one-and-twenty
       I heard a wise man say,
"Give crowns and pounds and guineas
       But not your heart away;
Give pearls away and rubies
       But keep your fancy free."
But I was one-and-twenty,
       No use to talk to me.

When I was one-and-twenty
       I heard him say again,
"The heart out of the bosom
       Was never given in vain;
'Tis paid with sighs a plenty
       And sold for endless rue."
And I am two-and-twenty,
       And oh, 'tis true, 'tis true.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Zwem. Zwem. Zwem. Drink. Drink. Drink.

Shake dreams from your hair
My pretty child, my sweet one.
Choose the day and
choose the sign of your day
The day’s divinity
First thing you see.
A vast radiant beach
in a cool jeweled moon
Couples naked race down by it’s quiet side
And we laugh like soft, mad children
Smug in the woolly cotton brains of infancy
The music and voices are all around us.
Choose, they croon, the Ancient Ones
The time has come again
Choose now, they croon
Beneath the moon
Beside an ancient lake
Enter again the sweet forest
Enter the hot dream
Come with us
Everything is broken up and dances.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ook in de lieve stad.

Onbekommerd toont Amsterdam
haar rotte gebit, haar aan aardgas
stervende bomen, haar onrein water
waarin de zon zich weerkaatst.
Uit ontelbare vervuilde neusgaten
blaast ze kwaadsappige dampen
over haar daken vol televisie-antennes
en duiven, waarboven de hemel
licht wordt en weer donker, sterren
balanceren een paar minuten op de spits
van een kerktoren, carillons
mengen hun valse stemmen in
de oorverdovende musique concrète
van auto's, ambulances, pneumatische
boren, sloophamers, hei-installaties
en overal kruipen mensen in en uit
de schulp van hun huis, hun krot,
hun dierbare, gehate puinhoop.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Het weer is misschien niet best, maar het is tenminste geen november.

Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
Prettig weekend. En be nice.

De W zit weer in het weekend, dus het is tijd voor een ouderwetse PLOP.

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd -
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,

en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Er mag bijna niets meer en zelfs dat wordt ons nog afgepakt.

Observe the chasm made when the atom split:
a gap between the breasts and pelvis, the mid-

riff’s cover blown. Where did the fabric that fused
the top and bottom go? So whole it hid

the stomach without a seam. But the belly-button
waited behind it like a bull’s-eye. The bomb

was never far enough away. Chain reaction –
the two-piece multiplying (by division) the sum

of energy in small amounts of matter.
So many summers the body wasn’t there,

invisible and free to show itself
to nobody. Then boom.
                                                 Observe our middles: bare

by subtraction. Our skin remembers only air.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Voor alle kinderen Gods en ook voor alle andere kinderen.

Geluk, roem, macht en liefde
beglansen 's jongelings hoofd:
hij komt; hij denkt zich een roeping,
een roeping waaraan hij gelooft.

't Verlangen baart hem schimmen,
begoochling hitst zijn bloed;
hij schept zich een wonderwereld,
die hem als haar' heer begroet.

Daarheen! hij ziet ze zoo helder!
Geluk, roem, liefde, macht!
Vooruit! naar die wonderwereld!
Ziet, hoe zij hem tegenlacht!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Of je nu binnen de ring of buiten de ring bent.

Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht --
In huis was 't donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels van mijn raamkozijn.
Dan blies een jongen als een orgelpijp,
De klanken schudden in de lucht zoo rijp
Als jonge kersen, wen een lentewind
In 't boschje opgaat en zijn reis begint.
Hij dwaald' over de bruggen, op den wal
Van 't water, langzaam gaande, overal
Als 'n jonge vogel fluitend, onbewust
Van eigen blijheid om de avondrust.
En menig moe man, die zijn avondmaal
Nam, luisterde, als naar een oud verhaal,
Glimlachend, en een hand die 't venster sloot,
Talmde een pooze wijl de jongen floot.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier is Hank.

listen, he said, you ever seen a bunch of crabs in a
bucket?
no, I told him.
well, what happens is that now and then one crab
will climb up on top of the others
and begin to climb toward the top of the bucket,
then, just as he's about to escape
another crab grabs him and pulls him back
down.
really? I asked.
really, he said, and this job is just like that, none
of the others want anybody to get out of
here. that's just the way it is
in the postal service!
I believe you, I said.
just then the supervisor walked up and said,
you fellows were talking.
there is no talking allowed on this
job.
I had been there for eleven and one-half
years.
I got up off my stool and climbed right up the
supervisor
and then I reached up and pulled myself right
out of there.
it was so easy it was unbelievable.
but none of the others followed me.
and after that, whenever I had crab legs
I thought about that place.
I must have thought about that place
maybe 5 or 6 times
before I switched to lobster.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. De plop zit weer in de maand.

Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan
nu ik je zoeken moet in sporen
je volgend op een afstand, steeds erop bedacht
mij niet te verraden - 

spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten.

Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig.
Ik heb een leven gevonden nu en hier.
Maar een leegte heerst, als een duizeling,
in de kringloop der planeten.
Prettig weekend. En be nice.