Zinkende VrijMiBo
You appear,
you undress,
you enter the light,
you wake the colors,
you crown the waters,
you begin moving through time like a liqueur,
you finish off the most blinding of shores,
you predict if the world will continue or fall,
you conjure the earth to keep pace with your molten slowness,
you reign in the center of this conflagration
and from the first
to the seventh day
your body an arrogant
palace
where lives
the
tremor
Prettig weekend. En be nice.
Het Bewustwordingsfonds van de VrijMiBo
A crow flew into the tree outside my window.
It was not Ted Hughes's crow, or Galway's crow.
Or Frost's, Pasternak's, or Lorca's crow.
Or one of Homer's crows, stuffed with gore,
after the battle. This was just a crow.
That never fit in anywhere in its life,
or did anything worth mentioning.
It sat there on the branch for a few minutes.
Then picked up and flew beautifully
out of my life.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo als een Vogel
Gelukkig zijn; en niet weten waarom;
en soms naar buiten kijken
waar de lucht donkerder is dan de steen,
alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt,
en bang en gelukkig zijn.
Een geluk dat geen raad weet;
men bekijkt een glas
met aandacht, er is een barst in
en lacht en wiegelt het hoofd
als een kindse oude vrouw
die een broodkorst van tafel stoot, en lacht.
Ik leg mijn hoofd op mijn armen
en kijk op en leg het weer neer.
Ik weet zelf niet of ik gelukkig ben.
Prettig weekend. En be nice.
Vijfenveertig dagen VrijMiBo
De Tanden In De VrijMiBo
The halotolerant crocodile
idles in brackish water like a tow truck
Salt glands meter in its diapsid skull;
smug fucker that the epochs couldn't kill.
How easy "kill" then closes onto "smile,"
the lockjaw of a life that rides its luck,
knowing from hindmost teeth to jackknifed tail
Leviathan is neither fish nor mammal.
Prettig weekend. En be nice.
Hyper VrijMiBo
Dieses Baumes Blatt, der von Osten
Meinem Garten anvertraut,
Gibt geheimen Sinn zu kosten,
Wie's den Wissenden erbaut.
Ist es ein lebendig Wesen,
Das sich in sich selbst getrennt?
Sind es zwei, die sich erlesen,
Dass man sie als eines kennt?
Solche Fragen zu erwidern
Fand ich wohl den rechten Sinn.
Fühlst du nicht an meinen Liedern,
Weggelopen uit de VrijMiBo
How oft in schoolboy-days, from the school's sway
Have I run forth to Nature as to a friend,—
With some pretext of o'erwrought sight, to spend
My school-time in green meadows far away!
Careless of summoning bell, or clocks that strike,
I marked with flowers the minutes of my day:
For still the eye that shrank from hated hours,
Dazzled with decimal and dividend,
Knew each bleached alder-root that plashed across
The bubbling brook, and every mass of moss;
Could tell the month, too, by the vervain-spike,—
How far the ring of purple tiny flowers
Had climbed; just starting, may-be, with the May,
Half-light, or tapering off at Summer's end.
Prettig weekend. En be nice.
De VrijMiBo op Rapport
Vanmorgen hebben wij in het Wilhelminagasthuis
ter gelegenheid van het jubileum van de Vara
een echte ouwe socialist ontleed.
Het was gek wat er allemaal tevoorschijn kwam:
halfvergane rode vlaggen, strijdliederen,
Internationale broederschappen en solidariteit,
AJC een potje poepen en zes geschiedenisboeken
door P. Quack (antiquarisch).
In plaats van hersenen vonden wij: 'Een ver-
ontrustend rapport over de afnemende belangstel-
ling van de jongere generatie voor het dem. soc.'
Prettig weekend. En be nice.
Cool. VrijMiBo
Ik doe wat ik doe langzamerhand
zonder innerlijke achtergrond, ja, een jeugd
en veel in koelen bloede daarna, maar het meeste
is ijlte, een strandwandeling met dichtregels
op golftoppen, zomaar, de ijlte, niet
gevuld met ontstaansgeschiedenissen zonder Schepper.
Het is dit of dat, maar nooit dit en dat
tegelijkertijd, mijn leven komt en gaat,
als katoen, druiven, maaltijden,
komt en gaat en blijft dan ineens weg.
Prettig weekend. En be nice.