Links in de VrijMiBo
Neem gij het leven
Zoals het is
Een beetje onrechtvaardig,
Een beetje boosaardig,
Maar ook wel eens aardig
En soms lang niet mis!
Leef gij het leven
Zoals het gaat —
Niet al te opzichtig,
Niet al te gewichtig,
Een beetje voorzichtig
Dan is 't niet zo kwaad!
Houd gij het leven
Bedaard in het oog.
Toon gij u krachtig,
Uw doel steeds gedachtig,
Nooit onwaarachtig,
En dan: kop omhoog!
Prettig weekend. En be nice.
Zwaaien naar de VrijMiBo
Er staat in mijn hart een boompje gegroeid,
De wortels zijn bloedig rood,
Maar de bloesems zijn, als het boompje bloeit,
Sneeuwwit langs de tengere loot.
`s Nachts droom ik van vogels en laaiend vuur
En hoor verward gekras,
Maar een lied rijst in het morgenuur
Als een feniks uit as.
En van de liefde verbleekt het rood
Tot de smetteloosheid van het kind --
Er is een zuiverheid van de dood
Die reeds in het leven begint.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo op de A12
Wees zacht Dood als ik starven gao
en blaos de aodem van vergeten
over de zeerte van het weten -
dat is genao.
Dood is niet slim, het is een slaopen
in 't grote bedde van de rust
daor 't veilig is en 't longern blust.
Ik weet van horizonnen van de Rust
waorachter ik ok ienmaol zal verdwienen
maor 'k bin zo schrouwend bang veur lieden en veur pienen
en daorom Dood, aj komt - haal mij dan onbewust.
Prettig weekend. En be nice.
De VrijMiBo is onbetaalbaar
If sober, and inclin'd to sport,
To you, my fair one, I resort;
The still-forbidden bliss to prove,
Accuse me then, and blame my love.
But if to rashness I incline,
Accuse me not, but blame the wine:
When Love and Wine at once inspire,
What mortal can control his fire.
Of late I came, I know not how,
Embrac'd my fair, and kiss'd her too;
It might be wrong; I feel no shame,
And, for the bliss, will bear the blame
Prettig weekend. En be nice
VrijMiBo op de bonnefooi
Wat leefden ze eenvoudig toen
in simp'le huizen tussen groen
met boerenbloemen en een heg.
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd,
het dorp is gemoderniseerd
en nu zijn ze op de goeie weg.
Want ziet, hoe rijk het leven is,
ze zien de televisiequiz
en wonen in betonnen dozen,
met flink veel glas, dan kun je zien
hoe of het bankstel staat bij Mien
en d'r dressoir met plastic rozen.
Prettig weekend. En be nice.
Een mugshot van de VrijMiBo
Wat een machtig en woelerig deinen
van baar op baar,
bruisend opstaand en bruisend verdwijnend
over elkaar.
De stemklank der mensen die zingen
maakt mij zo wrang;
van verouderde krachtloze dingen
spreekt mij hun zang.
Doe uw geesten mij bouwen een woning
diep in uw schoot,
waar ik zingen zal als barenkoning
tot mijne dood.
Want geen keel die aan wal uwe zangen
ooit navertelt,
en geen mensenbrein ooit zal vervangen
uw effen geweld.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo op het werk
Hij bracht me tot de straatdeur. Hij vond 't verdomd beroerd. Ik keek naar 't bordje, „P. Bekker, Agentuur en commissiehandel” en toen naar z'n oogen.
En toen zag ik dat ook hij plotseling weer die koe hoorde loeien, die tien jaar geleden geloeid had in de schemering, de koe die je hoorde en niet zag.
Prettig weekend. En be nice.
Lekker weer de VrijMiBo
Home is so sad. It stays as it was left,
Shaped to the comfort of the last to go
As if to win them back. Instead, bereft
Of anyone to please, it withers so,
Having no heart to put aside the theft
And turn again to what it started as,
A joyous shot at how things ought to be,
Long fallen wide. You can see how it was:
Look at the pictures and the cutlery.
The music in the piano stool. That vase.
Prettig weekend. En be nice.
Toch trotse VrijMiBo
Het lekkere eten verzuurt
het duurzame eten bederft op de vliering
het najaar drupt in de serre op tafel - liefste waar is
die bonte verkleurde rantsoenkaart?
de spaarzaamheid hurkt in de kast, likt
zich de tandwolf, kauwt op de krant, ruikt
om 11 uur smorgens de ersatz
in de krop nog wat vochtige korrels
voor als straks
de hemel op het erf valt
hopelijk halen althans de kinderen
het voorjaar -
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo naar de playa
Ik lees een boek, ik schrijf een brief,
Ik kom bij jou, wij praten.
Die dingen zijn mij even lief;
Ik kan ze ook wel laten.
Het voorjaar buiten is altijd zoel,
Maar niet dat wilde wonder
Toen ik weg wou gaan, alleen en koel;
Nu kan ik ook wel zonder.
Ik meende aan 't strand te zijn geboren,
Mijn huis te hebben in het duin.
Dat alles is al lang verloren,
Nu voer ik meeuwen in mijn tuin.
Prettig weekend. En be nice.