Vernieuwende opinie vandaag door "een van de belangrijkste dichters van haar generatie" Ellen Deckwitz in de NRC, waar ze "twee keer per week een column over depressies en poëzie" schrijft.

Gaat over het Eurovision Songfestival in het Europese land Israel. Eerst even een lesje pinkwashing, want dat zag de visionair allang aankomen natuurlijk. "In de aanloop naar Eurovisie 2019 was mijn omgeving voor veel dingen bang en met stip op één stond wel het zogenaamde pinkwashing: dat Israël het gastheerschap zou gebruiken om lhbtq-waarden te promoten teneinde progressief over te komen en zo te verdoezelen dat het al decennialang op grote schaal de mensenrechten schendt."

We zijn natuurlijk heel benieuwd wie die verschillige "omgeving" eigenlijk is, maar goed. Dan nu: taalvernieuwing door een dichter van statuur. "Dat pinkwashing zag iedereen aankomen, maar wat mij dinsdagavond echt verraste is iets dat ik bij gebrek aan een betere term maar even sunwashing noem. In de introductiefilmpjes die aan ieder optreden vooraf gingen kreeg de kijker, zoals vaak bij Eurovisie, prachtige beelden voorgeschoteld van het gastland. Mooie meisjes springend door kersenboomgaarden, gespierde surfers, lachende kinderen op het strand. Jonge levenslustige mensen dansend op flatgebouwen, geen raket die ze eraf knalde. (...) Dit sunwashen raakte me nog veel meer dan dat hele pinkwashen. Het voorschotelen van zonovergoten idyllische landschappen verhulde het feit dat er aan iedere vierkante kilometer van die dromerige vergezichten bloed kleefde. Er wordt een paradijs getoond, een land van melk en honing, waar iedereen ongeacht zijn geaardheid welkom is. Zolang je maar geen Palestijn bent."

Nou meid, mooi gesproken en gefeliciteerd met je nieuwe vrienden. Wist u trouwens dat de Tweede Wereldoorlog ook een jacht op moslims was (Bosnisch-islamitische SS-divisies en de nauwe alliantie tussen Palestijnse grootmufti Husseini en Hitler buiten beschouwing gelaten)? Wij wel, want wij lezen Deckwitz.

#Itstime for Eurovision halve finale 1!

Gaat Duncan Laurence doen wat Ajax niet lukte? Donderdag weten we of hij zaterdag in de Europese finale staat, maar eerst gaan we deze denderende dinsdagavond naar de beeldbuis kijken (LIVESTREAM) voor onze mede-Europeanen en afstammelingen van Tasman en voormalig Brits uitschot. Hieronder een leidraad van wat je te wachten staat en waarom het verstandig is om wat genotsmiddelen bij de hand te hebben. Altijd beter dan een lavalamp.

**1 - Cyprus
**Een schaars geklede dame reprezents het Griekse deel van dit deels bezette eiland. Hoor je verder niemand over; Palestina maakt headlines deze dagen. Deze Georgische verschijning met geblondeerde coiffure trekt halverwege haar lakjas uit en hupst dan verder in een soort doorzichtig badpak afgemonteerd met stukken kroonluchter. Paar cowboys erachter, gesponsord door een denim-merk, waardoor het lied subtiel Replay getiteld is. Zonder geluid is dit best voor herhaling vatbaar. Mocht volgend jaar Turks-Cyprus een lied inzenden, krijgen ze zeker twaalf punten uit Nederland, België en Duitsland.

**2 - Montenegro
**Het dieptepunt van het jaar komt uit Negerberg. Zes zeer jonge mensen die zingen over vallen uit de hemel. Dat wordt een bloedbad. Ze zijn niet alle zes even prettig om te aanschouwen, dus de mooiboy en de fitbabe worden wat vaker in beeld gebracht. Ook dit is zonder geluid beter te doen. De regie lijkt wel dezelfde als bij de Paul de Leeuw-shows, van hot naar her. Wij vinden er geen bal an.

**3 - Finland
**Het land van Nokia, vele meren, vrouwensjouwen en angst voor de grote buurman stuurt een zanger met kaplaarzen. We vermoeden iets met een klein duimpje. Er is ook nog een Hans Klok goochelact met een bosnimf die door een ijsrots wordt opgezogen en in haar groene jurk in ijswater zwemt. Dit alles om te verhullen dat nineties-dj Darude, van Sandstorm, zijn slechtste song ooit aflevert op dit wereldpodium. Hij staat er echt. Kijk vooral weg, zo heet het lied.

De ouwe sigaarsnor is het beu.

We denken het te weten. Johan Derksen wil van de buis getrapt worden. Na 125 jaar in de voetbalcommentatorarij, is het genoeg geweest voor de Grijze van Grolloo. Alleen: de televisiekantines waar hij zijn opwachting wekelijks maakt, willen hem niet van het barrooster halen. Dus steekt hij maar weer eens een stok in zijn eigen spaken: Gisteren noemde hij de songfestivalvideo van Duncan Laurence een "homofilmpje" en vandaag toept hij over door het hele songfestival een "homofeestje" te noemen. Is allebei gewoon waar, maar je weet dat je het nIeT mEeR mAg ZeGgEn tegenwoordig DUS daarom denken wij dat Derksen gewoon van de treurbuis getrapt wil worden. "Het slaat nu wel erg door. Als je daar hetero bent, ben je wel een buitenbeentje", doet hij er nog een schepje bovenop. 

Eerdere pogingen om Derksen van de buis te krijgen eindigden allemaal in glorieuze zegetochten met sponsorbier en advertentienootjes voor de ouwe mopperkont, omdat zijn tegenstanders nou eenmaal hysterische huilstruiken zijn die geen enkel zinnig argument kunnen formuleren omdat hun stemmen verstikt worden door de zilte tranen van hun eigen zelfmedelijden, en omdat Johan Derksen uit een zeldzaam soort onverschilligheid is geboetseerd die hem in staat stelt om een tijdsgeest waarin 'ik voel me gekwetst' tot argument is gepromoveerd, straal te negeren. Helaas zorgt die superkracht er ook voor, dat zijn tegenstanders nooit grip op hem krijgen en hij dus tot zijn dood over voetbal zal moeten praten voor een camera.

Als dat geen neuken wordt.

U dacht natuurlijk dat het songfestival onmogelijk nog meer magie zou kunnen ademen. Nou, dat is een stelling die Frans Timmermans met liefde voor u weerlegt. Want voordat het feest begint, vertelt Frans over "zijn strijd voor een eerlijk, vrij en duurzaam Europa en waarom hij trouwens helemaal geen lul is." OP = OP, dus verdomme man wees er snel bij zo'n kans krijg je maar 1 keer. En natuurlijk gaan we winnen man geweldig nummer. Mumford and Sons-achtige allures. Maar toch moeten we even eerlijk onze kaarten op tafel leggen, en uitspreken dat Lordi uit 2006, de zegel der profeten, de laatste winnaar is die wij formeel erkennen.

Wie moet het gaan presenteren dan in 2020?

We moeten praten. Want wat als we het Eurovisie Songfestival winnen? En dat we gaan we winnen zit er wel in, want Duncan loopt al weken bovenaan te flatlinen bij de bookies. Maar nu de cruciale hamvraag over des poedels kern. WIE MOET HET DAN GAAN PRESENTEREN IN MEI 2020? 

We moeten het niet aan de NOS overlaten, want die Astrid Kerssebomen alles kapodt richting tomeloze middelmaat, in een oranje Burda-jurkje. We zien het alweer gebeuren hoor. Dionne Stax & Maan op een gigantisch galapodium, met Cornald Maas en Jan Smit als voice-over, met van die gare beelden van Bloembollen en Deltawerken als tussenshots. En dat die beelden dan heel Europa overgaan (we gaan er vanuit dat Europa nog bestaat na 23 mei - red.) Staan we mooi voor janjoker.

Amber Brantsen & Lammert de Bruin? Te jong, te oud. Anouk & Ilse de Lange? Te ordinair. Art Rooijakkers? Te AVRO. Paul de Leeuw? Te RTL. Chantal Janzen? Nee, we zijn Chantal-moe. 

Er is maar 1 optie: Yolanthe & Sylvie Meis! Ervaren. Spreken hun talen. Internationaal aanzien. Zijn mooi opgedroogd. En nu niet roepen: SYLVIE ZIET ER ENG UIT. Dat is gewoon een maskertje, zo laat onze goede vriendin (*****) aan BILD weten.

Pallies zijn boos want IAF blaast allemaal bobo's op! Willen nu Songfestival NUKEN.

Gaza is woest. Gaan die Israeli's opeens terugschieten, en hoge terreur-officials uitschakelen met pin-point bommen op de kokosnoot, en hele gebouwen omduwen. Ja zeg. Dat is niet de bedoeling!!!1! RaketGazanen hebben nu woedend aangegeven dat het afgelopen is met rust, en dat de missielen voor Tel Aviv en Jeruzalem uit de Sigrid Kaagtunnel gehaald gaan worden voor aanvallen op Het Songfestival en de Israelische hoofdstad. Rustgevende livestream met hier en daar een drone, een claxon en een af en toe een knallende boem HIERRR. Andere reserve livestream daarrr. Later meer.

Volgens diepe research door het onvolprezen Songfestivalblog althans, en waarom zouden we daar aan twijfelen?

Over de concurrentie voor dé volksculturele krachtmeting des Europa's is al het nodige bekend (we tippen vooral de haatrock van IJsland als grote kanshebber in dees' populistisch turbulente tijden die ook het Songfestival niet onberoerd zullen laten), maar nu weten we ook de Nederlandse inzending van Duncan Laurence (die eigenlijk Duncan de Moor heet). Althans, die wordt vanavond pas officieel bekend gemaakt, maar STERKE GERUCHTEN doen de ronde dat het voorzichtige, totaal vergeetbare Arcade het volstrekt kansloze tegengeluid tegen het IJslandse geweld & Frans-Marokkaanse transgenders wordt. Het liedje verscheen namelijk gisteren al kort op de site van Duncan en dat lijkt ons een opzichtige PR-truuk. En als het toch een ander liedje blijkt te worden (en laten we dat hopen want deze zijig-zoete lafheid doet zelfs de alcohol in onze witte wijn verdampen), dan noemen we het een slimme PR-afleiding en zijn we bij dezen alvast ingedekt. Tot die tijd is dit Onze Inzending. Reaguurdersland, your votes please?
Update 19u05: Net bekend gemaakt in DWDD. Helaas. Dit is 'm. We zijn kansloos.

Voor het Eurovisie Songfestival 2019 heeft GeenStijl dit jaar een heuse Gaystijl Gastanalist aangetrokken, die ons begeleidt op de bloedspannende volksmuzikale route naar Tel Aviv!

De spanning is om te snijden deze week. Na maandenlange voorbereiding zal het eindelijk officieel zijn. Wat zal Nederland gaan rappen op het Europese podium? Na een jaar waarin Onze Trots werd weggezet als racist, omdat hij in een panterprint jas op een verhoging aan de niet-witten op een lager podium commando's gaf, kon hij inpakken en terugvliegen. Een kakelende vrije uitloop-kip (pica) won het hele festijn en nu moeten we in mei naar Tel Aviv. Niemand kent onze Duncan echt tot nog toe, maar hij schijnt een muzikant in hart en nieren te zijn. Wij hebben alvast wat tips, van waarmee en met wie Duncan te maken heeft. Waarschuwing: Dit kan niet worden ontzien!

Kleine Kokette Katinka (sis lied avant la lettre), De Mallemolen (het begin van de EEG), Rechtop in de Wind (feministisch lied met schoudervullingen), Shangri-La (mijmerend over ons koloniaal VOC-verleden), Waar is de Zon (vooruitstrevend klimaatverandering-lied van de ex van een TV-tycoon): Nederland is altijd goed in subliminaal de boodschap doorgeven. Dit jaar zal er echter meer nodig zijn. Europa (en Australië en Israël, voor de mierenneukers) is/zijn namelijk diep verward. 

Veel landen en SJW-gremia moesten binnensmonds kotsen toen bleek dat Israël het Songfestival ging organiseren. Eerst duurde het maanden of het Jeruzalem (echte hoofdstad) of Tel Aviv (homo-hoofdstad) zou worden, en dat was controverse. Hadden ze Jeruzalem gekozen, dan waren wat vooruitstrevende naties als Zweden en IJsland afgehaakt. Tel Aviv werd het compromis na veel geklaag, dus Europa kon gaan kiezen. En nu al weten we dat het spraakmakender beelden op gaat leveren dan drie dagen uitverkocht Lowlands. Na de breek een paar alarmerende voorbeelden van wat ons te wachten staat:

Als dit geen winnaar wordt in Tel Aviv...

Hebben jullie ook zo'n zin in het Songfestival? Dat geweldige carnaval van culturen, waarin volksmuziek tot wapens wordt gesmeed waarmee de Balkan ten strijde trekt tegen Scandinavië, Zuid-Europa het Noorden van punten berooft en de klassiek gecomponeerde Oostbloklanden de karakterloze vrijzinnige klanken van het Westen naar de kroon steken. Dit jaar in Tel Aviv, dus politiek nog eens extra beladen. Maar de winnaar is al bekend: de IJslandse inzending van Hatari (clip hierboven, hier ook live tijdens de Söngvakeppnin 2019 Live final van gisterenavond) mag gerust een STATEMENT genoemd worden tegen al die kleffe come together-camp die het Songfestival altijd zo kenmerkt. The void will swallow all. Hate will prevail, and Europe’s heart impale. Klik vooral even door naar de comments op YT - IJsland heeft een winnaar. Straks later vandaag een heuse ANALYSE van het aankomende ESF19, want zoo wij iets zijn, zijn we witte wijn met ijs drinkende camp-kijkers met een warm kloppend roze hart voor Europese volkscultuur.

Ja joh wisten wij veel maar toch is het zo. Beweert Azerbeidzjan en die zijn natuurlijk superbetrouwbaar.

Na Joshua Livestropop hebben we in Nederland nog een MOL VAN HET DEUGKAPITAAL. Volgens Hullie Man in Azerbeidzjan trekt de Hongaarse bemoeial aan de touwtjes van Pieter Omtzigt. Maar waar dat bij Livestro letterlijk echt waar was, ligt het bij Omtzigt toch net ff anders. De guerrillagristen van het CDA heeft namelijk een deksel van een Azerbeidzjaanse omkoopdoofpot getrokken in de Raad van Europa (u zag de paniekfoto's als eerste op GeenStijl, dieper inlezen daarrr) en daar probeert het landje dat we verder alleen kennen van het Songfestival en een F1 stratencircuit zich nu uit te disinformatiën. Ingewikkelde kwesties allemaal. Wij zijn al lang blij dat we 'Aazurbedjan' in één keer goed kunnen spellen. Maar het is hoe dan ook FAKE NEWS. De enige echte Sorossmurf in Polderland blijft die gewezen NRC-columnist.